Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тертлӗ сăмах пирĕн базăра пур.
тертлӗ (тĕпĕ: тертлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах ирхине Елена майӗпен пӑшӑрханма пуҫларӗ, тепӗр кунне ӑна салху та тертлӗ пулчӗ.

Но в течение утра Еленой понемногу овладело беспокойство, а в следующие дни ей стало и томно и скучно.

XXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Астӑвӑр: Болгарири чи мӗскӗн ыйткалакан, чи тертлӗ мужик те, эпӗ те — пӗр ӗҫшӗн тӑратпӑр.

За метьте: последний мужик, последний нищий в Болгарии и я — мы желаем одного и того же.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл амӑшӗпе хӗрӗсене тертлӗ пурӑнӑҫран кӑларасшӑн.

Он думал над тем, как помочь матери и дочерям выбраться из этой кабалы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл уҫҫӑнах курса тӑрать: унӑн пурӑнӑҫӗ тӗпренех улшӑнас енне пырать, акӑ халь вӑл Артём — хӑйӗн тумхахлӑ та тертлӗ пурӑнӑҫне ӑшӑтма, ӑна ӑнланма юлашки утӑм тӑвать.

Он отчетливо сознавал, что жизнь его пошла на крутой перелом, что он, Артем, делает сейчас последний шаг к тому, что согреет и осмыслит его заскорузло-суровое существование.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫав хусканусем тертлӗ те асаплӑ пулас: вӑл йывӑррӑн сывлать, питӗнчен шӑпӑртатса тар юхать.

Все эти движения, видимо, стоили ему большого труда, причиняли даже страдания: он дышал тяжело, пот лил с его лица.

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Тӗлӗнмелле кӗске те хӑрӑнчӑк килсе тухрӗ иккен ҫав пурнӑҫ, ҫитменнине тата, унта аса та илес килми тертлӗ, хуйхӑ-суйхӑллӑ кунсем-самантсем ытлашши нумай пулчӗҫ.

Удивительно, как коротка и бедна оказалась эта жизнь и как много в ней было тяжелого и горестного, о чем не хотелось вспоминать.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Петровсемшӗн вара питӗ тертлӗ те асаплӑ вӑхӑт пуҫланчӗ.

Для Петровых наступили мучительные дни.

11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унтан каллех кичем те тертлӗ кунсем сӗвемӗн-сӗвемӗн тӑсӑлса кайрӗҫ.

И снова потянулись тягостные, унылые дни.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пуҫра сехрене хӑпартакан тертлӗ шухӑшсем юлчӗҫ, тӳсме ҫук йывӑррӑн тиенсе, хулпуҫҫийӗсене мӑкӑртса кӑларчӗҫ.

Тревога, горечь остались, наваливаясь непереносимой тяжестью, горбя плечи.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл вара тӳссе ирттернӗ тертлӗ кунсен юнӗпе пылчӑкӗ хушшинче унӑн сӳне пӗлми сӑнарне вӑрахчен типтерлӗн аса илсе пурӑнчӗ, ӑна чӗринче акӑш-макӑш хитре те ӑслӑ, тӗнчере нимрен ытла юратса хисеплеме тивӗҫлӗ пирӗшти вырӑнне упрарӗ.

И он долго и бережно хранил в воспоминаниях, среди крови и грязи пережитого, ее светлый немеркнущий образ, облекая его ореолом недосягаемости и поклонения.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тертлӗ, нушаллӑ, ҫити-ҫитми пурнӑҫ та ырми-канми ӗҫлес кӑмӑлне профессорӑн ӗмӗтленнӗ тӗнчинчен ниҫталла та пӑрайман.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Хӑйӗн вилӗмне вӑл тертлӗ те синкерлӗ ҫул хыҫҫӑн хытӑ ӗшенсе ҫитнӗ, ӳт-тир тӳсмелле мар ыратнипе халтан кайнӑ ҫын хӑйне тек нимскер те кулянтарма пултарайман хавассӑр канӑва хатӗрленнӗ пек кӗтрӗ.

Он готовился к смерти, как к невеселому отдыху после горького и страдного пути, когда усталость так велика, так ноет тело, что волновать уже ничто не в состоянии.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавна пула халь пирӗн ҫулсем йӑлтах пӑсӑлса пӗтрӗҫ, ҫулпа ҫӳреме хамӑра та лашасене те тертлӗ.

По этой самой причине все дороги у нас теперь так разбиты, что ездить одна маята и себе и коню.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах ҫак тӗрӗс шухӑш кайран хӑйӗншӗн йывӑр та тертлӗ пулма пултарасси ҫинчен Марийка шутламан та.

Но Марийка и не подозревала, что это совершенно правильное решение окажется для нее таким тяжелым и угнетающим.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах та шутла: виҫӗ ҫул, шӑп та шай виҫӗ ҫул тӑтӑшшӑн шанса кӗтнӗ, шутласа, фантазилесе пурӑннӑ, планласа аппаланнӑ-ҫке-ха, ӗҫӗ те тата ҫав тери тертлӗ те ирсӗрскер!

Но подумай: три года, целых три года надежд, фантазий, планов и такой упорной, противной работы!

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кантраллӑ шалчасене васкаваррӑн турта-турта кӑларчӗҫ, полк пӗр йӗркен тӳрӗлене-тӳрӗлене, туртӑна-туртӑна тӑчӗ, вилнӗ пек хыта-хыта кайрӗ, — анчах йывӑр, тертлӗ темиҫе минут иртет те, ҫынсене каллех лӑпчӑланса тӑма ирӗк параҫҫӗ, ура лаппине ҫех куҫаркалама юрамасть.

Поспешно выдергивались колышки с веревками, полк выравнивался, подтягивался, замирал в ожидании, — по проходило несколько тяжелых минут, и людям опять позволяли стоять вольно, только не изменять положение ступней.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эсир кӗлмӗҫле сапӑрлӑхпа та йытӑлла парӑнулӑхпа ҫех йӑпанса пурӑнни маншӑн тертлӗ, унашкал япала мана кирлӗ мар.

Я не хочу, чтобы вы питались милостыней сострадания и собачьей преданности.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«…тертлӗ те, йывӑр та ӑна калама, — вуларӗ вӑл Назанский алли айӗпе.

«…и горько и тяжело произнести его, — читал он из-под руки Назанского.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫак тертлӗ те йӳҫек шухӑшсемпе асапланакан Ромашов хускалма хӑват ҫитериччен тепӗр пилӗк минут иртрӗ.

Прошло еще пять минут, пока Ромашов, терзаемый этими мучительными и горькими мыслями, решился двинуться дальше.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Телейсӗр чунӑн тертлӗ нуши ҫинчен кала-кала кӑтартнӑ хыҫҫӑн хӗрарӑмсем пурте тенӗ пек куҫҫуль тӑкаҫҫӗ; Юрдан ҫемйине пӗлсех кайман арҫынсем те нумайӑшӗ куҫҫуль тӑкаҫҫӗ.

Мысль о страданиях несчастной вызывала слезы на глазах всех женщин; плакали даже мужчины, не знакомые с семьей Юрдана.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех