Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тирӗнсе (тĕпĕ: тирӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ унӑн пӗҫҫине пӗр харӑсах виҫӗ штык тирӗнсе тухрӗ.

Уже три штыка сразу проткнули ему бедро.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Анчах унӑн шатраллӑ пичӗ ҫинче шӑртсем тирӗнсе тӑраҫҫӗ, сӑмси айӗнче тӑракан сухалӗ пеккисем чӗтренкелеҫҫӗ, куҫӗсем тулалла сиксе тухнӑ.

Только с щетинистыми, тараканьими усами и выпученными глазами.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Шӑтарасла пӑхса тирӗнсе ларнӑ, кӑвар пек ҫунакан хура куҫсем, Тёмӑн чарса пӑрахнӑ куҫӗсене пӗр самантлӑха та аяккалла вӗҫертмеҫҫӗ.

Впившиеся черные горящие глаза ни на мгновение не отпускали от себя широко раскрытых глаз Тёмы.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ывӑлӗ, судьясен куҫӗсем хӑйне нӳррӗн, лайӑхмаррӑн тирӗнсе кӑтӑкланнине сиснӗ пек, ҫавӑн пирки кӑрт та карт сиксе илнӗ пек пӑхать.

Ей казалось, что сын чувствует эти сырые, неприятно щекочущие прикосновения и, вздрагивая, смотрит на нее.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хӗрарӑм хӑйӗн куҫӗсемпе ывӑлӗн хура сӑнӗ ҫине тирӗнсе пӑхса, ним хусканмасӑр, хытнӑ пек пулса тӑчӗ.

Женщина застыла в неподвижности, прильнув глазами к черному лицу.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Йӗп ҫӑрти пек вӗтӗ ҫӑлтӑрсемпе тирӗнсе пӗтнӗ хура тӳпе ҫул тӗлӗнче питӗ аялта ҫакӑнса тӑрать.

Черное небо, изрешеченное россыпью мелких, как булавочные головки, звезд, низко нависло над дорогой.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Чобот, кантӑк ҫинелле тирӗнсе пӑхса, салхуллӑн мӑшлатать.

Чобот угрюмо сопел, засмотревшись в окно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Юрату сӑннисем чӗрене тирӗнсе куҫсене уҫаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ефимка пит-куҫӗ ҫунса тухаслах вӗри тата пӑт-пат хӗрлӗ: тин ҫеҫ пуҫӗпе вӗлтрен ӑшне тирӗнсе аннӑ тейӗн.

Лицо Ефимки горело и было в красных пятнах, как будто бы он только недавно упал головой в крапиву.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ку ҫеҫ мар-ха: хӗвеле хирӗҫ пӑхса, эпӗ икӗ йӗп пек япала тирӗнсе ларнине асӑрхарӑм, — ҫав йӗпсем барс ури ҫӑмӗсем пулнӑ иккен.

Мало того, на этом следу, приглядываясь против солнца, я увидел — торчали две иголочки, и я узнал в них шерстки от барсовой лапы.

Барс // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 40–42 с.

Ҫав ылтӑн калпаклӑ ҫуртӑн шӗвӗр тӑррине тирӗнсе ан шӑттӑрччӗ анчах, айккинчен пӑрӑнса иртме тавҫӑрайтӑрччӗ.

Только бы не зацепилось за острую верхушку здания в золотистой шапке и не треснуло, только бы догадалось обойти его стороной.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Йӑлтӑркка шӗвӗр тӑррине пысӑк пӗлӗт купи тирӗнсе ларнӑ та ни малалла, ни каялла шӑваймасть.

Облака зацепились за его блестящий острый верх и не могут уплыть ни вперёд, ни назад.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Чумаков пит-куҫне шӑмарчӗ, Фомин ҫине хаяррӑн тирӗнсе пӑхрӗ.

Чумаков побледнел, свирепо уставился на Фомина.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн унта? — тӗттӗмелле тирӗнсе ҫухӑрчӗ вӑл.

— В чем там дело? — крикнул он в темноту.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл юн тулнӑ анкӑ-минкӗллӗ куҫӗсемпе тирӗнсе пӑхрӗ, унтан сасартӑк, кӗлеткипе сулӑнса, Григорие упа пек лап ыталаса илчӗ те ун пичӗ ҫинелле ҫунса ларнӑ кӑмӑшка шӑршине кӳ! кӑларса ячӗ.

Он смотрел бессмысленными, налитыми кровью глазами и вдруг, качнувшись, медвежковато облапил Григория, дохнул в лицо ему густым самогонным перегаром.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка куҫ сиктермесӗр амӑшӗ ҫинелле тирӗнсе пӑхрӗ.

Дуняшка, не сморгнув, глянула на мать.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич урса кайнӑ куҫӗсемпе арӑмӗ ҫине тирӗнсе пӑхса илчӗ, хаяррӑн кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Пантелей Прокофьевич обезумевшими глазами глянул на жену, заорал:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫурӑмне мӑкӑртса, пуҫне майӗпен те йывӑррӑн пӑркаласа, Иван Алексеевич хуторти палланӑ ҫынсем ҫине тинкерсе ҫаврӑнчӗ, анчах нихӑшӗн сӑнӗнче те шеллени е хута кӗни палӑрмарӗ, — казаксемпе хӗрарӑмсем пурте ун ҫинелле куҫ айӗпе, кӗҫ-вӗҫ туртса ҫурас пек хаяррӑн тирӗнсе пӑхаҫҫӗ.

Ссутулясь, медленно и трудно поворачивая голову, обводил он взглядом знакомые лица хуторян и ни в одном встречном взгляде не прочитал сожаления или сочувствия, — исподлобны и люты были взгляды казаков и баб.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ӗнтӗ кашнин пуҫӗнчех пӗр шухӑш — епле пулсан та харпӑр хӑйне ҫӗнтерес, ҫӗре тирӗнсе анас мар текен асаплӑ шухӑш пулчӗ, мӗншӗн тесен эхер те ҫӗре ӳкрӗн пулсан, тек ӗнтӗ нихҫан та ура ҫине тӑраймастӑн.

И у каждого было лишь одно мучительное желание: превозмочь себя, не упасть, ибо упавший встать уже не смог бы.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иккӗмӗшӗ, хулӑн мӑйлӑ тӑлпан матрос, Григорин сулахай хулпуҫҫине персе шӑтарма ӗлкӗрчӗ-ха, анчах ҫавӑнтах Прохор Зыков чалӑшшӑн туртса каснӑ пуҫӗпе ҫӗрелле тирӗнсе кайрӗ.

Второй, толстошеий и дюжий, успел прострелить Григорию мякоть левого плеча и тотчас же упал под шашкой Прохора Зыкова с разрубленной наискось головой.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех