Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дон сăмах пирĕн базăра пур.

Дон (тĕпĕ: Дон) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Дон леш енче вӑрман кашлать.
За Доном шумел лес.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑлтах Дон ҫийӗн шӑвӑнакан тӗтре пек юхса кайрӗ.
И прошло, как текучий туман над Доном.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон ҫинчи юра ҫил ҫулласа кайнӑ, пӑрӗ шӑвать.
Снег по Дону посогнало ветром, сколизь.

Лашана ун ҫинелле тытрӑм, вӑл ялт! кӑна аяккалла сиксе ӳкрӗ, анаталла анса кайрӗ те яра пачӗ Дон урлӑ леш енне!
Выправился я к нему, он — виль, да под гору, да через Дон!

Ҫӑмӗ саралса юлнӑ мӑн хырӑмлӑ кӗсре яка ҫулпа, Дон тӑрӑх, ӳппӗн-тӗппӗн лӗкӗстетсе чупрӗ.
Брюхатая кобылка с облезлой кобаржиной трюпком бежала по накатанной дороге, по Дону.

Дон тӑрӑхӗнчилле, аркисенче ҫӑмӗ курӑнса тӑмалла ҫӗленӗ кӗрӗкӗ айӗнчен аялти юбкин чӗнтӗрӗсем те курӑнаҫҫӗ, ҫиелти те, ҫӑм пусмаран ҫӗлени, ҫӗнӗ те лайӑхскер: ӑнланса илтӗр Фоминӑн ӳпререн тӳрене тухнӑ арӑмӗ Дарья та ахаль казачка маррине, мӗнле пулсан та, офицер арӑмӗ иккенне.
Под донской, опушенной поречьем шубой и кружева исподней виднелись, и верхняя, шерстяная, была добротна и нова, чтобы поняла вылезшая из грязи в князи фоминская жена, что Дарья не простая казачка, а как-никак офицерша.

Йӗмӗ ҫумӗнчи чӗнтӗрӗсем Дон кӑпӑкӗсенчен те кӑпӑшраххӑн ҫӗкленсе тӑратчӗҫ.
Кружева на панталонах вздымались пышнее пены на Дону.

Тури Дон казакӗсем фронта пӑрахса кайни вӗсене тӳрре кӑлармасть пулать, сучӗ вара ытла та ансат имӗш: айӑплаҫҫӗ, пӗр-икӗ ыйту, унтан приговор — пулемет айне.
Будто бы то обстоятельство, что бросили верхнедонцы фронт, оправданием не служит, а суд до отказу прост: обвинение, пара вопросов, приговор — и под пулеметную очередь.

Тури Дон енчен, Чир, Цуцкан, Хопер, Еланка тӑрӑх, — казак хуторӗсем сапаланса ларса тухнӑ пысӑк тата пӗчӗк юхан-шывсем тӑрӑх, — хӑрушӑ сас-хура шуса анчӗ.
Черный слушок полз с верховьев Дона, по Чиру, по Цуцкану, по Хопру, по Бланке, по большим и малым рекам, усыпанным казачьими хуторами.

Пӗтӗм Дон тӑрӑхӗ вӑрттӑн, пусӑрӑнчӑк пурнӑҫпа пурӑнчӗ.
Все Обдонье жило потаенной, придавленной жизнью.

Дон леш енне тартӑм, пӗр кӑтра пуҫӑнне аллине хӑштах пӑсса хӑвартӑм…
Ушел за Дон, руку одному кучерявому попортил трошки…

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон урлӑ чупса каҫсан, каялла пӑхрӗ.
Перебежав Дон, он оглянулся.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон варрине ҫитсен, ҫивӗччӗн чӗвиклетсе илсе, пуля ун ҫывӑхӗнчех хӑмпӑлчӑллӑ таса пӑр ҫине тӑрӑнчӗ, пӑр катӑкӗсем, ун мӑйне ҫунтарса илсе, тӗрлӗ еннелле сирпӗнчӗҫ.
Уже на середине Дона, взвыв, пуля вгрызлась возле Григория в чистую круговину пузырчатого льда, осколки посыпались, обжигая Григорию шею.

Григорий тӑвайккинчен анаталла, тӗттӗммӗн курӑнса выртакан каҫӑ тӑрӑх Дон леш енне чупрӗ.
Под гору, по темному переезду — за Дон.

Григорий тӑкӑрлӑк тӑрӑх, карта ҫумӗсемпе пӗшкӗнсе, Дон еннелле ыткӑнчӗ.
По проулку, пригибаясь под плетнем, Григорий кинулся к Дону.

Дон тӑрӑх таҫта инҫетре, Усть-Хопертан леререхре пулас, тупӑсем хӗнтӗртетни тата питӗ хуллен (хӑлхана шӑннӑ ҫӗр ҫумне тытса итлеме тиврӗ) пулеметсем тӑкӑртатни киле-киле илтӗнчӗ.
Слышно было по Дону, как где-то, не ближе Усть-Хоперской, глухо гудели орудия и совсем тихо (нужно было припадать ухом к промерзлой земле) выстрачивали пулеметы.

Пехота полкӗ пулеметсем тиенӗ ҫунасемпе, обозсемпе тата кухньӑсемпе Дон урлӑ кӗмсӗртетсе каҫрӗ те хутор тӑрӑх саланса кайрӗ.
Пехотный полк, с пулеметами на санях, с обозом и кухнями, перешел Дон и разлился по хутору.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон леш енче, чылай аякра, — вӑхӑт кӑнтӑрларан иртнӗ ӗнтӗ — пулемет уҫӑмсӑррӑн икӗ черет такӑртатса илчӗ те шӑпланчӗ.
Далеко за Доном — время перевалило уже за обед — пулемет глухо выщелкал две очереди и смолк.

Анчах Дон урлӑ каҫса ҫитес чух малти тупӑ, ҫыран хӗрринчи шыв ҫисе ҫӳхетнӗ пӑра ватса, хӑрах кустӑрмипе шывалла путса анчӗ.
Но на выезде переднее орудие, сломав подмытый у берега ледок, обрушилось одним колесом.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий картишне тухрӗ те Дон леш енчен, хура саплӑк пек курӑнса, каҫӑ еннелле темле ҫынсем кӗпӗрленсе ҫывхарнине асӑрхарӗ.
Выйдя на баз, Григорий увидел, как из-за Дона на переезд ввалился чернеющий ком людей.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика