Шырав

Шырав ĕçĕ:

айӗнче (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пӑшӑрхана пуҫласа, вӑл минтерӗсене йӑтса пӑхнӑ, вӗсен айӗнче портсигар ҫеҫ выртнӑ.
Начиная беспокоиться, он поднял подушки и под ними нашел портсигар.

VII // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Вӑл шухӑша ӳкнӗ те сӗтел умне пынӑ: кашни каҫах вӑл хӑйӗн бумажникне сӗтел ещӗкне питӗрсе хунӑ, уҫҫине минтер айӗнче усранӑ.
Он задумался и подошел к столу, чтобы достать бумажник из ящика, куда он запирал его каждый раз на ночь, а ключи хранил под подушкой.

Сӗтел айӗнче пушӑ кӗленчесем йӑваланса выртнӑ, эреххине сӗтел ҫитти ҫине тӑккаланӑ.
Под столом катались пустые бутылки, вино проливалось на скатерть.

III // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Унӑн ыткӑнан ури айӗнче юр чӑкӑртатнӑ, тӑм-хаяр сивӗ унӑн сӑмсипе хӑлхисене чӗпӗтнӗ.
Снег хрустел под его быстрыми шагами, мороз щипал ему нос и уши.

I // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Сталинла Конституци хӗвелӗ айӗнче савӑнса пурӑнакан чӑваш ҫамрӑкӗсем вырӑс халӑхне мухтакан хӑйсен нумай юррисенчен пӗринче ҫапла калаҫҫӗ:
Чувашская молодежь, радующаяся под солнцем Сталинской Конституции, в одной из своих многочисленных песен, восхваляющих русский народ, говорит:

Д. Н. Телешов // Хветӗр Уяр, Иван Мучи. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 3–7 с.

Кӗпипе йӗмӗнчен ҫӗтӗк-ҫурӑк ҫеҫ тӑрса юлнӑ, ырханкка ӳт-тирӗ витӗрех курӑнса тӑрать: кӑвакарса кайнӑ тир айӗнче аяк пӗрчисем шӑкӑрттин палӑрса тӑраҫҫӗ, урисем ҫинҫешке.
От рубашки и штанишек остались лишь клочья, и было видно все его худое тело: выпуклые, обтянутые синей кожей ребра, худые ноги.

«Пауль Pиберт» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Космос ракети Юпитерӑн атмосфери айӗнче анса лармалли хытӑ ҫий тупас пулсан та; ҫак ытла пысӑк планетӑн вӑйлӑ туртӑмӗ ӑна каялла кӑларса яман пулӗччӗ.
Если бы космическая ракета даже нашла под атмосферой Юпитера твердую поверхность, на которую можно опуститься, то мощное притяжение планеты-гиганта не выпустило бы ее обратно.

Юпитер // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ученӑйсем Юпитерӑн ҫӑра атмосфери айӗнче мӗн пуррине пӗлмеҫҫӗ: пӗрисем унӑн ӑшӗ вӗри япаласенчен тӑрать тесе шухӑшлаҫҫӗ, теприсем — планетӑна хулӑн пӑрлӑ сий хупӑрласа тӑрать теҫҫӗ.
Что находится под плотной атмосферой Юпитера, ученые еще не знают: одни предполагают, что внутренность Юпитера находится в горячем состоянии; другие думают, что твердое ядро планеты окружено толстой ледяной корой.

Сывлӑшсӑр ҫӗрте ҫӳремелли костюмсем шыв айӗнче ҫӳрекенсен костюмӗсенчен чылай авантарах.
Но эти пустолазные костюмы несравненно лучше водолазных.

Уйӑх ҫинче // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫӗр ӑшӗнче, унӑн хытӑ хуппи айӗнче мӗн пур-ши?
Что находится в недрах Земли, под твердой земной корой?

Ҫӗр чӑмӑрӗ мӗн пысӑкӑш? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫу вӑхӑтӗнче ҫавӑн пек витӗ айӗнче тӳсме ҫук пӑчӑ пулнӑ, хӗлле вара нӳрлӗ сивӗ ҫапса тӑнӑ.
Летом под такой кровлей было невыносимо жарко и душно, а зимой сыро и холодно.

Джордано Бруно // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫылӑхлӑ ҫынсене асаплантармалли вырӑн — тамӑк — тарӑн ҫӗр айӗнче, тесе вӗрентнӗ христиан тӗнне тытакансем.
Христианские «отцы церкви» учили, что страшное место мучений грешников, ад, находится в глубоких подземных пропастях земли.

Птолемей ҫут тӗнче ҫинчен вӗрентни // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Йывӑҫсем те ҫаплах, унта та кунта пӗр пекех ӳсеҫҫӗ — тымарӗсем ҫӗр айӗнче, тунисем ҫӳлте, сывлӑшра.
И деревья и там и здесь растут одинаково: корни внизу, в земле, а ствол и ветви вверху, в воздухе.

Ҫӗр мӗн евӗрлӗ? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Кирек мӗн чухлӗ кайсан та, ун ури айӗнче ҫӗр, ҫӳлте — пӗлӗт пулнӑ.
И везде под ногами у него земля, а над головой небо.

Вӑл ҫара уран, ҫӗлӗксӗр, пӗр кӗпепе тата пӗр йӗмпе ҫеҫчӗ, унӑн пуҫӗ ҫинче тураман ҫӳҫӗсен хура купи мӑкӑрӑлса тӑратчӗ, ҫӳҫӗсем малалла тухса тӑракан ҫамки ҫине те усӑнса аннӑччӗ, ҫамки айӗнче каюра куҫӗсем пек пӗчӗк, юнпа тулнӑ куҫсем курӑнатчӗҫ, вӗсем тархасласа, пӑлхануллӑн пӑхаҫҫӗ.
Он был бос, без шапки, в одной рубахе и портах, тёмная куча нечёсанных волос торчала на его голове, они спускались на упрямый, выпуклый лоб, под ним видно было маленькие глаза крота, налитые кровью, они смотрели умоляюще, тревожно.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ӑна виҫӗ ҫутӑ — иккӗшӗ шыв ҫинче, пӗри ҫӳлте, пирӗн ҫинче ҫакӑнса тӑрса ӑсатаҫҫӗ; ман ҫывӑхрах, пӗлӗтсем айӗнче, ылтӑн караҫсем пек тата тӑватӑ ҫутӑ шуса пыраҫҫӗ, вӗсенчен пӗри — пирӗн баржа мачти ҫинчи фонарь ҫутти.
Три огонька — два над водою и один высоко над ними — провожают его; ближе ко мне под тучами плывут, точно золотые караси, ещё четыре, один из них — огонь фонаря на мачте нашей баржи.

Никӗс ҫук ун айӗнче.
Неосновательно.

Ылтӑн тӗслӗрех сухалӗн пӗрчисем пӗр-пӗрин ҫумне ҫыпӑҫса шӗвӗр муклашкасем пулса ларнӑ, вӗсен айӗнче карӑннӑ ҫӑварӗ пытанса тӑрать.
Золотистая борода слиплась острыми комьями, в ней прятался изумлённо открытый рот.

Ман умра — ҫыран хӗрринчи хӑва тӗмӗсем айӗнче — Изот ӳчӗ выртать.
Предо мною лежало тело Изота, на берегу, под кустами ивняка.

Баржа тепӗн ҫурри ҫыранри чулсем ҫинче, ҫурри — шывра пулнӑ, ҫавӑн айӗнче, баржа хӳри патӗнче, ванчӑк руль ҫунаттисенчен ҫакланса пичӗпе аялалла пӑхса, Изотӑн вӑрӑм кӗлетки выртнӑ.
Половина днища баржи была на камнях берега, половина — в воде, а под нею, у кормы, зацепившись за изломанные полости руля, распласталось, вниз лицом, длинное тело Изота.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика