Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Фомана (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн, матка кӑмӑлна кайрӗ-им? — кулкаласа каланӑ Маякин, хӑйӗн чее те пӗчӗк куҫӗсемпе Фомана хыпаласа.

— Что, хороша, видно, бабеночка-то? — посмеиваясь, говорил Маякин, щупая Фому своими хитрыми глазками.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тепӗр минутран вӑл Фомана пӗр аллипе кӑкӑрӗ ҫумне ыталаса илнӗ, тепӗр аллипе ун пуҫне, ҫамкаран пусса тытса, хыҫалалла авса хунӑ, унтан, куҫӗсене йӑлтӑртаттарса: — Епле пиҫсе кайнӑ… ӳснӗ, тулнӑ… маттур! — тесе, чылайччен пӑхса тӑнӑ.

Через минуту он, прижав Фому одной рукой ко груди, ладонью другой уперся ему в лоб, отгибая голову сына назад, смотрел в лицо ему сияющими глазами и довольно говорил: — Загорел… поздоровел… молодец!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фомана хреснашшӗн ҫавӑн пек ытла та сӑнӑллӑ чӗлхи ӗлӗк те час-часах леккеленӗ, — Маякин унпа яланах ашшӗнчен тӳрккесрех калаҫнӑ, — анчах хальхинче ҫамрӑк ҫын кӳренмеллипех кӳреннӗ, вара вӑл чӑтӑмлӑн, анчах та питӗ ҫирӗппӗн: — Сире так ахаль ятлаҫмасан та юрӗччӗ, эпӗ пӗчӗккӗ мар ӗнтӗ, — тесе каласа хунӑ.

Фому и раньше частенько задевал слишком образный язык крестного, — Маякин всегда говорил с ним грубее отца, — но теперь юноша почувствовал себя крепко обиженным и сдержанно, но твердо сказал: — Вы бы не ругались зря-то, я ведь не маленький…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фомана хреснашшӗ хирӗҫ тухса илнӗ.

Фому встретил крестный.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн кӑмӑрчаклӑрах пысӑк сӑмси тата путса кӗнӗ сарӑхнӑ пичӗ Фомана хӑйӗн хреснашшӗне аса илтернӗ.

Его хрящеватый большой нос и желтые, ввалившиеся щеки напоминали Фоме крестного.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Час-часах, каҫсенче палуба ҫинче ыталанса ларнӑ чух; вӑл Фомана, ачашшӑн та хурлӑхлӑн ӑс панӑ:

Часто, по ночам, сидя на палубе, обнявшись с ним, она ласково и с печалью говорила ему:

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фомашӑн пулсан, ҫак туйӑм тата та ҫывӑхрах, тата та хаклӑрах пулнӑ, ку туйӑм Фомана ун ҫумне тата та ытларах илентернӗ.

Чувство не менее сильное и еще более привязывающее к ней Фому.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак канаш Фомана темӗнле пӑшӑрхантарса янӑ, вӑл чӗре уявне йӳҫӗхтернӗ, анчах ӗҫпе тӑрмӑшса тата Пӑлаки савӑклӑхне пула, ку мӗлке часах сирӗлсе кайнӑ.

Фома почувствовал тревогу в этом совете, она огорчила праздник его сердца, но в заботах о деле и в ласках Палагеи эта тень скоро растаяла.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Перӗмре Фомана хреснашшӗ янӑ ҫыру кӗтсе тӑна.

В Перми Фому ждало письмо от крестного.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Йӗкӗт ытамӗнче хӑйӗн яшлӑхӗн пумилккине тӑвакан вӑтӑр ҫулхи хӗрарӑмпа ҫуйханни Фомана ӗҫре чӑрмантарман; вӑл юратура та, ӗҫре те хӑйне хӑй ҫухатман, унта та, кунта та вӑл хӑйӗн мӗнпур пеккине пӗтӗмӗшпех панӑ.

Увлечение Фомы тридцатилетней женщиной, справлявшей в объятиях юноши тризну по своей молодости, не отрывало его от дела; он не терялся ни в ласках, ни в работе, и там и тут внося всего себя.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара вӑл Фомана алӑран тытса, пӗчӗк ачана кӑмӑл тунӑ пек, чӗрҫи ҫине лартнӑ та, унӑн пуҫне хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫумне ҫирӗппӗн чӑмӑртанӑ, унтан, пӗшкӗнсе, вери тутисемпе унӑн тутисем ҫумне чылайччен ҫыпҫӑнса тӑнӑ.

И взяв Фому за руку, она усадила его, как ребенка, на колени к себе, прижала крепко голову его к груди своей и, наклонясь, надолго прильнула горячими губами к губам его.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каҫ ҫӑлтӑрлӑ, анчах уйӑхсӑр пулнӑ; Фомана сулхӑн сывлӑш тата сӗмлӗх хупӑрласа илнӗ.

Ночь была звездная, но безлунная; Фому охватила прохлада и тьма…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑм пур чухне Фомана чӑтма ҫук намӑс пулнӑ.

Фоме было нестерпимо стыдно при женщине.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак кулӑ Фомана паттӑрлатнӑ, халӗ ӗнтӗ ӑна ҫак куҫсен умӗнче сывлама та ҫӑмӑлрах пек пулнӑ, вӑл куҫсем, ун куҫӗсемпе тӗлме-тӗл пулса, сасартӑк аялалла илӗннӗ.

Эта улыбка ободрила Фому, ему стало легче дышать при виде этих глаз, которые, встретившись с его глазами, вдруг потупились.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фомана тӗттӗм пӳлӗмре такам пытаннӑ пек, вӑл ӑна вӑрттӑн сӑнаса тӑнӑ пек туйӑннӑ…

Фоме казалось, что в темноте, около него, кто-то притаился и подсматривает за ним…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах Фомана хӑйӗн парни ҫине мужиксем мӗнле пӑхни интереслентерсех кайман, вӑл панулми питлӗ хӗрарӑмӑн хура куҫӗсем хӑй ҫине кӑмӑллӑн, тӗлӗнтермелле пӑхнине сӑнанӑ.

Но Фому не интересовало отношение мужиков к его подарку: он видел, что черные глаза румяной женщины смотрят на него так странно и приятно.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сасса хирӗҫ ун еннелле темиҫе пуҫ ҫӗкленнӗ, пӗр самантлӑха ун умӗнче темӗнле сӑн-питсем вӗлтлетсе кайнӑ, пӗри вӗсенчен хӗрарӑм пичӗ пулнӑ, вӑл Фомана хирӗҫ ачашшӑн, илӗртӳллӗн кулса пӑхнӑ.

Несколько голов поднялось к нему, мелькнули пред ним какие-то лица, и одно из них, — лицо женщины с черными глазами, — ласково и заманчиво улыбнулось ему.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ҫапла туни Фомана пӑлхантарнӑ.

Его жест смутил Фому.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫаксем пурте Фомана ютшӑнтарнӑ.

Всё это отталкивало Фому.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ӑна урамра час-часах тӗл пулкаланӑ, Люба, ун пек чух, шукӑль ҫӗлӗклӗ пуҫне мӑнкӑмӑллӑнрах сӗлтсе, Фомана сывлӑх суннӑ.

Фома часто встречал ее на улице, причем она всегда снисходительно кивала ему русой головкой в щегольской шапочке.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех