Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Палласа (тĕпĕ: палла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Маковей аран-аран палласа илчӗ: Сагайда аллинче тӳпе уҫҫи ятлӑ типӗтнӗ чечек.

Маковей узнал с трудом: Сагайда держал в руке засушенный не́бовый ключ.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Палласа илетӗн-и? — тесе, вӑл сасартӑк Маковей енне ҫаврӑнчӗ, хӑйӗн пысӑк пӳрнисемпе блокнот ӑшӗнчен кӑвак ҫӳхе фарфортан тунӑ эрешлӗ вензель евӗрлӗ япалана туртса кӑларчӗ.

— Узнаёшь? — вдруг повернулся он к Маковею, бережно вынимая из блокнота своими толстыми пальцами что-то похожее на фигурный вензель из синего тонкого фарфора.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ӑна аякранах унӑн гвардеецӑнни пек утти тӑрӑх, вилӗмсӗр ҫӑлтӑрлӑ чаплӑ пилотки тӑрӑх палласа илеҫҫӗ.

Издали узнают по гвардейской походке, по знаменитой пилотке с бессмертной звездой.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ют выльӑх-чӗрлӗхе ют ҫарансем ҫинче кӗтсе ҫӳрекен ҫӗтӗк-ҫурӑк кӗтӳҫӗ пулнӑскерне халь вӗсем палласа илеймен пулӗччӗҫ.

Разве смогли бы они узнать в нем оборванного подпаска, который ковылял за чужим скотом на чужих лугах.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Паян эпӗ хам та хама палласа илейместӗп…

Сегодня я сама себя не узнаю…

XX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Казаков пӗрне куҫӗнченех палласа илнӗ…

Казаков одного по глазам узнал…

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вара боецсем, чӳречесем патӗнче кӗпӗрленсе, хӑйсене штурмлама тивнӗ ту тӑррисене савӑнӑҫлӑн палласа илеҫҫӗ, вӗсемпе чӗрӗ япаласемпе калаҫнӑ пек калаҫаҫҫӗ.

Тогда бойцы, толпясь у окон, с радостью узнавали вершины, которые им довелось штурмовать, вслух обращались к ним, как к живым существам.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

…Ротӑна таврӑнсан, Сагайда хӑйсен ҫыннисене палласа илеймерӗ: пурте ҫӗнӗ, симӗс, ҫурхи тум тӑхӑннӑ.

…Вернувшись в роту, Сагайда не узнал своих: все были переодеты в новое, зеленое, весеннее.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Антоныча Хома унӑн атти епле лачӑртатнинчен тата тӗме ҫинчен епле эхлеткелесе аннинченех палласа илчӗ пулин те рота командирне: «Кам килет?» — тесе хаяррӑн кӑшкӑрса, чарса тӑратрӗ.

Хома остановил командира роты грозным окликом: кто идет? — хотя еще издали узнал Антоныча по характерному чавканью сапог и по тому глухому покряхтыванью, с каким комроты медленно спускался с бугра.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗрсем ӑна сасӑранах палласа илеҫҫӗ: пирӗн Маковей!

По голосу узнают девчата: наш Маковей!

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем тӗлӗнче чӑннипех те отель, ӑна палласа илме кӑна йывӑр: вӑл чӗмсӗр, тӗттӗм, балконӗсем пур.

В самом деле, над ними был отель, хотя его трудно было узнать: немой, темный, с балконами.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ палласа илетӗп.

Я его узнаю.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Старшина ҫывӑхарах пычӗ те Ференца палласа илчӗ.

Старшина подошел ближе и узнал Ференца.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Лав ҫинче ларса пыракан Шовкуна Черныш аякранах палласа илчӗ.

Черныш издали узнал Шовкуна, сидевшего на подводе с автоматом за плечами.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл ку хӗре кирек ӑҫта тӗл пулсан та, пурпӗр палласа илнӗ пулӗччӗ.

Где бы ни встретил он ее, все равно узнал бы.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Майора палласа илсен, разведчиксем ҫӳлтен аялалла груша пекех тӑкӑнчӗҫ, замполит умне пуҫӗсене усса, йӗркеленсе тӑчӗҫ.

Узнав майора, разведчики посыпались сверху, как груши. До пояса обмокшие в вине, становились перёд замполитом, опустив головы.

VII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Воронцова Шура тӳрех палласа илчӗ.

Воронцова Шура узнала сразу.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ясногорская старшинана сасӑ тӑрӑх палласа илчӗ.

По голосу Ясногорская узнала старшину.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пукан ҫинче, кушетка ҫумӗнче, унӑн халь ӗнтӗ типнӗ, тӗлӗнмелле ҫӑмӑл шинелӗ выртать, урайӗнче унӑн кирза аттисем лараҫҫӗ, ҫав тери лайӑх тасатнӑран вӗсене палласа илме те йывӑр.

На стуле, возле кушетки, лежала ее просушенная шинель, стояли на полу ее керзовые сапоги, начищенные так, что их трудно было узнать.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак нумай йӗрсем хушшинче Шура Юраҫӑн ура йӗрне палласа илме тӑрӑшать.

Шура старалась угадать среди этих многочисленных следов ступню Юрася.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех