Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Лапам вырӑнсене куҫ умӗнчех шыв илет; майӗпен шыв айне пытанса пыракан сӑрт ҫамкинче хурӑнсем пуҫтарӑннӑ, вӗсен чӗнтӗрлӗ мӗлкисем шыв ҫийӗнче ташлаҫҫӗ.

Вода на глазах заливала низины; на пригорке, постепенно скрывающемся под водой, столпились березы, и кружевная тень от них плясала на воде.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Халь ак, чӗнтӗрлӗ крыльца ҫине тухса, Пикмӑрса еннелле пӑхать.

Вот он вышел на кружевное крылечко и с улыбкой посматривает в сторону несчастного Бикмурзы,

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпселемӗн шап-шурӑ куҫ харши ҫӑра та вӑрӑм, шалтан пӑхакан куҫӗ чӗнтӗрлӗ шӑналӑкпа пӗркеннӗ пек тинкерет.

Эпселем снова молча смотрит своими кружевными глазами, глубоко упрятанными за густыми белыми ресницами-кружевами.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӗнтӗрлӗ чӳречесем.

Наличники тоже резные, будто замысловатые кружева.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Паттӑра памалли япаласене вӑл чӗнтӗрлӗ ҫитӗпе витнӗ сетел ҫине ҫӗклесе хучӗ.

Выложил подарки на стол, покрытый кружевной скатертью.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗрлӗ саппунӗн чӗнтӗрлӗ аркине пиҫиххинчен хӗстерсе, Селиме пӗшкӗнчӗ те ҫумлама тытӑнчӗ.

Заткнув кружевную оборку красного фартука за пояс, Селиме склонилась к земле и принялась дергать сорняки.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Инҫетрех те мар, ҫӑмӑл ҫуначӗсемпе чӗнтӗрлӗ ункӑсем тӑва-тӑва ҫаврӑнса, чӗкеҫ шилетет, хурт-кӑпшанкӑсем сӗрлеҫҫӗ, тата, ҫак сасӑсене витерсе, таҫта, тӳремлӗхре, сухаҫӑ хӑйӗн вӑкӑрӗсене хӑваласа тунсӑхлӑн тӑстарса кӑшкӑркалани илтӗнет.

Ласточка свистела легким крылом, описывая невдалеке причудливые круги, звенели мошки, и над всем этим проносился порой протяжный и печальный окрик пахаря на равнине, понукавшего волов над распахиваемой полоской.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Пӳлӗмсенче лӑпкӑ, таса урайӗнче чӗнтӗрлӗ мӗлкесем чӗтреҫҫӗ, стенасем тӑрӑх кӗнекесем тӑратса тултарнӑ ҫӳлӗксем тӑсӑлаҫҫӗ, темле ҫирӗп сӑнлӑ ҫынсен портречӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

В комнатах было тихо, чисто, на полу безмолвно дрожали узорчатые тени, по стенам тянулись полки, тесно уставленные книгами, и висели портреты каких-то строгих людей.

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Виҫҫӗмӗш пӳлӗмре комиссар вырнаҫнӑ пулас: кунта шӑтса кайнӑ пружина матрацлӑ кровать ларать, чӳречесем ҫинче кивелсе кайнӑ чӗнтӗрлӗ чӳрече каррисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, кӗтесре турӑшсем пур.

В третьей комнате, где, видимо, расположился комиссар, стояла кровать с продавленным пружинным матрацем, на окнах висели старенькие кружевные занавески, в углу виднелись иконы.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Чӗнтӗрлӗ чӳрече каррине кӑвак хӑюпа ҫавӑрса тытнӑ.

Кисейная занавеска подобрана голубой тесемкой.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кунта сарай ҫивитти айне хӑпарчӗ, чӗнтӗрлӗ эрешмен картисене сиркелесе, хӑй юратнӑ кӗтесрен ҫӗтӗкпе чӗркесе чикнӗ йывӑр «манлихер» револьвере туртса кӑларчӗ.

Пробравшись под крышу, отмахиваясь от кружев паутины, вытащил из заветного уголка завернутый в тряпки тяжелый «манлихер».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сӑрт тӑрринчи ҫил армань Вӑшӑл-вӑшӑл ҫунатлӑ, Ҫуначӗсем тӗрӗллӗ, Тӳпеттейӗ чӗнтӗрлӗ, Аркийӗсем хӑюллӑ, Пуставӗсем кӑшӑллӑ, Ырҫийӗсем ҫӑнӑхлӑ, Алӑкӗсем сӑлӑплӑ, Пусмийӗсем шур чуллӑ, Хӳри вӗҫӗ — тӗвӗшлӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫил армань // Валем Ахун. https://chuvash.org/lib/haylav/7407.html

Пур ҫӗрте те сапаласа пӗтернӗ пирус тӗпӗсем шуррӑн курӑнса выртаҫҫӗ, витнӗ диван ҫинче ватах мар ҫутӑ-сарӑ ҫӳҫлӗ, кӑштах лутӑрканчӑк, тирпейсӗртерех пурҫӑн кӗпе тӑхӑннӑ, кӗске аллисене пысӑк сулӑсем тӑхӑннӑ, пуҫне чӗнтӗрлӗ косынка ҫыхнӑ дама таянса ларать.

На кожаном диване полулежала дама, еще молодая, белокурая, несколько растрепанная, в шелковом, не совсем опрятном платье, с крупными браслетами на коротеньких руках и кружевною косынкой на голове.

XIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑйӗн хушаматне илтсен вӑл, хӗрарӑмсене сиркелесе, хӑюллӑн малалла хӗсӗнсе иртрӗ, утнӑ ҫӗртех чӗнтӗрлӗ шурӑ тутӑрне майласа тӳрлетрӗ, куҫӗсене хӗстерсе, кӑштах именнӗ евӗр ейӗлсе кулчӗ.

Как только она услышала свою фамилию, растолкала баб и смело пошла вперед, на ходу поправляя белый, с кружевной каемкой, платок, щуря глаза и слегка смущенно улыбаясь.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑн чӗнтӗрлӗ сӑмса тутӑрӗпе ҫамки ҫинчи тарне тепӗр хут шӑлса илчӗ, каллех каларӗ:

Кружевной Натальиной утиркой еще раз вытер пот со лба, повторил:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан пӗр вӑхӑт пеме чарӑнчӗҫ те, Аксиньйӑшӑн чуна эпеклесе ачашлакан ҫывӑх сасӑсен тӗнчи уҫӑлчӗ: каврӑҫсен аял енчен ҫӳхе шурӑ мамӑк витсе илнӗ ешӗл ҫулҫисемпе шӑратса кӑларнӑ пек эреш чӗнтӗрлӗ юман ҫулҫисем чӗтренчӗклӗн вӗлтӗртетсе чӑштӑртатрӗҫ; ҫамрӑк ӑвӑссен ҫӑра чӑтлӑхӗнчен вӗҫӗ-хӗррисӗр кашланӑ сасӑсем юхса тӑчӗҫ; инҫетре-инҫетре, уҫӑмсӑр та салху сасӑпа, куккук такамӑн пурӑнса ҫитермен ҫулӗсене шутларӗ; кӳлленчӗк ҫийӗн вӗҫсе иртнӗ мӑйракаллӑ текерлӗк хистевлӗн: «Чӗрӗ-и? чӗрӗ-и?» — тесе ыйтрӗ; Аксиньйӑран пӗр-икӗ утӑмра сӑрӑ кӑвак тӗслӗ темле пӗчӗк кайӑк, пуҫне каҫӑрта-каҫӑрта, куҫне евӗклӗн хӗстеркелесе, ҫул лупашкинчен шыв ӗҫрӗ; ҫемҫе мамӑклӑ, тӗссӗр сарӑ тӗкӗлтурасем нӑрлатса вӗҫрӗҫ; улӑх чечекӗсен ҫеҫкисем ҫинче хӑмӑртарах сарӑ вӑрман пыл хурчӗсем чӳхенсе ларчӗҫ.

Потом стрельба перемежилась, и мир открылся Аксинье в его сокровенном звучании: трепетно шелестели под ветром зеленые с белым подбоем листья ясеней и литые, в узорной резьбе, дубовые листья; из зарослей молодого осинника плыл слитный гул; далеко-далеко, невнятно и грустно считала кому-то непрожитые года кукушка; настойчиво спрашивал летавший над озерцом хохлатый чибис: «чьи вы, чьи вы?»; какая-то крохотная серенькая птаха в двух шагах от Аксиньи пила воду из дорожной колеи, запрокидывая головку и сладко прижмурив глазок; жужжали бархатисто-пыльные шмели; на венчиках луговых цветов покачивались смуглые дикие пчелы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн куҫӗсем хӗррисенчен чӗрпӗкленнӗ кӑвак чӗнтӗрлӗ решеткесем, стена ҫывӑхӗнче сенкеррӗн хурталанса пасарнӑ ҫӳхе мамӑк пек юр сийӗ тӑрӑх шурӗҫ.

Глаза его скользили по голубой резной решетке с выщербленными ребрами, по пушистому настилу инея, сиреневой каемкой лежавшему близ стены.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗртен-пӗр пӳрчӗ кӑна хӑйӗн тӗлӗнмелле кукӑрӑлчӑкӗсемпе эрешлентернӗ балконӗпе тата тӗссӗрлене пуҫланӑ чӗнтӗрлӗ карнизӗпе асӑнмалӑх юлчӗ.

Один дом с фигурным балконом и вылинявшими резными карнизами остался памяткой.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыпарҫӑ, чӗнтӗрлӗ карлӑк ҫумне сӗвенсе, кушӑрханӑ пичӗ ҫинчи тусан йӑрӑмӗсене ҫанӑпа шӑлкаласа тӑчӗ.

Нарочный, прислонясь к резным перилам, растирал рукавом по обветревшему лицу полосы пыли.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӳречесӗр стена тӑрӑх икӗ кровать ларнӑ — пӗри никель кровать, ҫӳхе чӗнтӗрлӗ те илемлӗ утиялпа пуҫтарнӑ, тепри — ахаль кровать.

Вдоль глухой стены стояли две кровати — одна с никелевыми спинками, убранная тонким одеялом с кружевами, другая — обычная.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.