Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутӑр сăмах пирĕн базăра пур.
тутӑр (тĕпĕ: тутӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йывӑҫсем хыҫӗнчен тутӑр пӗркеннӗ Женя чупса тухрӗ.

Из-за деревьев выбежала закутанная в шаль Женя.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кулагинпа кӳршӗри хапха умӗнче пӗр кӗпе вӗҫҫӗн, хулпуҫҫийӗ ҫине тутӑр уртса янӑ хӗрарӑм шурӑ ҫӳҫлӗ старикпе тата икӗ хӗрарӑмпа калаҫса тӑрать.

У ворот соседнего с Кулагиными двора женщина в одной рубашке и шали, накинутой на плечи, говорила седому старику и двум хуторянкам:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Васька татах пуҫне усрӗ, ӗсӗкле пуҫларӗ, Шарик вара паром ҫинчен аннӑ палламан хӗрарӑм ҫине, тутӑр пӗркеннӗскере, хаяррӑн вӗрсе ячӗ.

Васька опять наклонил голову и всхлипнул, а Шар сердито заворчал на незнакомую женщину, которая сошла с парома и, кутаясь в шаль, молча прошла мимо.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл Василиса Прокофьевнӑн тутӑр айӗнчен тухса тӑракан ҫӳҫне арпаштарать, шурӑ ҫӳҫӗ унӑн, эрешмен карти пек вӗлкӗшет.

Он растрепал выбившиеся из-под платка волосы Василисы Прокофьевны, и они развевались, белые и тонкие, как паутина.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл тутӑр илес тесе кравать патне ярса ҫеҫ пусрӗ, картишӗнче йытӑ вӗрсе те ячӗ, калитке шалтлатса хупӑнчӗ.

Она шагнула к кровати, чтобы взять, шаль, но во дворе залаяла собака, хлопнула калитка.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӑпар тутӑр ҫыхнӑ пӗркеленчӗк питлӗ те кӑн-кӑвак ҫӳҫлӗ карчӑк, ҫекӗл пек янахлӑскер, макӑрса ячӗ.

Покрытая клетчатым платком старушка, совсем седая и сморщенная, с крючковато выдававшимся вперед подбородком, заплакала.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя тӑракан лав патне кӑвак тутӑр ҫыхнӑ тирпейсӗр хӗрарӑм тухрӗ.

К повозке, на которой стояла Катя, протиснулась растрепанная женщина в серой шали.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унта тутӑр ҫыхнӑ пуҫсем курӑнкалаҫҫӗ, такам тарӑхса кӑшкӑрни илтӗнет:

Мелькали головы, покрытые платками, и чей-то голос раздраженно кричал:

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Директор вара кӗсйинчен тутӑр кӑларса, кӑвакарнӑ мӑйӑхне шӑлса илчӗ.

Вытащив из кармана платок, директор провел им по седеющим усам.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кӑнтӑрлаччен вӑл килӗнчех тӳскелесе ларчӗ, анчах юлашкинчен чӑтӑмӗ ҫитеймерӗ, хулпуҫҫийӗ ҫине качака мамакӗнчен ҫыхнӑ шурӑ тутӑр уртрӗ те Мелеховсем патне кайрӗ.

До обеда она кое-как высидела дома, но потом не выдержала и, накинув на плечи белый, козьего пуха платок, пошла к Мелеховым.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хапха умне ҫитсе чарӑннине Дуняшка чӳречерен курчӗ, хулпуҫҫи ҫине йӑпӑр-япӑр тутӑр уртса, картишне тухрӗ.

Дуняшка увидела в окно, как он подъехал к воротам, проворно накинула на плечи платок, вышла во двор.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн куҫҫульне Дуняшка ан куртӑр тесе, Ильинична стена еннелле ҫаврӑнса выртрӗ те пичӗ ҫине тутӑр витсе хучӗ.

Чтобы Дуняшка не видела ее слез, Ильинична отвернулась к стене и закрыла лицо платком.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья унӑн уйӑх сенкеррӗн ҫутатакан тӑртаннӑ питне, карчӑксем ҫыхакан хура шаль тутӑр айӗнчен тухса кайнӑ шурӑ ҫӳҫ пайӑркисене лайӑхах курчӗ.

Аксинья ясно видела озаренное голубым лунным светом припухшее лицо Ильиничны, седую прядь волос, выбившуюся из-под черной старушечьей шальки.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун ҫинчен илтсен, Аксинья, ӗнине сума пӑрахса, ун патне пӑрушне ячӗ те, утнӑ ҫӗртех тутӑр ҫыхса, хыпаланса чупнӑ пек хӑвӑрт Зыковсен килне вӗҫтерсе кайрӗ.

Услышав об этом, Аксинья бросила доить корову, припустила к ней телка и, на ходу покрывшись платком, торопливо пошла, почти побежала к зыковскому базу:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫ пуласпа тасатнӑ тулла тутӑр ҫине пуҫтарса илсе масар ҫине кайрӗ, ирхине тӑван вилтӑприсем ҫине кайӑксем вӗҫсе пыччӑр тесе, Петр, Наталья, Дарья масарӗсем ҫине сапа-сапа тухрӗ.

А вечером нагребла в платок очищенной пшеницы и отнесла на кладбище, посыпала могилы Петра, Натальи и Дарьи, чтобы поутру слетелись на родные могилки птицы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка куҫне тутӑр вӗҫӗне шӑлса илчӗ, йӑлӑннӑ пек сасӑпа каларӗ:

Дуняшка вытерла кончиком платка глаза, попросила:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Галина ҫавӑнта аллисемпе пилӗкне тытса тӑрать, сенкер тутӑр ҫыхнӑ пуҫне кӑштах чикнӗ:

Галина стала перед кучей, уперев руки в бока, склонив голову в голубой косынке:

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫырма леш енче ларакан ҫывӑхри кил хапхинчен пӗр хӗрача, пуҫне шур тутӑр ҫыхнӑскер, чупса тухрӗ те, кӗпер урлӑ каҫса, тӳрех пирӗн паталла ҫул тытрӗ.

Куҫарса пулӑш

II. Ҫитрӗмӗр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ҫинчен тата мӗн тутӑр ӗнтӗ вӑл, ӗҫӗ ҫавӑн пек пулсан?

И потом, чем он виноват, если у него обязанность такая?

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Вӗсем иккӗш те тӑлӑппа, иккӗшӗ те пуҫӗсене ӑшӑ тутӑр ҫавӑрса ҫыхнӑ, сӑмсисем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех