Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку калав — ҫав ҫын кӳнтелен пулса евитленӗрен Фергюсон ҫынсен умӗнче хисепе ҫухатни ҫинчен кӑмӑла хытарса каласа пани.

Настоящий рассказ есть суровое изложение того, как он потерял в мнении людей благодаря свидетельскому показанию человека.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Ҫапла Георгий ҫын арӑмне икӗ кун хӑйӗн килӗнче тыткӑнра усрать, Анчах ырӑ ҫынсем тупӑнаҫҫӗ, хайхи кине хӑтарса Хупахушкӑннех леҫсе яраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын вӑрлакансем // Н. Пушкин, Н. Никитин. «Капкӑн», 1962, 7№, 10 с.

Эсборн Алиса пирки ӑна ют ҫын вырӑнне хурса шухӑшлаймасть, ҫавӑнпах вӑл мӗнлерех пурӑннине вӑхӑт-вӑхӑтӑн тӗпчесех, мӗн кирлине харпӑр хӑй тӗллӗн те, уйрӑм ҫын шыравӗ урлӑ та пӗлсех тӑрать.

Он не мог думать о ней, как о чужой, и время от времени наводил справки о ее жизни, узнавая через частный сыск все главное.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Халӗ вӑл хӑйне куҫ ҫути тепӗр хут панӑ ҫынсем пурте каясса чӑтӑмсӑррӑн кӗтет, Дэзие чӗнсе кӗртме, пурнӑҫшӑн кӗрешмешкӗн хӑват тупнӑ ҫын тивӗҫӗпе ӑна ӑшӗнчи чи хаклине калама хатӗрленет.

Теперь он нетерпеливо ждал, когда уйдут все люди, возвратившие ему зрение, чтобы позвать Дэзи и, с правом получившего способность борьбы за жизнь, сказать ей все свое главное.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

— Сирӗн сортри ҫынсемпе… — пуҫларӗ ҫамрӑк ҫын, анчах Грифит ӑна тӳрех пӳлчӗ.

— С людьми вашего сорта… — начал молодой человек, но Грифит перебил.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Анчах ултӑ ҫын, Авель йышшисем, унӑн вӑййисене ялан тенӗ пекех хутшӑнаҫҫӗ, чӑн та, укҫине, уйрӑмах ҫынсене сутӑн илмешкӗн, унашкал нумай тӑкаклаймаҫҫӗ.

Но шесть человек, подобных самому Авелю, участвовали в его затеях почти всегда, хоть не могли тратить так много денег, как он, особенно на покупку людей.

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Хальлӗхе ҫын ниҫта та курӑнмасть, чукун ҫула хупнӑ ҫӗрте ҫеҫ, унта-кунта, тӗлӗрекен мушиклӗ пӗччен урапасем кӗтсе тӑраҫҫӗ; ҫынсӑр пушӑлӑхӑн ҫак тӑсӑмӗ, — Шамполион шӑпах унта вӑранчӗ, — ӑна хӑйне тишкерме-хаклама пулӑшать.

Еще нигде не было видно людей, лишь изредка одинокая фура с дремлющим на ней мужиком сторожила закрытый переезд; это продолжение безлюдной тишины, в которой проснулся Шамполион, помогало ему разбираться в себе.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Халӗ пирӗн ҫак ҫын мӗншӗн чӗрӗ талисман пӗлтерӗшӗпе ҫӳренине ӑнлантарса памалла; талисман — хӑйсем, мӗнле каламалла, йӗркеленӗ теветкеллӗхе професси туса хунӑ ҫынсемшӗн.

Теперь нам пора объяснить, почему этот человек играл роль живого талисмана для людей, профессией которых был организованный, так сказать, риск.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫакнашкал ҫынсем пур тӑк — вӗсенешкел ҫемьесем, ҫуртсем, ку ҫеҫ те мар, хуласемпе гаваньсем те пур; ҫӳлте илсе кӑтартнӑ тӗслӗхри евӗр — пурнӑҫри кӑмӑл-туйӑмлӑ ҫын йышшисем.

Как есть такие люди, так есть семьи, дома и даже города и гавани, подобные вышеприведенному примеру — человек с его жизненным настроением.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ӗҫ ҫук чухне ӑна-кӑна пӑхакан-сӑнакан ҫынсем пек — ҫав ҫын кӗвве чарӑнсах итлесе тӑчӗ, унтан арие ҫурма сасӑпа ӗнӗрлесе малалла уттарчӗ:

Прохожий остановился, как останавливаются, придираясь к первому случаю, малозанятые люди, послушал немного и пошел далее, напевая вполголоса эту же песенку:

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫын, уйрӑм ҫын, — эсир-и вӑл е урӑх хӗрарӑм-и, — маншӑн пурӗ пӗрех, сирӗнтен кашнинчех тӗнче сехмечӗн таврашне куратӑп, курмасӑр тӑраймастӑп та.

Личность, отдельное лицо, вы ли, другая ли кто — для меня все равно, в каждой из вас я вижу, не могу не видеть, представительницу мирового зла.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫакна шута хурса капитан пӗчӗк утрав ҫинче ҫынсем пурӑнаҫҫӗ тесе пӗтӗмлетет, анчах шлюпка ҫыран хӗрринче чарӑнсан ҫын пурӑннин йӗрне-мӗнне асӑрхамаҫҫӗ; ҫапах апат-ҫимӗҫ саппасӗ пуҫтармаллах-ҫке, ҫавӑнпах кунта пурӑнакансене шырамалла.

Рассчитывая в силу этого, что островок населен, капитан, — хотя и не заметил по прибытии шлюпки на берег следов жилья, — был, тем не менее, поставлен в необходимость возобновить запасы провизии и отправиться на розыски жителей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Унта та кунта ҫын виллисем выртаҫҫӗ, темиҫе ҫын пӑравус карлӑкӗ ҫине ывтӑнса кайнӑ та, ҫурӑк хуранран чашкӑрса пӗрӗхекен вӗри шыв айӗнче ним тӑваймасӑр асапланса кӑшкӑраҫҫӗ…

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Анчах эсӗ ҫын вӗлерекенсене, ҫаратакансене, пусмӑрлакансене чарма тивӗҫ ҫын.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сӑпани каллех тутӑр шереписене пӗтӗркелерӗ те: — Тен, ҫав ҫын Совет влаҫӗн тӑшманӗ пулмасан? Нивушлӗ пирӗн ялта унашкал ҫын пур-ши тетӗп-ҫке… — терӗ ытарлӑн.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ара, ун чухне Калюков хураха тухман-ҫке, чип-чипер йӗркеллӗ ҫын, ялти ятлӑ ҫын ывӑлӗ шутланнӑ, — сӑмах хушрӗ Васильев.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӗрӗсрех каласан, япала мар вӑл, чӗрӗ ҫын, Крапивиншӑн, тен, тӗнчери чи ҫывӑх, ӑна тӑван ҫӗрпе-шывпа, амӑшӗ ҫуратса ӳстернӗ ялпа ҫыхӑнтарса тӑракан пӗртен-пӗр ҫын.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лешсем, — ҫав тери сӑпайлӑ ҫынсем тейӗн ҫав, — пуҫ тайрӗҫ те, нар патне пырса, ҫын япалисене урайне кӑпӑр-капӑр шӑлса ывӑтрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапах ют ҫын куҫӗ кӑна умрине нимех те асӑрхаймасть, ачаран кунта ӳссе ҫитӗннӗ ҫынсем вара, тӗттӗм пулин те, нумай-нумай япалана кураҫҫӗ, сисеҫҫӗ, илтеҫҫӗ, туяҫҫӗ: унталла-кунталла кукӑрӑлса выртакан урамсене те, кил-ҫуртпа хуралтӑсене тӑр-кӑнтӑрлах тӗтре пек хуплакан кӑтра йӑмрасемпе тирексене те, революциччен темиҫе ҫул маларах кӑна-ха туса лартнӑ ҫутӑ пуҫлӑ чиркӗве те, унран инҫех те мар, тӗрӗсрех каласан, унӑн тӳртумӗнчех тупӑшмалла вырнаҫнӑ шкул ҫуртне те, ял вӗҫӗнчи кантӑр пӗвине те — пурне те, пурне те.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Япаласене тимлӗн сӑнанӑ май эпир ҫапла вӗсем темӗнле урӑхлараххине те асӑрхатпӑр, чылай чух вӗсене ҫын сӑн-сӑпачӗпе танлаштарса тишкеретпӗр, ҫавӑн пекех ҫын сӑн-сӑпатне те тӗрлӗ япалапа танлаштаратпӑр.

Так, всматриваясь в предметы, мы замечаем в них нечто не линейно, но впечатлением — определенно человеческое, и — так же, как человеческое — различное.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.