Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗртрӗ (тĕпĕ: тӗрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк Цаупере, Гентран пачах та хӑпмасӑр юнашар пыраканскер, ҫӗр ҫумне лӑпчӑнчӗ те Гента айккинелле тӗртрӗ, ҫӗртен шӗп-шӗвӗр темиҫе турат туртса кӑларчӗ, — вӗсен вӗҫӗсене тикӗт евӗр хура ҫӑра темӗскер сӗрнӗ.

Вдруг Цаупере, неотлучно сопровождавший его особу, припал к земле и, отстранив Гента, вытащил из земли несколько заостренных щепочек, верхние концы которых были покрыты чем-то густым и темным, вроде дегтя.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент пускӑча тӗртрӗ.

Гент нажал спуск.

IV. Слон сунарҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл канделябр патне пырса тӑчӗ, металл ҫаврашкана ҫӳлелле тӗртрӗ те каялла тавӑрчӗ.

Он подошел к канделябру, двинул металлический завиток и снова отвел его.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Малтанхи самантра таҫта ҫакӑнтах, хампа юнашарах, тӗтӗмпе хура тусан купи ӑшӗнчен хура та хӗрлӗрех ҫиҫем йӑлтӑртатса тухрӗ те, сывлӑш кисренсе, ӑшӑ шыв хумӗ пек мана ҫурӑмран пружина евӗрлӗ пырса тӗртрӗ.

В первое мгновение показалось мне, что где-то здесь, совсем рядом со мной. Коричневая молния вырвалась из клубов дыма и черной пыли, воздух вздрогнул и упруго, как волна теплой воды, толкнул меня в спину.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Галеран юнашар ларчӗ те Груббене тӗртрӗ, анчах шофер ним туймасӑр ыйха ҫапать.

Галеран, сев рядом, толкнул Груббе, но шофер помраченно спал.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Стомадор сӑлӑпа тӗртрӗ те хӗрлӗ пуҫлӑ ҫамрӑк хӗрарӑма курать: ҫурма уҫӑ шурӑ кофтӑпа, пит ҫӑмартисем ҫинче хӗрлӗ пӑнчӑсем.

Стомадор отодвинул засов и увидел рыжую молодую женщину, в распахнутой белой кофте, с яркими пятнами на щеках.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пӗри хыҫалтан ҫурӑмран тӗртрӗ.

Кто-то пхнул меня в спину.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫав вӑхӑтрах вӑл ҫыхнӑ япалана урипе тӗртрӗ.

И он ткнул ногой в завязанный узел.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тата Берлинне те ҫӗнтерсе илсен юрать, эпӗ санран ыйтатӑп, — терӗ те Баскаков трибуна патнех хӗсӗнсе тухнӑ йӗвен тытнӑ шатра питлӗ мужике пӳрнипе тӗртрӗ, — эпӗ санран ыйтатӑп, нимӗҫ е туркӑ ҫынни санран кивҫен илсе калла тӳлемест-и мӗн?

А то еще и Берлин завоюем. Я тебя спрашиваю, — тут Баскаков ткнул пальцем на рябого мужичка с уздечкой, пробравшегося к трибуне, — я спрашиваю: что у тебя немец либо турок взаймы, что ли, взяли и не отдают?

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унтан, шыв кӳлленчӗкӗсенчен пӑрӑнса иртсе, Пенкаль кимӗ ҫине кӗрсе ларчӗ, чӑкӑртатакан хӑйӑртан кӗсменӗпе тӗртрӗ те витӗр курӑнакан тӗттӗмлӗхре ирӗлсе ҫухалчӗ.

Затем, обойдя лужи, Пенкаль сел в лодку, толкнул веслом заскрипевший песок и растворился в прозрачной мгле.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Фиас кӑнттаммӑн хускалса, ҫаврӑнкаласа тӑватӑ уран ҫӗкленчӗ, аллисемпе тӗртрӗ те — хускалмасть.

Фиас неуклюже, тихо ворочаясь, утвердился на четвереньках, оттолкнулся руками и выпрямился.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Тӑшман крейсерӗн рефлекторӗ ман ҫумранах икӗ хут иртсе кайрӗ, виҫҫӗмӗш хутӗнче мана шалти «эпӗ» парӑса антарма хушса тӗртрӗ.

Два раза миновал меня рефлектор неприятельского крейсера, на третий раз изнутри толкнуло опустить парус.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӗсен куҫҫулӗсем тепӗр хут пӗрлешсе хутӑшрӗҫ, ӑмсанмалла, сайра куҫҫульсем — унтан Гнор хӗре майӗпен малалла тӗртрӗ, унӑн, Гнорӑн, вӑрах йыхравӗсене пула шурнӑ, тунсӑхлӑ, ун патне ӑнтӑлакан тӑван сӑна иксӗлми кулӑпа пӑхса киленчӗ.

Их слезы смешались еще раз — завидные, редкие слезы — и тогда, медленно отстранив девушку, Гнор первый раз, улыбаясь, посмотрел в ее кинувшееся к нему, бледное от долгих призывов, тоскующее, родное лицо.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Мард алӑк патне пычӗ, ӑна чӑтӑмсӑррӑн тӗртрӗ те ҫил ҫӳлелле ыткӑнтарнӑ шлепкине аран-аран тытса ӗлкӗрчӗ.

Мард подошел к двери, нетерпеливо толкнул ее и удержал взмытую ветром шляпу.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Эпӗ трюм патӗнче тӑнӑ чухне Самбо брезента ҫавӑрса пуҫтарам пек тӑватчӗ, манӑн урасем патне ҫитрӗ те пакӑлчакран хыттӑн тӗртрӗ, вара эпӗ палубӑран ӗнсепе шаплатрӑм, анчах ҫак алӑпа хӳтӗленсе юлтӑм.

Когда я стоял у трюма, Самбо сделал вид, что скатывает брезент, очутился у моих ног, дернул меня за щиколотку, и я грохнулся затылком о палубу, но защитился этой рукой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Унтан кӗсйинче хыпалансах темӗн хыпашларӗ, мана кӑкӑртан револьвер кӗпҫипе тӗртрӗ, эпӗ те ӑна шӑпах ҫак самантра ҫамкинчен хамӑн револьверпа тӗллерӗм.

Потом начал быстро шарить в карманах и ткнул меня в грудь дулом револьвера в тот самый момент, когда я приставил к его лбу дуло своего.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Шалта пысӑк хура йывӑҫ ешчӗк пулнӑ-мӗн, уҫҫи шӑтӑкӗнчен кӑнтарса тӑрать, вӑл хӗр ӑна ярса тытичченех шаклатрӗ те — ҫав самантрах хулӑн хут тӗрки ешчӗк хупӑлчине тӗртрӗ — Аян урисем патне саралнӑ ҫырусен ҫумӑрӗ сапаланса ӳкрӗ.

Внутри был большой, темный деревянный ящик, ключ торчал в скважине и щелкнул, казалось, прежде, чем девушка схватила его, в тот же момент толстая бумажная пачка подтолкнула крышку ящика, и град пожелтевших писем разлетелся под ногами Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Антун лайӑх кӑна хирӗнсе тӑчӗ те хулпуҫҫипе пӗррех! тӗртрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Текех ҫывӑрса каяймасса пӗлсе Ассоль тумланчӗ те кантӑк патне пычӗ, ҫекӗле ҫӗклесе хашакана тӗртрӗ.

Зная, что теперь не уснет, Ассоль оделась, подошла к окну и, сняв крюк, отвела раму.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пашка, хӑйӗн ҫӑварне аллипе хупласа кулса илчӗ те, амӑшне чавсинчен тӗртрӗ:

Он толкнул мать под локоть, прыснул в рукав и сказал:

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех