Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чӑтса (тĕпĕ: чӑт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ тек чӑтса ларайман пулӑттӑм.

Да я бы дольше и не вытерпел.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Е эсӗ унта ӑҫта та пулсан, пӗр-пӗр хӳшӗре, вилсе выртӑн (Анна Васильевна Болгари ҫӗршывне Ҫӗпӗр тундри евӗр тесе шутланӑ), е эпӗ хамӑр уйрӑлнине чӑтса ирттереймӗп…

Либо ты кончишь жизнь там, где-нибудь под шалашом (Анне Васильевне Болгария представлялась чем-то вроде сибирских тундр), либо я не перенесу разлуки…

XXXI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ сана пӗтӗм чунтан юратнине туятӑп, эсӗ ху та хӑвна санӑн тенине илтетӗп, эпӗ чӑтса тӑма пултараймастӑп…

Я чувствую, что я люблю тебя страстно, я слышу, что ты сама называешь себя моею, я ни за что не отвечаю…

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анчах та Елена чӑтса ирттерме пултарчӗ.

Елене, однако, удалось переломить себя.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Текех чӑтса тӑраймарӗ мӗскӗн хӗр: унӑн куҫӗнчен куҫҫулӗ шӑпӑртатса анчӗ те, вӑл пӳлӗмрен чупса тухрӗ.

Но тут бедная девушка не выдержала: слезы хлынули у ней из глаз, и она выбежала из комнаты.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Чи малтан Шубин, ӑсран тайӑлнӑ ҫын пек йынӑшса, ахӑлтатса кулса ячӗ, унтан Берсенев, пӑрҫа тӑкӑннӑ чухне пулакан шав пек сасӑпа, кулма пуҫларӗ, ун хыҫҫӑн Зоя вӗтӗ шӑрҫа шӗлтӗртетнӗ пек кулса ячӗ, Анна Васильевна та сасартӑк кулма тытӑннипе Елена Николаевна та йӑл кулмасӑр тӳсеймерӗ, юлашкинчен Инсаров та чӑтса тӑма пултараймарӗ.

Первый визгливо, как безумный, залился Шубин, за ним горохом забарабанил Берсенев, там Зоя рассыпалась тонким бисером, Анна Васильевна тоже вдруг так и покатилась, даже Елена не могла не улыбнуться, даже Инсаров не устоял наконец.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эпӗ ҫакна чӑтса ирттерес ҫук пек туйӑнать мана, — терӗ вӑл.

— Мне кажется, я бы этого не вынес, — проговорил он.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Куҫҫульне те пулин шӑлса иль хуть, — кӑшкӑрчӗ ӑна Берсенев, кулса ямасӑр чӑтса тӑраймасӑр.

— Утри по крайней мере свои слезы, — крикнул ему Берсенев и не мог удержаться от смеха.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ каллех чӑтса тӑраймарӑм.

Я опять не выдержал:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир халь те ӗлӗкхи пекех, ӗлӗкхи ҫулсенчех, Чистые пруды таврашӗнче ҫӳренӗ вӑхӑтри евӗрлех, эпир халь — нумай ҫулсенче, мӗншӗн тесен чӑтса ирттернине миҫе ҫултипе виҫмеҫҫӗ.

И нам столько же, сколько было прежде, когда мы шагали по Чистым прудам, и нам — много-много, потому что испытанное не меряется возрастом.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Юлашкинчен пурпӗр чӑтса ҫитереймерӗм.

И тут я, кажется, все же не выдержал.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑрман ҫынна тӑрантарать те, усрать те, ӑшӑтать те, сивӗтет те, сиплет те, анратать те, Ногинскри, пирӗн шкул ҫывӑхӗнчи, вӑрман та, хамӑр ҫулталӑк ҫурӑ чӑтса ирттернӗ Гороховецри вӑрман та — хӑйсене кура вӑрманах.

Лес кормит и нежит, согревает и охлаждает, лечит и пьянит, даже лес возле нашей школы под Ногинском и гороховецкие леса, в которых мы провели не самые лучшие полтора года своей жизни, — это леса.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мӗскер курман пуль вӗсем, мӗн кӑна чӑтса ирттермен пуль, сасартӑк халь акӑ хула, кинотеатра ҫӳрекен мирлӗ халӑх тата эпир…

Ведь сколько перенесли люди, сколько испытали, и вдруг этот город, и какие-то мирные жители, ходящие в кино, и мы…

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сидор Кузьмич асаплантарнине те чиперех чӑтса ирттерекен пултӑм, вӑл ҫапла хӑтланнӑшӑн ҫилленме те пӑрахрӑм.

Спокойно выносил вечернюю пытку и даже не сердился на Сидора Кузьмича.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗри тата, ҫул чӑрмавӗсене ку таранчченех ним чӗнмесӗр чӑтса ирттернӗскер, ӑнсӑртран тенӗ пек персе ячӗ: — Вӑрҫӑччен эпир ялан ҫапла калаттӑмӑр, — терӗ вӑл.

А один из нас, молча выносивший слякоть и прочие дорожные неурядицы, произнес ни к селу ни к городу: — До войны когда-то мы так говорили.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кунта эп те чӑтса тӑраймарӑм: — Атте! Мӗн калаҫан эс! Калама юрать-и вара ун пек? — терӗм.

Тут уже я не выдержал: — Папа! Что ты говоришь! Разве можно так говорить?

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унта, — терӗ малалла Грант капитан, — пӗрмай йывӑр асапсем чӑтса, вӗсем ҫак документа тинӗсе пӑрахрӗҫ.

— «Там, — продолжал капитан Грант, — испытывая постоянную и жестокую нужду, они бросили в море этот документ.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл текех чӑтса тӑраймарӗ, Грант капитанӑн аллине ярса илчӗ те: — Каласа парсамӑр, капитан, мӗскер ҫырнӑ эсир ҫав тӗлӗнмелле хутсем ҫинче! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Он не мог больше сдерживаться и воскликнул, схватив капитана Гранта за руку: — Капитан, откройте же, наконец, что вы написали в этом загадочном документе?

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ӗмӗрне сиксе ӳкмен майор та пулин куҫҫуль кӑлармасӑр чӑтса тӑраймарӗ, куҫҫулне вӑл вӑрттӑн шӑла-шӑла илет.

Невозмутимый майор и тот украдкой вытирал слёзы, которые он не в силах был удержать.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гарри Грант хӑйӗн чӗринче шӑнӑҫайман хӗрӳ сӑмахӗсене ӑнланмалла та ырӑ чунӗпе каласа пачӗ, унӑн хӗн-хурлӑ пичӗ ҫинче таса чун-чӗререн хумханса ҫӗкленнӗ туйӑмсем ҫуталчӗҫ, вара пурте мӗнпур асапсене чӑтса ирттерни ахаль пулманнишӗн хытах савӑнчӗҫ.

Гарри Грант высказал чувства, переполнявшие его сердце, с такой простотой и благородством, его измождённое лицо светилось таким неподдельным, таким чистым волнением, что все почувствовали себя полностью вознаграждёнными за перенесённые страдания.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех