Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑна (тĕпĕ: тӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Обломов вара Ольга унӑн туса пӗтермен планӗ ҫинчен систерсе каланипе тӑна кӗчӗ.

Он очнулся от этого намека на его неконченый план.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗн шӑлна йӗрсе тӑратӑн? — хаяррӑн харӑлтатрӗ Захар, — Тӑхта, лекетӗн ак, эпӗ сана лайӑх тӑна кӗртӗп: шӑл йӗрӗн вара ун чух!

— Что скалишь зубы-то? — с яростью захрипел Захар, — Погоди, попадешься, я те уши-то направлю, как раз: будешь у меня скалить зубы!

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Камран ку? — терӗ улпут майри, тинех тӑна кӗрсе.

От кого это? — произнесла наконец барыня, опомнившись.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫав вӑхӑтрах, акӑ, сӑмахран, Тарас тимӗрҫ ҫӗр мунчара вӗри ҫапӑннипе кӑштах вилсе кайманнинчен, ӑна шывпа сапса тӑна кӗртмелле пулнинчен вӗсем кӑшт та тӗлӗнмен.

Между тем им нисколько не показалось удивительно, как это, например, кузнец Тарас чуть было собственноручно не запарился до смерти в землянке, до того, что надо было отливать его водой.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пирвайхи сивӗ шыв ҫине кӑштах тӗтре сарӑлнӑ пек, Обломов кӗлетки тӑрӑх ырӑ канӑҫлӑх сӑрӑлтатса саланчӗ, тӗлӗрнӗҫемен туйӑмсем кӑштах сӳрӗлме тытӑнчӗҫ, тепӗр минутранах шухӑш йӗрӗ татӑлатчӗ пулӗ, анчах Илья Ильич сасартӑк тӑна кӗрсе, куҫне уҫрӗ.

Уже легкое, приятное онемение пробежало по членам его и начало чуть-чуть туманить сном его чувства, как первые, робкие морозцы туманят поверхность вод; еще минута — и сознание улетело бы Бог весть куда, но вдруг Илья Ильич очнулся и открыл глаза.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Турӑҫӑм! — терӗ те телейлӗ Обломов, тӑна кӗчӗ.

Боже! — произнес он от полноты счастья и очнулся.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тепӗр ик кунтан вӑл унта тӑна кӗмесӗрех вилсе кайнӑ.

Через два дня, не приходя в сознание, он скончался там.

Пӗрремӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Доктора больницӑна илсе кайнӑ, унта тӑна кӗнӗ вӑл, анчах нимӗн те ас туман.

Его увезли в больницу, и когда он пришел в себя он уже ничего не мог вспомнить.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Вӗлеретӗп! — илтӗнчӗ тӑна кӗнӗ Кармен урмӑш сасси.

— Убью! — Паарме пришел в себя

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Мӗн тӑван эс кунта? — ыйтрӗ микрофонлӑ ҫын, унтан тӑна кӗчӗ пулас та микрофонне сӳнтерчӗ, пуҫӗ ҫинчен ялтӑртатса тӑракан шлемне тата маскине хыврӗ.

— Что ты тут делаешь? — опять закричал человек в микрофон, затем опомнился и отключил его, после чего стащил с головы черный блестящий шлем и маску с прорезями для глаз, носа и рта.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Паллах ара, паллах, — тӑна кӗнӗ пек пулчӗ завуч.

— Да-да, конечно! — словно опомнилась завуч.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Хӑҫан тӑна кӗрет?

— И когда же он придет в себя?

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Эпир кулма пуҫларӑмӑр та тинех вӑл тӑна кӗрсе ҫитрӗ.

Мы стали смеяться, и она очнулась.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑнта ҫӳлелле тарма тӑна ҫухатас пулать, мӗншӗн тесен унта пытаннӑ городовойсем вӗсене тытаҫҫех.

Надо быть сумасшедшим, чтобы взбираться наверх: там засада, и наверняка их там схватят.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Куҫ умне килсе тӑна пекех хӑвӑрт ҫухалма та пултарӗ тейӗн ҫав, эпӗ ӑна аллисенчен хыттӑн тытса тӑтӑм…

Я крепко держал её за руки, точно она могла так же внезапно исчезнуть, как появилась…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӑна кӗнӗ куҫӗсемпе вӑл хуралса кайнӑ хӑма ҫине, утмӑлтурат чечекӗсен ҫыххипе лартса илемлетнӗ турӑш ҫине пӑхса выртать.

Глядел живыми, сознательными глазами на образ чудотворца с пучком свежих васильков, заткнутых за согнутую от времени темную доску.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пароход кимӗ антарма чарӑнмасӑр малалла кайнине курсан, матрос лӑпланчӗ, вӑл тӑна кӗчӗ.

Заметив, что пароход не остановился и не спустил шлюпки, а продолжает прежний курс, матрос немного успокоился и пришел в себя.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӑна кӗрсен те, аташнӑ чухне те эпӗ пӗрре те Ромашов ҫинчен аса илмерӗм — ку питӗ лайӑх-ха.

Замечательно, что ни разу — ни наяву, ни в бреду — я не вспомнил о Ромашове.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Икӗ талӑк хушши эпӗ ун ҫуртӗнче пурӑнтӑм, е тӑна кӗреттӗм эпӗ, е, тӑна ҫухатнӑ хушӑра, куҫӑма уҫаттӑм та, пӗрмаях, хамӑн вырӑн умӗнчен пӑрӑнмасӑр, мана урӑх ҫулпа аташса каясран сыхланакан ҫак тӗксӗм ҫынна кураттӑм.

Двое суток я пролежал в его доме, то приходя в себя, то снова теряя сознание, и, открывая глаза, неизменно видел этого мрачного человека, который стоял у моей постели, не отходя ни на шаг, точно не пускал меня в ту сторону, где дорога срывается в пропасть.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӑна ҫухатас умӗн тахҫан малтан хамӑн таврара мӗн пуррине курмастӑмччӗ пулас эпӗ, — апла пулмасан ӑҫтан-ха пуҫӑм вӗҫенчех ешӗл купӑста пуҫӗ выртать?

…Должно быть, я ничего не видел вокруг себя задолго до того, как потерял сознание, — иначе откуда мог бы появиться рядом с моей головой этот пышный бледно-зелёный кочан капусты?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех