Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗрӳшӗ (тĕпĕ: кӗрӳ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Санин пирвайхи кун паллашнӑ хыҫҫӑнах Леноре фрау кӑмӑлне кайнӑ; Санин хӑй кӗрӳшӗ пулас шухӑш ӑна текех хӑратман ӗнтӗ, ку шухӑш ӑна кӑмӑла та кая пуҫланӑ, ҫапах та вӑл хӑйне кӳреннӗ пек… кӳреннӗ пек те мар, шухӑшлӑрах пек кӑтартма тӑрӑшнӑ.

Санин с первого дня знакомства пришелся по нутру фрау Леноре; свыкшись с мыслию, что он будет ее зятем, она уже не находила в ней ничего особенно неприятного, хотя и считала долгом сохранять на лице своем несколько обиженное… скорей озабоченное выражение.

XXX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ӑна хӗрӗн телейӗ савӑнтармарӗ, килте ют ҫын пурри — кӗрӳшӗ уншӑн унчченхи пекех ют пулчӗ — чунне арман чулӗ пек пусахларӗ.

Ее не радовало счастье дочери, присутствие чужого человека в доме — а зять по-прежнему оставался для нее чужим — тяготило.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫитет сире, мужиксем! — хутшӑнчӗ Корней, Ворожневпа кӗрӳшӗ хушшине тӑрса.

— Да будет вам, мужики! — вмешался Корней, становясь между Ворожневым и зятем.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней аптраса кӗрӳшӗ ҫине пӑхса илчӗ, анчах лешӗ ун ҫине пӑхмарӗ.

Корней потерянно оглянулся на зятя, но тот не смотрел на него.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Корнея ытамласа, упа пек хытӑ тытса чӑмӑртарӗ, виҫӗ хут чуп турӗ — куна вара Корней пачах та кӗтменччӗ, пур енчен те курӑнать, кӗрӳшӗ вӑл таврӑннишӗн чунтанах савӑнать пулмалла.

Он по-медвежьи сжал Корнея в объятиях и, чего уж тот совсем не ждал, троекратно расцеловал — по всему было видать, зять искренне рад его возвращению.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней, шалт тӗлӗнсе, куҫӗсене кӗрӳшӗ ҫине ҫӗклерӗ, нимӗн чӗнмесӗр хӗрӗ ҫине пӑхса илчӗ.

Корней ошеломленно вскинул глаза на зятя, молча переглянулся с дочерью.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней хӑйне кӗрӳшӗ тарӑхса ӳпкелешнине, вӑл варне виттермелле каланӑ сивӗ сӑмахсене пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне темиҫе хут та аса илчӗ, халӗ ӑна кӗрӳшӗ умӗнче те, янташӗсем умӗнче те хӑй мӗнпе те пулин чӑнахах айӑпа кӗнӗ пек туйӑнчӗ, нумай ҫулсем хушши ҫирӗп шухӑш тытса пыракан Егора вара, хисеплес ҫеҫ мар, ун пурнӑҫӗнче ӑмсанмалли, тӗрӗссипе, нимӗн те ҫук пулсан та, ӑмсанас та килчӗ.

Корней снова перебрал злые упреки и наветы зятя, разбередившие его до самого нутра, и сейчас ему казалось, что он и в самом деле как будто в чем-то был виноват и перед ним, и перед земляками, а Егор, незыблемо стоящий на своем многие годы, вызывал чувство уважения и даже зависти, хотя завидовать в его жизни было, собственно, нечему.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней лайӑх ӑнланнӑ: кӗрӳшӗ ӑна ҫамрӑк чухне тӳпелешме питех юратманшӑн та, вӑл тӑван ялне пӑрахса кайнӑшӑн та айӑпламан; ҫук, Дымшаков Корнее вӑл колхозшӑн чи йывӑр вӑхӑтра председатель пулма килӗшменшӗн халӗ те кӳренсе пурӑннӑ.

Он хорошо понимал, что зять ставит ему в вину не то, что в молодости он неохотно влезал в драки, не то даже, что он покинул родную деревню; нет, Дымшаков по-прежнему не прощал ему того, что в самый трудный для колхоза час Корней не захотел стать во главе колхоза.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней кӗрӳшӗ ҫине ӳпкевлӗн пӑхса илчӗ.

Корней с тяжелой укоризной поглядел на зятя.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пысӑк куҫ шурриллӗ, тӗттӗм кӑвак тӗслӗ тахҫантанпах пӗлекен сивӗрех куҫсем Корнея кӗрӳшӗ умӗнче яланхи пекех кӑшт шиклентерчӗҫ, ури-аллине ҫыхлантарчӗҫ, анчах вӑл, Егор килсе кӗрсен, хӑй пӑлханнине пӗртте палӑртмарӗ, тӑванла савӑнса, ура ҫине тӑмарӗ, ӑна пуҫне сулса кӑна саламларӗ.

Знакомый, исподлобья, взгляд темно-синих диковатых глаз с большими белками заставил Корнея испытать привычное чувство некоторой робости и скованности перед зятем, но он не подал и вида, что смущен его появлением, не привстал навстречу в родственном радушии, а лишь приветствовал Егора кивком головы.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Старикпе кӗрӳшӗ ун патне утса пычӗҫ.

Старик и зять его подошли к казаку.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Старикпе кӗрӳшӗ те киле кайма тапранчӗҫ.

Старик с зятем тоже направились было домой.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унпа калаҫса ларакансем — кӳршӗ старикӗпе кӗрӳшӗ, кӑтра ҫӳҫлӗ ҫамрӑк казак, — ӑна шӑпӑрт чӗнмесӗр итлеҫҫӗ.

Собеседники — старик сосед и зять его молодой кучерявый казачок, — молча слушали.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпир ӗнтӗ карчӑкпа ҫавӑн ҫинчен нумай калаҫрӑмӑр: вӑл сана хӑйӗн кӗрӳшӗ тума питӗ хавас; тата ҫылӑх чӑпти Григорьевич мӗн каласси паллӑ мар та-ха.

Мы уже насчет этого много переговорили с старухою: она очень рада видеть тебя своим зятем; еще неизвестно, правда, что скажет этот греходей Григорьевич.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Куншӑн юрататӑп! — терӗ кӑшт хӗрнӗ Черевик, пулас кӗрӳшӗ пӗр пулштав кӗрекен кружкӑна чӑп тулли тултарса пӗр сывламасӑр тенӗ пек, ним мар, куҫ хӗсмесӗр тӗппипе ҫавӑрса хурса, кружкине ҫӗрелле пенине курсан.

За это люблю! — говорил Черевик, немного подгулявши и видя, как нареченный зять его налил кружку величиною с полкварты и, нимало не поморщившись, выпил до дна, хватив потом ее вдребезги.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Мана мар, Анфисӑна кирлӗ, — терӗ Тимофей Ильич, кӗрӳшӗ ҫине пӑхмасӑр.

— Да не мне, а Анфисе требуется, — сказал Тимофей Ильич, не глядя на зятя.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа Анзор пирӗн Панкратова хӑйӗн кӗрӳшӗ тума палӑртнӑ та — авӑ ӑҫта вӑл чи кирли…

Вот Анзор и метит нашего Панкратова себе в зятья — тут-то оно и главная собака зарыта…

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халь унта кӗрӳшӗ пурӑнать.

Там теперь зять живет.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ун кӗввипех ташлатӑн пуль-ха, эс те ялав айне тӑма хатӗрленнӗ пуль? — кӗрӳшӗ енне ҫаврӑнса тӑчӗ ҫиллине шӑнарайман Юрдан, лешӗ, хӑтине ним калама аптраса, алӑк патӗнче пӑхса тӑратчӗ.

Может, и ты под ее дудку пляшешь, и ты собираешься встать под знамена? — обернулся рассвирепевший Юрдан к зятю, который стоял на пороге, испуганно глядя на тестя.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл кӗрӳшӗ патне чарӑнчӗ.

Он зашел к зятю.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех