Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнать (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Амӑшӗ ҫыхса панӑ ҫырӑ свитер те ун ҫинче лӑпӑшка тӑнӑ пек, лапчӑкрах сӑмси сӑн-пит илемне пӑснӑн туйӑнать.
Куҫарса пулӑш

Саша // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Кӗҫ ашшӗпе амӑшӗ килсе ӑна киле илсе каяссӑн туйӑнать.
Куҫарса пулӑш

Вероника // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Пулса иртни тӗлӗкри пек ҫеҫ туйӑнать ӑна.
Куҫарса пулӑш

— Каҫхине лӑпкӑн ҫывӑраймастӑп эп санпа, аннӳ сиснӗнех туйӑнать.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Таҫта курнӑ пек те туйӑнать», — ҫиҫсе илчӗ пуҫра шухӑш.
Куҫарса пулӑш

Марук аппа вилнӗ хыҫҫӑн пӳрт ӑш-чикки пушаннӑнах туйӑнать Аньӑна.
Ане казалось, что после смерти тети Марьи дома внутри как-то опустел.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Утмӑлтурат ҫеҫки пек Марине аппӑшӗ ҫине айӑплӑн йӑл кулса пӑхнӑн туйӑнать.
Марине казалось, что она виновато улыбается сестре, словно стебель василька.

Кунта темскер урӑххи пур пек туйӑнать.
Кажется, тут есть что-то другое.

— Манран тарса ҫӳренӗ пекех туйӑнать.
— Как-будто ты сторонишься меня.

Темскер пуснӑ пек туйӑнать.
Кажется, как будто что-то давит.

Тем ҫитмен пек туйӑнать ялан.
Все время кажется, что чего-то не хватает.

Кӑвайт патӗнчи курӑк ҫине хӑйӗн пӗтӗм инструментне: темиҫе хаҫат, брошюрӑсем, чернил кӗленчи, хут татӑкӗсем кӑларса хунӑ хӗрача патне пырса тӑнӑ Агриппинӑн сӑнӗ синкер пулнӑ, вӑл хӗрачана пыртан ҫыртса татма хатӗрленнӗ пекех туйӑнать.
Лицо у нее было такое мрачное, будто она собиралась перекусить горло этой девушке, разложившей на траве у костра весь свой струмент: несколько газет и брошюр, чернильницу и листочки бумаги.

8 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Отряд лашасене кантармалла уттарма тытӑнсан, тенорсем казаксен тӑсӑк та янӑравлӑ юррине тӑсса яраҫҫӗ; ку юрра часах пӗтӗм отряд ҫирӗп сасӑсемпе ярса илет те — тенорсем ҫӳлелле ҫӗкленсе каяҫҫӗ, вӗсен айӗнчи сасӑсем ҫав тери вӑраххӑн тӑсса яраҫҫӗ, вӗсем хӑйсен юррине пӗтӗм ҫеҫен хир илттӗр тенӗ пекех туйӑнать…
Когда отряд, давая отдых коням, переходил на шаг, — тенора затягивали протяжную, звонкую, казачью, и весь отряд подхватывал крепкими голосами, — тенора заносились, и подголоски тянули так долго, казалось, чтобы слушала вся степь…

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ӑна ҫакӑн пек тустарни тӗлӗнтермӗшле туйӑнать.
И такой налет показался странным, —

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кӗпер ҫинчи рельс айне сарнӑ хӑма ҫурӑкӗсем витӗр аялалла пӑхсан — Дон ҫав тери тарӑн ҫыранра юхса выртнине курма пит те хӑрушшӑн туйӑнать.
Сквозь щели мостового настила страшно было глядеть — на какой глубине под ними течет Дон.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кӗҫ-вӗҫ персе ярассӑнах туйӑнать, — акӑ ҫуйӑхакан ҫӑварсем, кӗлеткесем, кӗҫ-вӗҫ тӗрмешсе пӗтӗрӗнсе ӳкес пекех…
Казалось, вот-вот раздастся выстрел, — и закрутятся тела, ревущие рты…

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл — анлӑ кӑкӑрлӑ, хӳхӗм сывлӑхлӑ та вӑйлӑскер, хӑрах хулпуҫҫийӗ ҫине ҫанӑсӑр кожух уртса янӑ, тӗпне лартнӑ ҫӑматӑ тӑхӑннӑ, шеллевсӗрӗн пӑхакан ҫутӑ куҫлӑ та вирлӗ калаҫаканскер, — ятарласах командир пулма ҫуралнӑ ҫын пек туйӑнать…
грудастый, пышащий здоровьем и силой, в нагольном кожухе, накинутом на одно плечо, в подшитых валенках, но взглядом беспощадных светлых глаз и решительной речью — природный командир…

Халех ӑнне ҫухатас пекех туйӑнать хӗре…
Чувствовала — сейчас потеряет голову…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хаҫатсене те, аллисене те, ҫавӑн пекех ӑна тӗнчери пӗтӗм япалана та — вӗтӗ ҫеҫ типӗ тусан сырса илнӗ пек туйӑнать.
И газеты, и руки, и, казалось, все на свете было покрыто тончайшей сухой пылью.

Хытса пӗркеленнӗ сӑн-пичӗ унӑн, пӑхӑсӑн — ҫемҫе кӑмӑллӑ та айвантарах пек имшеррӗн туйӑнать; анчах чӑннипе вӑл чее те ӑслӑ тата шӑллӑ хӗрарӑм иккенне пурте пӗлеҫҫӗ.
Ее дубленое, морщинистое лицо было простодушно и простовато, но все знали, что она хитра, умна и зубаста.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика