Шырав

[+] хушма опцисем

Шырав ĕçĕ:

Кӑшт сăмах пирĕн базăра пур.

Кӑшт (тĕпĕ: кӑшт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кӑшт ӳсӗртереххи те палӑрать.
Заметно, что от выпитого.

Иккӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Света хӗр тантӑш сӑмахӗсене илтсен кӑшт лӑпланчӗ, чӗтрене ернӗ аллисем те лӑпланчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Хӗвел вӑйлах хӗрте пуҫличчен кӑшт та пулсан ӗҫлесе ӗлкӗрер.
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Кӑшт вӑхӑт иртсен тӗксӗмленсе ларнӑ тавралӑх ҫиҫӗм йӑлтӑртатнипе ҫуталса илчӗ, тӳпене ҫурса ярасла аслати сассине пачӗ…»
Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

— Пиччене мӗншӗн хупса лартрӑн? — терӗ вӑл ӑшран кӑшт тухакан сасӑпа, Сергей ҫине пӑтранчӑк усал куҫӗсемпе пӑхса илчӗ.
— Зачем брата посадил? — глухо проговорил он, уставившись на Сергея мутными, недобрыми глазами.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫыран хӗррипе вӗсем пӗр чӗнмесӗр кӑшт утса кайрӗҫ.
Несколько шагов вдоль берега они прошли молча.

Ҫавсене ҫапла аса илнинчен вӑл пит салхуланчӗ те кӑшт кӑна макӑрса яраймарӗ.
И от всего этого ей стало так грустно, что захотелось даже заплакать.

Алькӑн чӗтрекен сӑмахӗсем кӑшт кӑна хӑлхана киле-киле кӗнӗ…
Смутно припомнились ей какие-то непонятные Алькины слова: «…

…Унтан тепӗр кунне эпӗ вӑрмана пӗчченех кайрӑм та ҫиленнипе кайӑк йӑвине ҫӗмӗртӗм, кайӑкне чулпа пит хытӑ петӗм те, кӑшт ҫех ӑна тивеймерӗ, вӑл аран аран вӗҫкелесе хӑтӑлчӗ.
А потом на другой день пошёл я уже один в рощу и назло гнездо разорил и в птицу камнем так свистнул, что насилу она увернулась.

Анчах лешӗ кӑшт кӑна ун еннелле куҫӗсемпе пӑхса илсе йӑл кулса ҫех илчӗ.
Но тот только повёл глазами и чуть-чуть улыбнулся.

Вара кӑшт хӑрушлӑх мӗн пулас пулсанах, вӑл ҫӑраҫҫи ҫине пусать те, сасартӑк хӗлхемсем, хӗлхемсем… тревога…
И чуть что — нажал ключ, и сразу искры, искры, тревога…

Ашкӑнма юратакан Владик та, кӑшт аяккарах выртаканскер, итлемен пек пулса выртнӑ, итлессине хӑй ҫапах та итленӗ, мӗншӗн тесен вӑл никампа калаҫмасӑр, никама та тивмесӗр пит лӑпкӑ выртнӑ.
Даже озорной Владик, который лежал поодаль, делая вид, что он не слушает, на самом деле слушал, потому что лежал тихо, ни с кем не разговаривая и никого не задевая.

— Ҫапла калатӑп-и эпӗ Алька? — тесе ыйтрӗ Натка, сывлӑшне ҫавӑрса илме тесе кӑшт чарӑнас шутпа, хӑй тавралла пӑхрӗ.
— Так я говорю, Алька? — спросила Натка, чтобы перевести дух, и оглянулась.

— Лайӑх лаша, — терӗ уҫӑ сасӑпа кӑшт селӗппӗн пӗр ырхан яштак хӗрача, ҫӗтӗк ҫута тутӑр айӗнче чӗтресе тӑраканскер.
— Хороший конь, — слегка картавя, звонко повторила по-русски худенькая, стройная девчонка, вздрагивавшая под рваной и яркой шалью.

Лапкӑшпех сарӑлнӑ хура пӗлӗтсем айӗнчен уйӑх кӑшт та курӑнман.
Луна сквозь сплошные чёрные тучи не обозначалась даже слабым просветом.

Кӑшт кӑна лӑплансанах Юлька ҫӳлелле тухать, тет.
Как чуть стихнет, Юлька наверх вылезает.

— Френч тӑхӑннӑ ҫыннине курнӑ эпӗ Натка, — терӗ кӑшт тӑрсан аса илсе Нина.
— Видела я человека во френче, — не сразу вспомнила Нина…

— Нина, — кӑшт чӗнмесӗр тӑрсан ыйтрӗ Натка, — эсӗ кунта темле икӗ ҫынна тӗл пулман-и?…
— Нина, — помолчав, спросила Натка, — ты не встречала здесь таких двоих?…

Вӑл кӑшт чӗнмесӗр ларчӗ те, аса илсе, йӑл кулса ярса каларӗ:
Он помолчал, вспомнил и, улыбнувшись, сказал:

Комсомолка Натка телефон будкинчен тухрӗ, кӑшт шӑхӑрса илчӗ, хӑйӗн кӑвак тутӑрне тӳрлетрӗ те, ытла туллиех мар чышса тултарнӑ ҫул ҫӳремелли мишукне хулпуҫҫи ҫине ывӑтса хучӗ.
Выбравшись из телефонной будки, комсомолка Натка поправила синюю косынку и вскинула на плечи не очень-то тугой походный мешок.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика