Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ивга асанне ачасене пыллӑ сӑра тултарса пачӗ.

Баба Ивга налила ребятам меду.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ивга асанне ачасене ӑшшӑн та хавассӑн хӑналать:

Баба Ивга весело и радушно угощала ребят:

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Сывӑ-и, кӑвакарчӑнсем! — терӗ кӑшт маларах тухса тӑнӑ Ивга асанне пуҫ тайса.

— Здравствуйте, голубята мои! — выступая вперед и кланяясь, сказала баба Ивга.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӳлӗ те тӳрӗ пӳ-силлӗ Ивга асанне пуҫӗнчи хитре тутӑрне тӳрлетсе илчӗ.

Высокая, прямая баба Ивга быстро поправила на голове нарядный очипок.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич амӑшӗ, Ивга асанне, кӑмакаран пӑсланса тӑракан чугун чӳлмек туртса кӑларать те кашӑкпа хуран кукӑлӗсене, вӗрискерсене, кӑлара-кӑлара хурать.

Мать Степана Ильича, баба Ивга, вытаскивает из печи дымящийся чугун, вычерпывает дуршлагом горячие вареники.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.