Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

алӑран (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Марья Ивановна ман пата пычӗ те, мана алӑран тытса, хуллен сӑмах хушрӗ:

Тогда Марья Ивановна подошла ко мне и тихо, взяв меня за руку, сказала:

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ хӗҫе туртса кӑлартӑм та пӗрне пуҫӗнчен патӑм, ӑна ҫӗлӗкӗ ҫӑлса хӑварчӗ, ҫапах та вӑл сулӑнса кайрӗ те йӗвене алӑран вӗҫертрӗ.

Я выхватил саблю и ударил мужика по голове; шапка спасла его, однако он зашатался и выпустил из рук узду.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпир вут тавра сикме пуҫларӑмӑр, е авӑна-авӑна илсе, е ҫаврӑна-саврӑна тытса, е алӑ ҫупса, е алӑран алла тытса, пӗр ура ҫинчен теприн ҫине сиксе ташларӑмӑр.

И мы скакали, то пригибаясь, то вертясь, то хлопая в ладоши, вокруг костра, потом брались за руки и, топая, прыгали с ноги на ногу.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗнтӗ Палан пичейӗн маттур ал-ури те ӗлӗкхи евӗр ҫаврӑнуҫӑллӑ пулман, тытнӑ ӗҫ час-часах алӑран ӳкме пӑхнӑ.

И уже не такими ловкими стали умелые руки Брата Указательного, и часто вываливалась из них работа.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр карикатура алӑран алла та ҫӳрет иккен.

Одна карикатура уже гуляла по рукам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана алӑран хыттӑн ярса тытрӗ те айккинелле ҫавӑтса кайрӗ.

Крепко, до боли, он взял меня за руку, отвел в сторону.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӗн алла кӗни пурте алӑран ӳкет — ҫавнашкал кунсем те пулкала пуҫларӗҫ.

И бывали дни, когда все валилось у меня из рук.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗррехинче эпир тепре французсен пысӑк обозне алӑран вӗҫертрӗмӗр.

Однажды упустили мы большой обоз французов.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Александр Дмитриевич арӑмне алӑран ярса тытрӗ, пӳлӗм тавра хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн ҫавӑра пуҫларӗ.

Александр Дмитриевич хватает жену за руки, быстро вертит ее по комнате.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ҫав карточкине ман алӑран илчӗ те ӑҫта хурас тесе шухӑша кайса тӑчӗ.

Он взял у меня карточку и подумал, куда бы ее положить.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тятюк ман пата чупса пычӗ, алӑран ярса тытрӗ, анчах эп унран хирӗнчӗклӗн туртӑнса вӗҫерӗнтӗм те малти пӳлӗмӗ тухрӑм.

Тата подбежала ко мне, схватила за руку, но я вырвала руку, резко повернулась и вышла в переднюю.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Катька мана алӑран ярса илчӗ те хӑй патнелле сӗтӗрчӗ.

Но Катька хватает меня за руку и тащит за собой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анне пуҫне сулкаласа, аран-аран йӗмесӗр тӳссе, хама алӑран тытнине аса илтӗм.

Я вспомнил, как она взяла меня за руку, качая головой и стараясь не плакать.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн тытнӑ ҫавӑ алӑран тухса ӳкет, нимӗн ҫинчен те шухӑшламарӑм эпӗ, нимӗн те ӗҫлемерӗм.

Все валилось из рук, я ничего не делал, ни о чем не думал.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Савельич мана алӑран тытнӑ та: — Тухах ӗнтӗ, сударь, ҫитрӗмӗр, — тесе тӑрать.

Савельич дергал меня за руку, говоря: — Выходи, сударь: приехали.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ӑнсӑртран тепӗр чухне аллине лексессӗн вара, атте ӑна сехечӗ-сехечӗпе алӑран ямасӑр ларатчӗ.

Зато, когда он случайно его находил, то, бывало, по целым часам не выпускал уж из своих рук.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вера упӑшки, мана алӑран тытрӗ те, эпир ресторацине ирхи апат тума кайрӑмӑр, вӑл калама ҫук пӑшӑрханать арӑмӗшӗн.

Он взял меня под руку, и мы пошли в ресторацию завтракать; он ужасно беспокоился о жене.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӑл мана алӑран ярса тытрӗ.

Она схватила меня за руки.

Июнӗн 12-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ӑна ҫӑмӑлтарах пулчӗ, вӑл ман алӑран вӗҫерӗнесшӗн туртӑнчӗ, анчах эпӗ унӑн ҫепӗҫ кӗлеткине тата хытӑрах ыталаса илтӗм; ман пит унӑн пит ҫӑмартине кӗҫех перӗнмест; унран вӗри ҫапать.

Ей стало лучше; она хотела освободиться от моей руки, но я еще крепче обвил ее нежный мягкий стан; моя щека почти касалась ее щеки; от нее веяло пламенем.

Июнӗн 12-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӗлтӗркке ҫакӑ начар хӳтлӗх ҫав, ҫавӑнпа электричество хӗмӗ манӑн алӑран ун аллине куҫрӗ; юрату пурте ҫапла пуҫланать темелле, ҫавӑнпа эпир час-часах ултава та кӗретпӗр — хӗрарӑмсем пире хамӑр сывлӑхшӑн та тӳрӗ кӑмӑллӑ пулнӑшӑн юратаҫҫӗ тесе; паллах ӗнтӗ, ҫав енсем пире таса вут-хӗм йышӑнмашкӑн унӑн чӗрине ҫавӑраҫҫӗ, хатӗрлентереҫҫӗ, тейӗпӗр, ҫапах та, ӗҫӗ пӗрремӗш хут сӗртӗнни кӑна татса парать.

Кисейный рукав слабая защита, и электрическая искра пробежала из моей руки в ее руку; все почти страсти начинаются так, и мы часто себя очень обманываем, думая, что нас женщина любит за наши физические или нравственные достоинства; конечно, они приготовляют ее сердце к принятию священного огня, а все-таки первое прикосновение решает дело.

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех