Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫатма сăмах пирĕн базăра пур.

ҫатма (тĕпĕ: ҫатма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ӗлӗк пасар площачӗ пулнӑ вырӑна халӗ палласа та илмелле мар: ҫатма пек шӑлса тасатнӑ.
Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Эс ҫупа ҫӑмарта илсе кил, эп килтен ҫатма илсе тухатӑп, — тет Тимахви хӑйӗн юлташне.
Куҫарса пулӑш

6 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вӑл хӗрача уйӑх ҫатма пек чух, чӑнах та курӑнать — вӑт! — ӗнентерчӗ класри ачасене Павлуш.
Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вӑл сӗтел ҫиттине тӑруках хӑвӑрттӑн та йӑррӑн сӳсе ывӑтрӗ, хӑнасем аран-аран сиксе тӑрса ӗлкӗрчӗҫ, — мӗн пур кӗленче, стакансем, ҫатма — ӳсӗр сӑйланун пӗтӗм йӗркесӗрлӗхӗ — кӗмсӗртетсе-чӑнкӑртатса урайне сирпӗнчӗ.
Вдруг она сорвала скатерть со стола так быстро и ловко, что гости едва успели вскочить, — и все бутылки, стаканы, сковорода, — весь ералаш пьяного угощения с грохотом слетел на пол.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Дэзи ӑшаланӑ пулӑллӑ чашлатакан ҫатма йӑтса кӗчӗ.
Дэзи внесла шипящую сковородку с поджаренной рыбой.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Кунта — хӗрӳ-вӗри хӗвел, ҫавӑнпах юн хӑвӑртрах вӗреме пуҫлать, ҫатма ҫинчи ҫуран та хӑвӑртрах…
Здесь горячее солнце, и кровь закипает быстро, гораздо скорее, чем масло на сковороде.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Картишӗн ҫатма ҫинчилле вӗри пӑчӑлӑхӗ тӳсмелле мар усал шӑршӑпа сывлать, пӗтӗм ҫӗрте йӑлтӑркка шӑна — хисепсӗр нумай шӑна — тӗрткелешет; симӗсрех тислӗк шӗвекӗ ура тӗпӗнченех ҫыпҫӑнать, ҫухӑрашу, сысна тушкисен васкавлӑ нӑриклетӗвӗ-нӑрӑхлатӑвӗ, сӑмсана ҫуракан шӑрши — пӗр акр чухлӗ лаптӑка чиксе тултарнӑ вараланчӑк чӗрӗ какай чӗтренет-куҫать-силленет.
Раскаленная духота двора дышала нестерпимым зловонием, мириады лоснящихся мух толклись в воздухе; зеленоватая навозная жижа липла к подошвам, визг, торопливое хрюканье, острый запах свиных туш — все это разило трепетом грязного живого мяса, скученного на пространстве одного акра.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пӗри ҫатма тӗпӗ пек шакла, тепри сарлака йӑрӑм-йӑрӑм кастарнӑ, лӑпсӑркка ҫӳҫ пайӑркисем хӑлхисем ҫийӗн вӗлкӗшеҫҫӗ; виҫҫӗмӗшӗ ҫӳҫне тӗпеке евӗр тӑратнӑ, тӑваттӑмӗшӗн шутласа кӑларайми ҫивӗт, вӗсенчен «башня» хӑтланӑ.
Один совсем брил голову, другой пробривал широкие полосы, оставляя космы висеть над ушами; третий взбивал высокий волосяной гребень, четвертый заплетал волосы в множество косичек и сооружал из них башню.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ун ҫинче икӗ ҫанӑ тавӑрмиллӗ сӑран куртка, симӗс кӗленче тӳмеллӗ хӗрлӗ жилет, лакпа витнӗ ансӑр шлепке — ҫатма ҫине ӳпӗнтернӗ хурана аса илтерекенскер; мӑйӗ тавра — тӑваткал куҫлӑ шарф, урисенче — хурарах хӗрлӗ, тӗве пуставӗнчен ҫӗленӗ шӑлавар ҫийӗн — хулӑн тӗплӗ ҫемҫе атӑ.
На нем была кожаная куртка с двойными обшлагами, красный жилет с зелеными стеклянными пуговицами, узкая лакированная шляпа, напоминающая опрокинутый на сковороду котелок; вокруг шеи — клетчатый шарф, а на ногах — поверх коричневых, верблюжьего сукна брюк, — мягкие сапоги с толстой подошвой.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Ну, эсӗ мӗн каларӑн? — терӗ те Федя, икерчисемпе пӗрле хӑйне те вӗри ҫатма ҫине лартнӑ пекех чӗтренкелесе илчӗ.
Тут Федя заерзал так, точно его вместе с оладьями посадили на горячую сковороду.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Каҫ пулчӗ; хушӑк пек ансӑркка Анчӑк урамӗ ылтӑн тусанпа тӗтреленчӗ, вараланчӑк чӳречесенчен кухня йӑс-пӑсӗ тухать, таврана ҫатма ҫинче ҫуннӑ апатпа нӳрлӗ кӗпе-йӗм шӑрши сарӑлнӑ.
Наступил вечер; узенькая, как щель, улица Пса туманилась золотой пылью, из грязных окон струился кухонный чад, разнося в воздухе запах пригорелого кушанья и сырого белья.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Савӑннипе ниҫта кайса кӗрейми кускалакан хӗрарӑмӑн ачашланас, йӑпанас килнине курмӑш пулса, ҫатма ҫинче ӑшӑтнӑ хуплу татӑкне тӗпсакайӗнчен тин ӑсса тухнӑ сивӗ сӑрапа сыпа-сыпа чӑмлакаланӑ май, Калюков юлашки хыпарсене ыйтса пӗлме васкарӗ.
Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӗсем эрех ӗҫрӗҫ, унтан иккӗшӗ те ӗҫе пикенчӗҫ: Мӗтри илсе килнӗ кӑлпассипе чӑкӑта сӗтел ҫине касса хучӗҫ, Сидор тата пӗр чашӑк пылпа пӗр кӑкшӑм пыл сӑри лартрӗ, кӑмака вучахӗнче кӑвайт чӗртсе, такан ҫине ҫатма лартрӗ те ҫӗрулми ӑшаларӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Мӗн тери интереслӗ ӗҫ вӑл: ҫатма ҫине хут листи е ывӑҫ тупанне хуратӑн кӑна — унта сас паллисем палӑракан пулаҫҫӗ.
До чего интересное было занятие: приложишь листочек или ладонь к холодцу, и остаются слова.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Каламастӑп тесе, эпӗ тура асӑнсах тупа турӑм, ҫавӑншӑн вара Надя мана ҫатма ҫинче пичетлеме ирӗк пачӗ.
Я побожился, а Надя за это разрешила мне попечатать на сковородке.

Надя ҫав ҫатма ҫине таса хутсем хурать, ҫиелтен валикпе кустарса пусса илет те, хут ҫинче сас паллисем палӑракан пулаҫҫӗ.
Надя укладывала на сковородку листы чистой бумаги, прокатывала сверху валиком, и на бумаге появлялись буквы.

Ун умӗнче хӗррипе танах темле студень пек япала тултарнӑ ҫатма тӑрать.
Перед ней стояла круглая сковородка, залитая до краев чем-то похожим на холодец.

Мана леш тӗнчере шуйттансем вӗри ҫатма ҫинче ӑшалаччӑр, енчен те эпӗ…
Чтоб меня на том свете черти на сковородке жарили, чтоб…

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл черетпе е пӗр-пӗр чашӑк, е ҫатма, е пӗрмай ларнипе путса кӗнӗ хӑва пукан, е тата мӗн те пулин ҫӗклесе кӑтартать.
Он по очереди поднимал над головой то чашку, то сковородку, то продавленный плетёный стул, то ещё какую-нибудь рухлядь.

Ку вӑл шӑматкун, июнӗн вуниккӗмӗшӗнче, Бакхорвари суту-илӳ вӑхӑтӗнче пулса иртнӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Сӗтел ҫинче, сӑмаварсӑр пуҫне, эрех, тӗрлӗ ҫыртмаллисем пулнӑ; хура ҫатма ҫинче ҫӑмарта чашкӑрнӑ.
На столе, кроме самовара, стояла водка, закуска и на черной сковороде шипела яичница.

II // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика