Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫивӗт сăмах пирĕн базăра пур.
ҫивӗт (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫивӗт — пули-пулми япала мар-ҫке вӑл.

— А где коса вашего мужа? Это дело серьезное.

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

— Император пурин те ҫивӗт пултӑр тет-им?

— Разве император потребует, чтобы все носили косу?

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

— Ман ҫивӗт ҫук-ҫке-ха…

— А я без косы…

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Ку вӑл пирӗншӗн кулӑшла пек туйӑнать, мӗншӗн тесен арӑмӗ пӑлан тирӗнчен тунӑ шӑлавар тӑхӑннӑ, ҫивӗт вӗҫне тӗрлӗ пустав хӑюсем ҫакса тултарнипе ҫеҫ ӑна арҫынсенчен уйӑрса илетӗн.

Это было очень забавно, потому что жена была в штанах из оленьей шкуры, и только цветные суконные лоскутки в косах отличали её от мужчины.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куласса вӑл Саня пекех кулать, анчах та Саня ҫутӑрах сӑнлӑ, ҫивӗт вӗҫӗсем те унӑн кӑтраччӗ, куҫӗсем сеп-сенкерччӗ.

Она улыбалась совершенно как Саня, но Саня была светлая, с вьющимися косами и с голубыми глазами.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сарӑ ҫивӗт вӗҫӗсене пуҫ тавра ҫавӑрса ҫӳрет.

с белокурыми косами, завязанными вокруг головы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ку вӗт вӑл эпӗ ҫивӗт вӗҫӗнчен сӗтӗрсе ҫӳренӗ, юр ӑшне сӑмсапа тирӗнтернӗ Катька.

Но ведь это была Катька, которую я таскал за косу и тыкал носом в снег.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иртнӗ ҫулсенче сӑнанӑ тӑрӑх, хӑйӗн ҫивӗт вӗҫне кышланӑ чух вӑл мӗнле интересленнине пӗлеттӗм эпӗ.

Я знал по прежним годам, что когда она грызет косу, значит ей интересно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та кӑкӑрӗ ҫине вырттарнӑ ҫивӗт вӗҫӗсем ӗлӗкхин пекех пӗтӗрӗнсе тӑраҫҫӗ, ҫамки ҫинче те унӑн ҫавӑн пекех пӗтӗрӗнчӗк пайӑркасем пур.

Но косы, перекинутые на грудь, по-прежнему были в колечках, и такие же колечки на лбу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ирина Михайловна хӑйӗн тюрбанне салтса пӑрахрӗ, нӳрлӗ пысӑк ҫивӗт туни чӗрҫи ҫине ӳкрӗ.

Ирина Михайловна сбросила свой тюрбан, тяжелая сырая коса упала ей на колени.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑй капӑр платьепе, кӑтра тӑнлавлӑ, ҫинҫешке ҫивӗт тунисем ҫинче элес-мелес хӑюсем.

Сама в нарядном платье, с завитушками на висках, с большими бантами на тощих косичках.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— «Авӑ хайхи, икӗ ҫивӗт тунилли, чип-чипер сартутли…» — тет.

— «А такая: две косички и веснушки такие симпатичные…»

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫамки ҫинчи ҫивӗт ҫеҫ, леш каҫӑр сӑмсаллӑ Катерина Ивановнӑн ҫӳҫӗ пек, ункӑн-ункӑн пулса тухрӗ.

Вышли только косы колечками и такие же колечки на лбу, как у Катерины Ивановны, той девчонки с задранным носом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пирӗн килте пурте хураччӗ, пӗр йӑмӑк ҫеҫ — сарӑччӗ, куҫӗсем ун сеп-сенкерччӗ, ҫивӗт вӗҫӗсем пӗтӗрӗнсе тӑратчӗҫ.

В нашей семье все были черные, а она – беленькая, с вьющимися косичками, с голубыми главами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳҫне икӗ вӑрӑм ҫивӗт туса ҫивӗтлесе янӑ вӑл, ҫине ҫуллахи шурӑ кӗпе те тӗрленӗ йӗм тӑхӑннӑ.

Волосами заплетенными в две длинные косы, в белом летнем платьице и вышитых панталончиках.

3-мӗш сыпӑк. Вӑрҫапа тата юратупа аппаланать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Тутар ташшине ҫӳҫне икӗ ҫивӗт ҫивӗтлесех ташланӑ-мӗн.

Куҫарса пулӑш

«Дояркӑсем ҫывӑрмаҫҫӗ, ирех юрлаҫҫӗ» // Роза ВЛАСОВА. «Хыпар», 2015.10.07, 196№

Кунӗ-кунӗпех пӑрлӑ нӳхрепре е асаплантарса вӗлермелли вырӑнта ларнӑн туяттӑм эп хама, ҫакӑ ӗнтӗ темле урӑх сӑлтава пула мар, ҫивӗт ҫуккишӗн кӑна.

словом, я всегда чувствовал себя не то как на льдине, не то как на эшафоте, и все оттого, что не носил косы.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Ҫивӗт суя иккенне туйса илсен, йӗкӗлтесе кулма, пуҫне касмалла тунӑ ҫынна хурланӑ пек, айӑплама тытӑнчӗҫ.

Дознавшись же, что она фальшивая, заклеймили презрением, как преступника, осужденного на плаху.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Шанхая пырса кӗрсенех хам валли суя ҫивӗт илсе ҫыпӑҫтартӑм та, — ун чух вӗсем икӗ юань тӑратчӗҫ, — киле таврӑнтӑм.

В Шанхае я сразу купил себе фальшивую косу, стоила она тогда два юаня, кое-как приладил ее и вернулся домой.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Мана ун чух асанне халӑха пит йывӑр лекни ҫинчен каласа паратчӗ: ҫӳҫне ӳстерет пулин те ҫивӗте ярса ҫӳременнисене правительство ҫарӗсем вӗлернӗ, ҫивӗт ярса ҫӳрекенсене вӑрӑм ҫӳҫлӗ тайпинсем вӗлернӗ, тетчӗ.

Народу тогда, но рассказам бабушки, приходилось туго: обреешь лоб и заплетешь косу — убьют повстанцы, не заплетешь косы — убьют каратели.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех