Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Минтер питне ярса тытрӗ те, пӳлӗмелле хӑвӑрт чупса тухса кайрӗ, ун хыҫӗнчен кухньӑра ҫил ҫӗкленнӗ пек туйӑнчӗ.

Схватила выглаженную наволочку и бросилась в комнаты так стремительно, что по кухне пролетел ветер.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тенкел ҫинчен борт хӗррине сикрӗ, пароход пуҫӗнчи флягӑн каштинчен ярса тытрӗ те, мӑйӑхлӑ ҫынна мӗнпур вӑйӗпе патакпа питӗнчен ҫапса.

Со скамейки — на перила борта, схватился за флагшток кормового флага, изо всей силы шарахнул усатого рейкой по морде.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫак сӑмахсемпе мӑйӑхлӑ ҫын матроса ҫаннинчен хытӑ ярса тытрӗ.

И с этими словами усатый крепко взял матроса за рукав.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав хӑвӑрт ӗҫлекен машина хушшинче машинист пӗшкӗнсе, хӑйӗн масленкин вӑрӑм сӑмсинчен ҫу ярса ҫӳрени темле шиклентерет.

Жутко было смотреть, как машинист ходил среди всех этих неумолимо движущихся суставов и, нагибаясь, прикладывал к ним длинный хоботок своей масленки.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя Павлика аллинчен ярса тытрӗ те, кӗпер патнелле сӗтӗрчӗ, хӑй тӑрӑшсах кӑшкӑрать, вӑл унта тӑракан икӗ илемлӗ хӗре хай тинӗс ӗҫне лайӑх пӗлнине кӑтартса мухтанасшӑн.

Мальчик схватил Павлика за руку и поволок его к мостику, возбужденно крича не без тайного намерения поразить двух незнакомых, но прекрасных девочек своей осведомленностью в морских делах.

VI. «Тургенев» пароход // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл Павлика хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те, чӳрече патнелле тӗртсе, хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Он схватил Павлика за плечи и стал толкать его в окно, фальшиво-возбужденно крича:

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Павлик, тӳсейменнипе вырӑнӗ ҫинче сиккелесе лараканскер, ҫавӑнтах чи пысӑк ҫаврака чӗлле икӗ аллипех ярса тытрӗ те васкаса хыпса илчӗ.

Павлик, нетерпеливо ерзавший на месте, тотчас схватил обеими ручонками самую большую скибку и въелся в нее по уши.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кучер пӗр пӑт йывӑрӑш витрене вӑйлӑ аллисемпе ярса тытрӗ те, шывне чул валашка ҫине ячӗ.

Кучер сильными руками подхватил пудовую бадейку и вылил в каменную колоду.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсене ҫурӑмран икӗ пӳрнепе хӑвӑрт ярса тытмалла.

Их надо смело хватать двумя пальцами сверху за спину.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пушӑ, командӑсӑр, машинӑсене шыв ярса тултарнӑ, восстани ялавне антарнӑ «Потёмкин» хурал карапӗсен тӗтӗмӗ ӑшӗнче майпен пӑркаланса пынӑ.

Пустой, без команды, с машинами, залитыми водой, со спущенным флагом восстания, тяжело ныряя в острой зыби, «Потемкин» медленно двигался, окруженный тесным конвоем дыма.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл, ури кӗлисем ҫине тӗрӗнсе, сукмак тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан хӑрӑк тымарсене ярса тытнӑ.

Он подворачивал каблуки и хватался за сухие нитки корней, повисших над дорожкой.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пиншак тӳмисене вӗҫертсе ярса, урисене сарса тенкел ҫинче ларакан купӑсҫӑ хӑйӑлтатакан гармонне турткаланӑ.

Гармонист в расстегнутой тужурке, расставив колени, качался на стуле, перебирая басовые клапаны задыхающейся гармоники.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ромашов ман ҫинелле ӳпӗнчӗ, аллӑмран ярса тытрӗ.

Ромашов бросился на меня, схватил за руки.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тата вунӑ, вунпилӗк, ҫирӗм утӑм иртрӗм те — такам мана чӗререн пӗр вӑхӑта кӑртах ярса тытрӗ те вӗҫерчӗ, чӗрем каллех хыттӑн тапа пуҫларӗ…

Ещё десять, пятнадцать, двадцать шагов — и кто-то сильно взял меня за сердце, потом отпустил, и оно забилось, забилось…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн халӗ пӗр кӑмӑлпа, ҫав хул айне хӑпартса кӑларнӑ костыльсене ывӑтса ярса, хама канӑҫ та телей кӳрекен ҫӗр ҫине выртас килнипе кӗрешмеллеччӗ.

потому что бороться нужно было только с одним непреодолимым желанием — отшвырнуть костыли, натёршие мне под мышками водяные мозоли, и опуститься на землю, которая была покоем и счастьем.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӑваттӑмӗшне те ярса пусрӑм.

И сделал четвёртый.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ иккӗ ярса пусрӑм, виҫҫӗ ярса пусрӑм.

Я сделал второй и третий шаг.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрре ярса пусрӑм.

Я сделал шаг.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халатне ҫӗкленӗччӗ вӑл, хӑйӑрлӑ ҫырма тӗпне урипе сыхланса ҫеҫ пусса пыратчӗ; хулпуҫҫийӗнчен питшӑлли шуса анчӗ те, вӑл ӑна шыва ӳкичченех пит те меллӗн ярса тытрӗ.

Она шла, придерживая халатик, осторожно и с наслаждением пробуя ногою песчаное дно; полотенце скользнуло с плеча, и она ловко поймала его над самой водой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ чӗнмесӗр тӑтӑм, нимӗн те кирлӗ мар мана, анчах ҫак ҫар ҫынни темшӗн васкавлӑн тухса кайрӗ те ҫав кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ чипер хӗрарӑмпа пӗрле таврӑнчӗ, хӗрарӑмӗ мана курсан пуҫне ярса тытрӗ те: — Катя, ах турӑҫӑм! Шыв парӑр, шыв! Мӗн пулчӗ сире, Катя? — терӗ.

Я молчала, и мне не нужно было ничего, но этот военный почему-то поспешно ушёл и вернулся с маленькой седой, изящной женщиной, которая схватилась за голову, увидев меня, и сказала: — Катя, боже мой! Дайте воды, воды! Да что же с вами, Катя?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех