Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑшт сăмах пирĕн базăра пур.

Кӑшт (тĕпĕ: кӑшт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Таня, кӑшт шухӑшласан, унпа килӗшрӗ.
И Таня, подумав недолго, согласилась с ним.

XXII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Сӑмахӗсем унӑн шӑппӑн тухаҫҫӗ, куҫӗсене кӑшт ҫеҫ уҫнӑ.
Слова его были тихи, глаза чуть приоткрыты.

Анчах тул ҫутӑлас умӗнхи ҫилпе лиственница та кӑшт сулланать.
Но и лиственница слегка колыхалась под силой предрассветного ветра.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫакӑн ҫинчен шухӑшланӑ май Таня кӑшт чӗтресе пычӗ, амӑшӗнчен вӑрттӑн тӑхӑнса тухнӑ тухтӑр халачӗпе лайӑхрах чӗркенчӗ.
Она слегка дрожала, думая об этом, и куталась в докторский халат своей матери, который надела тайком.

Иккӗшӗ те вӗсем шӑннипе кӑшт чӗтретчӗҫ, мӗншӗн тесен ун чухне кӗркуннеччӗ, тул ҫутӑлнӑ вӑхӑтра ҫулҫӑсем татӑлса ӳксе ҫӗре перӗнмесӗр ҫил хыҫҫӑн хӑвалатчӗҫ.
Оба они немного дрожали от холода, потому что была осень и на рассвете листья срывались и догоняли ветер, не касаясь земли.

Ҫапла, вӑл кун пирки питӗ кулӑшла каларӗ, — терӗ каллех амӑшӗ, вара хӑй те кӑшт кулса илчӗ.
Да, он очень смешно говорил об этом, — повторила мать и сама улыбнулась немного.

XIX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня ҫумне вӑл кӑшт ҫеҫ сӗртӗнчӗ.
Она чуть прикоснулась к Тане.

Амӑшӗ кӑшт кӑмӑлсӑр ҫеҫ иккен.
Мать же только хмурилась.

Кӑшт, хӑвӑн пӗчӗк пӗвӳ чухлӗ те пулин, пулмаллах-ҫке вӑл санӑн.
Хоть самой маленькой, какая должна у тебя все-таки быть по твоему малому росту?

XVIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Александра Ивановна кӑшт шухӑшласа тӑчӗ.
Александра Ивановна подумала немного.

Портретсем, стена ҫинчен вӗҫсе кайма хатӗрленнӗ кайӑксем пек, кӑшт ӳпӗнерех ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, параппансем кантӑк янаххисем ҫинче выртаҫҫӗ, пӑтасем ҫинче горнсем ялкӑшаҫҫӗ.
Портреты висели наклонно, как птицы, готовые сняться со стены, барабаны валялись на подоконнике, горны блестели на гвоздях.

Таня ӑна тек ҫуна ҫине лартмарӗ, пилӗкӗнчен тытса, аллисене хӑйӗн мӑйӗ ҫине хурса, урисене кӑшт хускаттӑр тесе, малалла сӗтӗрсе кайрӗ.
И Таня уже не усадила больше Колю в сани, но, обхватив за пояс и положив его руку к себе на шею, потащила снова вперед, заставляя все же передвигать ногами.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӗсем пирӗн шпицсенчен кӑшт пысӑкрах.
Они лишь немногим больше наших шпицев.

— Ҫук, — тавӑрчӗ Коля, — шӑнӑр ҫеҫ кӑшт туртӑннӑ манӑн.
— Нет, — ответил Коля, — я только слегка растянул себе жилу.

Ача кӑшт ҫӗкленчӗ те каллех юр ҫине тӗшӗрӗлсе анчӗ.
Он встал и снова опустился на снег.

Ватӑ йытӑ итлерӗ, хӑйӗн пуҫӗнчен кайӑк шӑммин шӑрши тухмарӗ пулин те, вырӑнтан тапранмарӗ, Таня ҫывӑхӗнче тата кӑшт ларчӗ, тен, вӑл ҫакӑн пек йывӑр лару-тӑрура манӑн мӗн тумалла-ши тесе шухӑшларӗ пуль, вара хӑйӗн тӗп ӗҫне аса илчӗ пулас та, ачасене хӑйсем тӗллӗнех хӑварса, тӑкӑрлӑка каялла чупрӗ.
И старая собака осталась на месте, хотя запах вкусных костей не выходил у нее из головы; она посидела еще немного возле Тани, может быть, даже подумала, что ей делать в таком трудном случае, и, вспомнив, должно быть, про свои собственные дела, бросилась назад в переулок, оставив детей одних.

Анчах вӑрӑмтуна тата кӑшт нӑйлатрӗ те шӑпланчӗ.
Но комар пропищал еще немного и замолк.

Ашшӗн аллисем ӑна кӑшт ярӑнтараҫҫӗ.
А руки отца слегка покачивали ее.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Унӑн кӑшт каялла каҫӑртса хунӑ пуҫӗ ывӑнсан, вӑл ӑна пӗкет те ҫамкипе ашшӗн хулӗ ҫумне пӑчӑртанать.
И когда голова ее, немного запрокинутая назад, уставала, Таня нагибалась и лбом прижималась к его рукаву.

Ашшӗ апельсинсене сивӗ шыва ячӗ те, кӑшт тӑрсанах ҫиеле пӑр тапса тухрӗ.
Он опустил апельсин в холодную воду, и на поверхности его через мгновение выступил лед.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика