Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дон сăмах пирĕн базăра пур.

Дон (тĕпĕ: Дон) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Дон хӗрринчен, лерен, шыв таппи енчен, сивӗ варкӑш юхса килет.
С Дона, с разлива потянуло холодом.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашисене Базки хуторӗнче хӑварса, Дон урлӑ кимӗпе каҫрӗҫ.
Через Дон переправились на баркасах, оставив коней в Базках.

Дон хӗрринчи вӑрман катисем тӗрлӗ вӗҫен кайӑк какӑлтатса кӑшкӑрнӑ сасӑсемпе йынӑшрӗҫ.
Возле Дона в займищах стон стоял от птичьего гогота и крика.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫыхӑнусӑр асаилӳсен варкӑшӗнче ачалӑх ҫутӑ сенкер тӳпе ытамӗнчи хӗвеллӗ кун пек шӑвӑнса иртрӗ: чул хӳмесем ҫинчи шӑнкӑрчсем, Гришкӑн вӗри тусан ӑшӗнчи ҫара урисем, мӗлкине шыв ҫине ӳкернӗ симӗс вӑрман ыталаса илнӗ Дон мӑнаҫлӑн тӗлӗрни, тусӗсен ача чухнехи сӑнӗсем, тӑпӑл-тӑпӑл кӗрнек пӳ-силлӗ ҫамрӑк амӑшӗ…
Голубым солнечным днем проплывало в несвязных воспоминаниях детство: скворцы в каменных кладках, босые Гришкины ноги в горячей пыли, величаво застывший Дон в зеленой опуши леса, отраженного водой, ребячьи лица друзей, моложавая статная мать…

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон леш енче Дударев казакӗсен сотни утлӑ стройпа атакӑна, тӳрех пулеметсем ҫине, вил-ӳсер кӗрсе кайнӑ та, вӗсене ҫурри таран вӗлерсе пӗтернӗ.
На той стороне Дона сотня дударевских казаков пьяным-пьяна пошла в конном строю в атаку, в лоб на пулеметы, и была уничтожена наполовину.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ку вӑхӑтра Дон урлӑ каҫни уссӑр, — кӳренчӗклӗн мӑкӑртатрӗ Мишка, халӗ те-ха пехота салтакӗ пек ҫивӗччӗн те пӗр ураран утма хӑнӑхаймасӑр.
— Пустяковое дело в это время переходить Дон, — обиженно буркнул Мишка, все никак не приспособившийся шагать по-пехотному — четко и в ногу.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫалта, Дон ҫинче, пӑр шатӑртатса кайрӗ.
Позади, на Дону с треском лопнул лед.

Дон ҫинчи пӑр тӗтӗм пек кӑваккӑн хампӑчланса выртать.
Лед на Дону сквозил неяркой пузырчатой синевой.

Ун хыҫӗнчен колонна Дон урлӑ каҫрӗ.
Следом перешла Дон колонна.

Крутовскине ҫитсен, Дон леш енне утлӑ разведка ячӗҫ.
С Крутовского на ту сторону Дона выслали конную разведку.

Гетман шляхӗ ҫине кӗчӗҫ те, ҫуна ҫинче ларакансен куҫне юртан тасалса кукшаланнӑ сарӑ хӑйӑр сӑрчӗсем, ҫӳҫе йывӑҫҫисен тата ҫирӗк вӑрманӗн сӑмсахӗсемпе кӑвак утравӗсем ыталаса илнӗ, аслӑ ирӗклӗ, ула-чӑла Дон леш енӗ курӑнса кайрӗ.
Выехали на Гетманский шлях, и в глаза сидевшим на санях кинулось просторное Задонье, огромное, пятнисто-пегое, с протаявшими плешинами желтых песков, с мысами и сизыми островами верб и ольхового леса.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксене тыта-тыта сӑмсисене каснӑ, хӑшӗсене такан ҫине ҫакнӑ та Дон тӑрӑх сулӑпа юхтарса янӑ.
Казаков ловили, носы им резали, а каких вешали и на плотах спущали по Дону.

— Длиннорукова-и ҫав е Долгоруков тенӗскернеччӗ — Дон ҫине асли туса янӑ-мӗн.
Был послан в наши верхи Дона — не то Длиннорукой, не то Долгоруков.

Хӗвелтухӑҫӗнче, Дон хӗрринчи сӑртсен шупка шурӑ кукӑрӗсем хыҫӗнче, Усть-Медведица ҫучӗн тӳпи хӗрхӗлтӗммӗн картлашкаланса курӑнать.
На востоке, за белесым зигзагом Обдонских гор, в лиловеющем мареве уступом виднелась вершина Усть-Медведицкой горы.

Батарея хушса парса ҫирӗплетнӗ Мускав полкӗн батальонӗ, Усть-Хопера хӗвеланӑҫ енчен хӳтелесе, Дон хӗррипе тӑсӑлакан Крутовски хуторне йышӑнса илчӗ.
Прикрывая Усть-Хоперскую с запада, батальон Московского полка, подкрепленный батареей, занял хутор Крутовский, лежащий над Доном.

Дон урлӑ каҫсан, лашине ашӑпа ячӗ.
За Доном во всю рысь пустил коня.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Дон кӗҫех тапранать, — терӗ ӳсӗркелесе илсе Кудинов.
— Скоро поломает Дон, — покашливая, сказал Кудинов.

Ҫатан картасем ҫывӑхӗнче ҫаралса юлнӑ курӑк ешерет, ҫил Дон леш енчен чӑнахах та топольсем кашланӑ сасса хӑваласа килет.
У плетней зеленела оголившаяся трава, и уже в действительности доносил ветер из-за Дона волнующий рокот тополей.

Вӗсем Тури Дон казакӗсем ҫине шӑл хӑйраҫҫӗ халӗ.
Злобу они имеют на верхнедонцев.

Тулта анат енчен ахӑрашса хӑпарнӑ ҫурхи ҫил тулашать, Базки сӑрчӗ ҫинче юлашки юр лӑстӑкӗ шупка хӗрлӗн йӑлтӑртатса ҫуталать; Дон леш енчи тирек тӑррисем ҫилпе тайкаланса хумханниине курсан, Григорие вӗсем шӑпланма пӗлмесӗр ҫӑран кашланӑ шав хӑлхине килсе кӗнӗ пек туйӑнса кайрӗ.
А за окном взлетами бились весенние низовые ветры, на базковском бугре розово сиял и отсвечивал последний снег, вершины тополей за Доном так раскачивались на ветру, что Григорию при взгляде на них чудился басовитый неумолчный гул.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика