Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗртӗнчӗ (тĕпĕ: сӗртӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ вӑл кӗтмен ҫӗртен ашшӗн шинелӗ ҫумне сӗртӗнчӗ.

И неожиданно коснулась шинели отца.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Кравать айне кӗрсе шӑвӑнас тенӗччӗ, шыратӑп, вӑл пачах эпӗ шутланӑ тӗлте мар иккен; ун вырӑнне ман алла Мери Джейн кӗписене витсе тӑракан карӑ сӗртӗнчӗ; эпӗ хӑвӑртрах ун айне йӑпшӑнтӑм, кӗпесем хушшине пытантӑм та сывламасӑр тӑратӑп.

Только я хотел залезть под кровать — сунулся, а она вовсе не там стоит, где я думал; зато мне под руку попалась занавеска, под которой висели платья Мэри-Джейн; я скорей нырнул под нее, зарылся в платья и стою, не дышу.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Хытӑ-хытӑ юрататӑп, — тутипе хӗрӗн питне, мӑйне сӗртӗнчӗ каччӑ.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Вӑйсӑр ҫутипе сӗртӗнчӗ те, Улмуҫҫи ҫакӑншӑн савӑнсах кайрӗ.

Оно худо-бедно грело одинокую Яблоньку, и это сильно радовало ее.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Фабий ӑна сӗртӗнчӗ те унӑн ҫи-пуҫӗ, ҫӳҫӗ ҫинче ҫумӑр тумламӗсем пуррине туйрӗ, ура тупанӗсем ҫинче — хӑйӑр пӗрчисем.

Он коснулся ее — и почувствовал на ее одежде, на ее волосах дождевые капли — а на подошвах ее обнаженных ног — песчинки.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Ман тутама та сӗртӗнчӗ

Они коснулись моих губ…

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Василиса Прокофьевна чугун ҫулне куҫаракан стрелка ҫине алтупанӗпе сӗртӗнчӗ; унӑн халь урисем питех чӗтремеҫҫӗ ӗнтӗ.

Василиса Прокофьевна подошла к путевой стрелке, оперлась на нее ладонью — ноги стали дрожать не так сильно.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Йытӑ хаваслӑн йынӑшни илтӗнчӗ, унтан Шарик пырса хӑйӗн хура сӑмсипе унӑн урисенчен сӗртӗнчӗ.

Послышалось радостное повизгивание, и черная морда Шарика ткнулась в его ноги.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Унтан Аксиньйӑн пурҫӑн пек уҫӑ варкӑшлӑ ҫара хулпуҫҫине тутипе асӑрханса та ачашшӑн сӗртӗнчӗ.

— И осторожно и ласково прикоснулся губами к голому шелковисто прохладному плечу Аксиньи.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сергей Таня енне ҫаврӑнчӗ, тутисемпе ҫемҫе те ӑшӑ ҫӳҫ ҫумне сӗртӗнчӗ.

Сергей повернулся к Тане, приник губами к мягким теплым волосам.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таня, ун куҫӗнче куҫҫуль тумламӗсем йӑлтӑртатнине курса, ӑна лӑпкӑн кӑна хулпуҫҫинчен сӗртӗнчӗ, вара вӗсем кайрӗҫ.

Таня, заметив навернувшиеся слезы, осторожно тронула его за плечо, и они ушли.

17 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӗр хӗрлӗармеецӗ, Григорий командир пулнине тавҫӑрса илсе, ун умне утса пычӗ, аллине йӗнер йӑранине сӗртӗнчӗ:

Один красноармеец, распознав в Григории командира, подошел вплотную, коснулся рукой стремени:

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Никодим, ҫамкине пӗркелентерсе, шӑллӗн хулпуҫҫине сӗртӗнчӗ.

Никодим нахмурился, задел брата плечом.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Лизӑна тутинчен сӗртӗнчӗ те каялла чакрӗ.

Прикоснувшись к ее губам, он отшатнулся.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пробатов Синева аллипе хулпуҫҫинчен сӗртӗнчӗ.

— Пробатов дотронулся до плеча Синева.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени тата темскер каласшӑнччӗ, анчах Корней ӑна урӑх итлесе тӑмарӗ, тарӑхса аллипе сулчӗ те чуп тӑвас килнипе мар, йӑлана кӗнӗрен ҫеҫ тапак шӑрши кӗрекен сухалӗпе хӗрӗн мӑйне сӗртӗнчӗ, вара айкинелле пӑрӑнса утрӗ.

Ксения хотела еще что-то сказать, но Корней ие стал ее больше слушать, махнул в сердцах рукой и, ткнувшись не столько по желанию, сколько по привычке прокуренной бородой в шею дочери, пошел прочь.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей ӑна аллисемпе ытамласа хӑй ҫумне тытса чӑмӑртарӗ, ҫамкипе ун кӑкӑрӗнчен сӗртӗнчӗ.

Аникей опять прижал ее обеими руками к себе, потерся лбом о ее грудь.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ аллисене чӗр ҫиттипе шӑлса типӗтрӗ те ывӑлӗпе юнашар кукленсе ларчӗ, йӑл-йӑл кулса тӑракан пурҫӑна пӳрнисемпе сӗртӗнчӗ

Мать насухо вытерла руки о фартук и тоже присела рядом с ним, перебирая в пальцах играющую бликами материю…

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дымшаков пуҫне сулчӑ, Корней кӑмӑлсӑрланнӑ хӗрне ҫаннинчен сӗртӗнчӗ те, типӗрех вырӑн шыраса, ҫатансемпе хӳмесем ҫуммипе утма тӑрӑшса, тепӗр еннелле кайрӗ.

Дымшаков мотнул головой, и Корней, тронув за рукав помрачневшую дочь, пошел в другую сторону, выбирая места посуше, стараясь шагать поближе к плетням и заборам.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл картлашка ҫине ашшӗпе юнашар пырса ларчӗ тӗ унӑн ӑшӑ та куштӑркка аллине ывӑҫ тупанӗпе сӗртӗнчӗ.

Она присела рядом с отцом на ступеньку и коснулась ладонью его теплой шершавой руки.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех