Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑшт сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑшт (тĕпĕ: кӑшт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Енчен унӑн чунӗ ҫак икӗ тӳлеме те пӗрле ҫыхӑнтарма пултарнӑ пулсан, епле аван пулнӑ пулӗччӗ — пӗрне ӑс-хакӑл панӑ хӑватпа тейӗпӗр, тепӗрне — ҫутҫанталӑк пилӗпе, вӗсене пӗр-пӗринпе килӗштерсе те тан виҫепе тытса, тепри пулӑшнипе иртесрен-мӗнрен кӑшт тытарах тӑрайсан мӗнле аван пулнӑ пулӗччӗ ҫав та…

Как было бы хорошо, если бы душа его могла вместить обе эти привязанности — одну, внушенную волей и разумом, другую — голосом природы, могла согласовать их, уравновесить и ослабить каждую при помощи другой…

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов чарӑнса тӑчӗ, анчах кӑшт тӑрсанах сӑмахне малалла тӑсрӗ:

Огнянов умолк, но после короткого раздумья продолжал:

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кӳршӗ пӳлӗмре шӑв-шав илтӗнсен, чухласа илтӗм вара вӗсем кӑшт тӑрсанах хам пата пырасса.

— Услышав шум в соседней комнате, я сообразил, что вышло недоразумение и минуту спустя они будут у меня.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫутҫанталӑк унӑн чи кирлӗ енне туртса илнӗ, кӑшт йӑпанмалӑх ҫын хаваслӑхӗпе савӑнас енне кӑна хӑварнӑ.

Природа, отнявшая у него все, в утешение вознаградила его этой способностью радоваться чужой радости.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пурӑнакан ҫурт патне ҫитсен, Колчо чӗри сиксе тухас пек тапакан пулчӗ, хӑйне кӑшт йӑпатас тесе шӳтле тропарне пӗтӗм сассипе юрласа ячӗ.

Подойдя к дому, в котором жила Рада, Колчо почувствовал, что сердце у него колотится вовсю, и, чтобы заглушить его, запел во весь голос свой шуточный тропарь.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аллипе кӑшт сулӑнсанах ӑнсӑртран вӑл кинжалне сӗртӗнчӗ.

Сделав движение рукой, он случайно коснулся кинжала.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кам унта? — тесе ыйтрӗ вӑл, хресченле тумланнӑ Огнянова ҫийӗнчех паллаймасӑр, кӑшт тӑрсанах вара ун мӑйӗнчен уртӑнчӗ.

— Кто там? — спросил он, не сразу узнав Огнянова, переодетого крестьянином, но мгновение спустя бросился ему на шею.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Учителе кӑшт кӑна эрех памаллаччӗ, — терӗ Остен, кӳтнӗ пӳрнисене сӑтӑркалама хӑтланакан учитель енне пӑхса.

Учителю не мешало бы подкрепиться водочкой, — сказал Остен, глядя на Огнянова, который ломал себе руки и чуть не корчился от боли.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта кӑшт ҫырткалӑпӑр, Алтӑнӑвӑра ӗҫсем мӗнле пынине те ыйтса пӗлме пулать.

Во-первых, подкрепимся, во-вторых, может быть, узнаем, что делается в Алтынове.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑртак канашланӑ хыҫҫӑн, вӗсем кӑшт кӑна каялла чакрӗҫ те унтан, сылтӑмалла пӑрӑнса, бук вӑрманӗ урлӑ каҫасшӑн пулчӗҫ, унтан ту хӗрринчи уҫланка мӗнле те пулин тухма пулать, кайран тепӗр енчен йӑлӑма анмашкӑн та май пур.

После краткого совещания решили пройти несколько шагов в обратном направлении и, свернув направо, как-нибудь пробиться сквозь буковые заросли, чтобы выйти на поляну, расположенную на самом гребне хребта, а оттуда уже спуститься в долину с другой стороны.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫур сехет пек иртрӗ, Петр кӑшт кӑна лӑпланчӗ.

Прошло полчаса, и Петр немного успокоился.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стойко пичче те, мӗскӗн, кӑшт кӑна укҫине панӑ пулсан ҫӑлӑнатчӗ…

Дед Стойко и тот, бедняга, — мог бы откупиться за малую толику…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫинҫе сасӑллисем пӗр ушкӑнра пулчӗҫ, вӗсем пӗр ҫаврӑм юрланӑ хыҫҫӑн кӑшт чарӑнса тӑраҫҫӗ те, кайран тепӗр ушкӑн юрласа ярать:

Одна, состоявшая из лучших песенниц с высокими голосами, пропев стих, умолкала, другая вторила первой:

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ман халь кӑшт кӑна яла кайса килмелли ҫӑмӑл пур, ҫуртра никама хӑварма ҫук…

Мне сейчас надо сходить в деревню ненадолго, а оставить здесь некого…

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь ӗнтӗ, хӑй хуйхине каласа парса, чунне кӑшт та пулин пусарма пулать.

Теперь было хоть с кем поделиться своим горем.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн Бойчона савса юратас кӑмӑлне хаяр ҫынсем айӑп вырӑнне хурӗҫин, кӗске вӑхӑтлӑха кӑна кӑшт савӑннӑ туйӑмшӑн пысӑк хуйхӑпа тӳлет иккен-ха вӑл.

Жестокие люди вменят ей в преступление ее любовь к Бойчо, и тяжким горем заплатит она за те редкие минуты радости, которые дало ей это чувство.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта кӗрешӳ юррисем те пур, тарӑхса макӑрни те, савӑнтаракан кӗлӗсем те пур, ҫавсем йӑлтах Огняновӑн пӑшӑрханнӑ чунне кӑшт лӑпланма пулӑшрӗҫ.

Эти песни борьбы, эти вопли отчаяния и восторженные молитвы вызывали отклик в его смятенной душе.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тата кӑшт улӑхсан, хӑйӗнчен инҫе те мар вут йӑлкӑшнине курах кайрӗ вӑл, вара тӳрех ҫавӑнталла ҫул тытрӗ.

Поднявшись немного выше, он увидел совсем близко пламя костра и направился к нему.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чаран-ха кӑшт кӑна!

Постой, мальчик!

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах хальхинче Голоса Кирияк выляса кӑтарттӑр, ҫав роль ӑна пит килӗшмелле; Фратю господин кӑшт мухтанчӑкрах та ӗнтӗ, вӑл ҫапах турӑ ҫынни-ха; ӑна кӑлӑхах вӑрҫаҫҫӗ.

Только Голоса пускай играет Кириак, эта роль больше ему под стать; Фратю, тот хоть и хвастунишка, а божий человек; напрасно его люди ругали.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех