Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗнчӗ (тĕпĕ: сӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ромашов, манпалан ларӑр, — сӗнчӗ вӑл, — юрать-и?

— Ромашов, садитесь со мной, — предложил он, — хорошо?

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Господасем, хӗрачасем патне каятпӑр, — сӗнчӗ тахӑшӗ.

— Господа, поедемте к девочкам, — предложил кто-то.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах пӗр-пӗрин ҫине пӑхмасӑр калаҫма кашни минутрах йывӑрланса пычӗ те, ҫавна пула Ромашов: — Эппин кайрӑмӑр? — сӗнчӗ ыйтуллӑн.

Но так как разговаривать, избегая друг друга глазами, становилось с каждой секундой все более неловко, то Ромашов предложил вопросительно: — Так пойдемте?

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Винт, господасем? — сӗнчӗ вӑл.

— Винт, господа? — предложил он.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ну, апла-тӑк, атьӑр кӑвайт чӗртсе яратпӑр, — сӗнчӗ Андрусевич.

— Ну, тогда давайте разложим костер, — предложил Андрусевич.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов ӑна кӑшкӑрса чӗнчӗ те малти сак ҫине хайпе юнашар вырӑн сӗнчӗ.

Ромашов окликнул его и предложил ему место рядом с собою на передней скамейке.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пирӗн аристократла тусӑмӑр Арчаковский пек каласан, тӑрӑнтарар пӗрер хутчен сӑнӑсене? — сӗнчӗ Веткин.

Вонзим точно по единой, как говорит наш великосветский друг Арчаковский? — предложил Веткин.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Кӑмӑл тумастӑр-и? — шкап енне кӑтартса, сӗнчӗ Назанский.

— Не хотите ли? — предложил Назанский, указывая на поставец.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эрне кимӗ тумалли йывӑҫ ӑшне тискер этемсем пек ҫунтарма сӗнчӗ.

Пятница настаивал, чтобы мы выжгли огнем внутренность дерева, как поступают при постройке своих пирог дикари.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ тинӗс леш енчи ҫӗрсене кайса курма ӗмӗтленнине пӗлсен, капитан мана хӑйпе пӗрле пыма сӗнчӗ.

Узнав, что я желаю увидеть заморские страны, предложил мне пуститься в плавание на его корабле.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӑнасене хӑнӑхса лӑплансан, Иван Иваныч ӑна уйрӑммӑн юлса калаҫма сӗнчӗ.

Когда она успокоилась и привыкла к гостям, Иван Иваныч пригласил ее поговорить наедине.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл куҫ хӗссе илчӗ те, вара, хӑрах уран хӑй мӗн чухлӗ кирлӗ, ҫавӑн чухлӗ инҫе сикме пултарнине кӑтартасшӑн пулса, Егорушкӑна ҫул тӑрӑх сиксе кайса каялла кӳме патне таврӑнма сӗнчӗ.

Он подмигнул глазом и, чтобы показать, что он может проскакать на одной ножке какое угодно пространство, предложил Егорушке, не хочет ли тот проскакать с ним по дороге и оттуда, не отдыхая, назад к бричке?

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл перопа чернил сӗнчӗ.

И он подал перо и чернила.

IX. Огнянов председательте // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клеопатрӑпа мӗн тумалла-ха, вӗлермешкӗн шел пек, Соколов ӑна ирӗке яма шут тытрӗ, ҫав ӗҫе тума вӑл Нечо Павлова сӗнчӗ, ан тив, вӑл ӑна пӗр-пӗр каҫхине ту еннелле ҫавӑтса кайтӑр та тӗнчен тӑватӑ енне ӑсатса ятӑр.

Не зная, что делать с Клеопатрой, Соколов решил отпустить ее на волю, — убить ее все-таки было жалко, — и он попросил Нечо Павлова вывести медведицу как-нибудь вечером в горы и там оставить ее.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Каялла ҫаврӑнмалла пулмасть-ши пирӗн, йӑлӑмра тӳрех яла тухнӑ пулӑттӑмӑр? — сӗнчӗ Спиридончо.

— Может быть, повернуть назад в долину и пойти в деревню прямой дорогой? — предложил Спиридончо.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫаксем ҫинчен тӗплӗн пӗлсе килме вӑл Марин йыснӑшне кама та пулин яма пулмӗ-ши тесе сӗнчӗ, лешӗ ун сӑмахӗпе килӗшмерӗ.

Он просил дядю Марина послать кого-нибудь разузнать обо всем этом, но тот не соглашался.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ҫавӑнтах Огнянова типӗ вӗтлӗх ҫине ларма сӗнчӗ.

И он подвинул к Огнянову охапку сухого хвороста, чтобы тот сел.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Колчо, кала-ха тата мӗн те пулин, — сӗнчӗ Николай Недкович.

— Колчо, сыграй еще! — попросил Николай Недкович.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Дамянчо Григорова вӑл пӗтӗмпе куҫарса тӑма сӗнчӗ.

Он попросил Дамянчо Григорова переводить ему каждый куплет.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Учитель сылтӑмра ларакан Стефчов енне ҫаврӑнчӗ, ҫак ӗҫе ирттерме ӑна сӗнчӗ.

Учитель повернулся направо, к Стефчову, и повторил предложение.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех