Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Калаҫҫӗ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑмах вӗҫӗсене вӗсем темле, ҫав сӑмахсем ҫине тарӑхнӑ пек, кӑшкӑрса калаҫҫӗ, анчах вӑл сӑмахсенчен ӑҫта тарса хӑтӑлӑн-ха?

Они в концах какое-то шипенье произносют, вроде злобствуют на эти слова, но куда же от них денешься?

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑшӗ-пӗри ӑна ҫапла калакалаҫҫӗ пулин те, ку тӗрӗс мар, ӑна килӗштермен пирки ҫеҫ калаҫҫӗ.

И если его кое-кто иногда и называл так, то это было вызвано просто мотивами личной неприязни.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӗсене те таса туса памалла-ҫке, ветеринарсем ҫапла калаҫҫӗ, факт.

Им тоже чистоту подавай, так ветеринары говорят, факт.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тен, хӑйӗн ӗмӗрӗ тӑршшӗпех ытлашширех шавлакан ҫынсенчен тата хытӑ янӑрашакан сас-чӗвӗсенчен пӑрӑнса ҫӳреме тӑрӑшнӑранах ҫапла калаҫҫӗ пуль ӑна.

Может быть, потому, что всю жизнь дичился он шумоватых людей и громкого звука?

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫынсем пур, вӗсем ҫине тепӗр хут пӑхса илеҫҫӗ те; пӑрӑнса кайнӑ май ҫапла калаҫҫӗ:

А люди, взглянув на них еще раз, идут прочь и говорят:

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ача-пӑчасем хаҫат ячӗсене ҫивӗччӗн кӑшкӑрса калаҫҫӗ.

Мальчишки резко выкрикивают названия газет.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Йӗс ҫынсен кашнийӗнех пӗртен-пӗр йывӑр шухӑш пур пек туйӑнать: — Эпӗ ҫакӑн пек пурнӑҫ тӑвасшӑн пултӑм-и элле? — тесе калаҫҫӗ пек вӗсем.

Кажется, что бронзовые люди охвачены одной и той же тяжелой мыслью: «Разве такую жизнь хотел я создать?»

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

— Кӑна юрӑра ҫеҫ ҫапла калаҫҫӗ! — тет аппӑшӗ, унпа килӗшмесӗр, анчах Пепе хӑвӑртах ӳкӗте кӗртет ӑна, вара аппӑшӗ кухньӑна лайӑх кӑна ҫутӑ-кӑвак шӑлавар илсе пырать; анчах шӑлаварӗ Пепен пӗвӗнчен те вӑрӑмрах иккен, Пепе кунпа мӗн тумаллине тӳрех ӑнкарса илет.

— Ведь это песня! — не соглашалась сестра, но Пепе быстро уговорил ее, а когда она принесла в кухню хорошие брюки светло-серого цвета и они оказались несколько длиннее всего тела Пепе, он тотчас догадался, как нужно сделать.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Пеццони вӑл, синьор, питӗ ҫӳхе те тутлӑ, роза ҫунатлӑ пулӑ, ӑна мерчен пулӑ тесе те калаҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӑл мерчен пулакан вырӑнта пурӑнать, питӗ тарӑн ҫӗрте.

— Пеццони, синьор, очень тонкая и вкусная рыба с розовыми плавниками, ее называют также коралловой рыбой, потому что она водится там, где есть кораллы, очень глубоко.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

— Илтетӗр-и, мӗнле калаҫҫӗ вӗсем?

— Вы слышите, как они рассуждают?

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

— Нимле вӑрттӑн шухӑш тытасси те пулман пирӗн, кун ҫинчен пӗр киревсӗр усал ҫынсемпе сыщиксем ҫеҫ калаҫҫӗ.

— Никаких тайных намерений не было у нас, об этом говорят только подлецы да сыщики.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

— Кама калаҫҫӗ! — Санька чикаркине туртса илчӗ те урипе таптарӗ.

— Кому сказано! — Санька вырвал цигарку и затоптал ее ногой.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Каласса калаҫҫӗ те-ха ӑна, Андрей Иванӑч!

— Громко сказано, Андрей Иваныч!

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Калаҫҫӗ вӗт, хуҫасӑр ҫурт — тӑлӑх-турат тесе.

— Как говорят, без хозяина дом сирота.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ирсенче вара «патшалӑх ҫурчӗ» тавра (ялта Векшин ҫуртне ҫапла калаҫҫӗ) моторсем шавланӑ, лашасем тулхӑрнӑ, витресем шӑнкӑртатнӑ.

По утрам около «государственной хаты», как звали в деревне избу Векшина, рычали моторы, ржали кони, звенели ведра.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Коншаков класри доска ҫине пӑхас вырӑнне ытларах урамалла пӑхнине асӑрхасан, Надежда Петровна ӑна «Чукотка ҫурутравӗ» патне (класри ачасем чи кӗтесри партӑна ҫапла калаҫҫӗ), куҫарса лартрӗ.

Надежда Петровна, заметив, что Коншаков больше смотрит на улицу, чем на классную доску, пересадила его на «Чукотский полуостров» — так ученики называли щербатую парту в дальнем углу класса.

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Йӑранӗ пӗчӗккӗ, сӗтел пысӑкӑш кӑна, аҫупа учитель ҫапла калаҫҫӗ: «Ку пирӗн сӑнаса пӑхмалли уй пулать. Ӳлӗмрен лайӑх пулас тырӑ ӳсет кунта», теҫҫӗ.

Грядка маленькая, со стол, отец и учитель сказали так: «Это будет наше испытательное поле. Здесь растет необыкновенное зерно».

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Инкек ҫири кӗперен ҫывӑх тесе калаҫҫӗ.

Говорят, что беда ближе, чем рубашка на теле.

Правасӑр водителе пула 18-ти ҫамрӑк вилнӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/23383.html

Халӗ кӑшт мӗн те пулин сиксе тухсанах, тӳрех пирӗн ҫине калаҫҫӗ ӗнтӗ: выльӑх ӳксе вилме пуҫлать-и е камӑн та пулин хаттине вут хыпса илет, — пуриншӗн те эпир айӑплӑ пулатпӑр.

А теперь чуть что случится, сейчас на нас скажут: скот ли начнет падать, или хата у кого загорится, — все мы будем виноваты.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Ҫынсем калаҫҫӗ, ав, Ильинскисен тарҫи хут пӗлекенскер пулсан та, — малалла каларӗ Захар, — буфетри кӗмӗле сӑптӑрса кайнӑ.

— Вон у Ильинских был грамотный-то, сказывали люди, — продолжал Захар, — да серебро из буфета и стащил.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех