Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уртӑнчӗ (тĕпĕ: уртӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗр ача ҫав тери хытӑ тӗлӗннӗ ашшӗн мӑйӗнчен пырса уртӑнчӗ.

Она громко всхлипнула и кинулась на шею оторопевшему отцу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Шурӑ перчетке тӑхӑннӑ пристав йывӑҫ тӗмӗсенчен тытса уртӑнчӗ.

Пристав схватился белыми перчатками за колючие ветки.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Варя ӑна янахӗнчен ҫӗклерӗ те пуҫӗ, пуканинни пек, ҫӑмӑллӑнах хыҫалалла уртӑнчӗ.

Варя взяла его за подбородок, и голова легко, как у куклы, откинулась назад.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Евгений Макарович, тӑванӑм, кӑвакарчӑнӑм, — тепӗр хут кӑлтӑртатса илчӗ Полина Аркадьевна, унтан, ларнӑ ҫӗртенех, ӑна тӗрекле пӗчӗк аллисемпе чавсаран тытса, хӑй патнелле туртрӗ, хулӗсенчен уртӑнчӗ, пӗшкӗртрӗ, икӗ питҫӑмартинчен икӗ хут хыттӑн чуптурӗ.

— Евгений Макарович, родной, голубчик мой! — еще раз торопливо проговорила Полина Аркадьевна и, сидя, схватив его за локти маленькими крепкими руками, подтащила к себе, притянула за плечи, нагнула и крепко поцеловала в обе щеки.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑхӑт кӑштах иртсен, Печорин сунартан таврӑнчӗ; Бэла ӑна мӑйӗнчен уртӑнчӗ, йынӑшмарӗ те вӑл, ӳпкелешмерӗ те ҫапла нумай ҫӳренӗшӗн…

Четверть часа спустя Печорин вернулся с охоты; Бэла бросилась ему на шею, и ни одной жалобы, ни одного упрека за долгое отсутствие…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

«Нимех те мар, нимех те мар, юлташсем, йӑлтах лайӑх пулать ак», — терӗ те Алексей, туйине юр ҫине хӑюллӑн тӑрӑнтарчӗ, вара янахӗпе ҫакланса пӗтӗм пӗвӗпе ун ҫине уртӑнчӗ те йывӑррӑн, ҫапах та ним иккӗленмесӗр, урисене малалла, юр кӗрчӗ ҫинелле илсе пусрӗ.

Бормоча себе под нос: «Ничего, ничего, товарищи, все будет хорошо», Алексей смело ткнул палку в снег, оперся на нее подбородком, перебросил на нее всю тяжесть тела, с трудом, но решительно переставил ноги в сугроб.

9 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Майлӑрах выртас тесе, вӑл янаххипе турат юппинчен уртӑнчӗ те урисене ҫӳлелле туртрӗ — малтан пӗрине, унтан теприне, хальхинче пӗтӗм кӗлетке йывӑрӑшне йӑтман ура-юр ӑшӗнчен ҫӑмӑллӑнах тухрӗҫ.

Желая улечься поудобнее, он оперся подбородком о рогатку сосенки, подтянул ноги – одну, другую, и они, не неся на себе тяжести тела, легко освободились из сугроба.

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

— Аннеҫӗм, тархасшӑн, ют хӗрарӑма парса ан яр мана, — чупса пырса уртӑнчӗ арҫын ача Вера мӑйӗнчен.

— Маменька, пожалуйста, не отдавай меня чужой женщине, — подбежав, накинулся на шею Веры мальчик.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Автомашина кӗрленине илтсе, резина аттисемпе лӑпӑштатса урама ывӑлӗ тухрӗ, амӑшӗн аллинчи сумкӑран уртӑнчӗ.

Услышав шум автомашины, шлепая большими резиновыми сапогами, вышел на улицу сын и сразу же взялся за сумку матери.

Аманнӑ чӗресем // Сувар. «Сувар», 22(700)№, 2007.06.01

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех