Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӗсем малти лини урлӑ вӗҫсе каҫса, тӑшман тылӗсем ҫийӗнче ҫаврӑнса илчӗҫ, унтан каллех хамӑр еннелле ыткӑнса килчӗҫ.

Они пролетели над передовой, дали полукруг над вражеским тылом, опять перемахнули линию боя.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫапӑҫу хирӗ ҫийӗнче пысӑк, хӗп-хӗрлӗ хӗвел хӑпарма пуҫларӗ, ун пайӑркисем тупӑ-пӑшал пенипе тухса тулнӑ тӗтӗм витӗр аран-аран шӑтарса тухрӗҫ.

Солнце медленно поднималось над полем сражения, большое, багрово-красное, едва пробивая плотный дым выстрелов и разрывов.

3 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Алексей ҫынсем йынӑшнине, пуҫ ҫийӗнче самолётсем хумлӑн-хумлӑн ӗрленине тата ҫӳлтен ӳкекен бомбӑсем шӑмӑсем патне ҫитиех ҫӳҫентермелле ӳлесе шӑхӑрнине илтрӗ.

Алексей услышал стоны, волнисто рокочущий рев над головами и знакомый противный, до самых костей пронизывающий визг падающих бомб.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анютӑн шуранка сӑнӗ вӑл ывӑннине палӑртнӑ, хӑй вӑл ҫар ҫынни евӗрлех тумланнӑ, ун ҫийӗнче гимнастерка, уринче — атӑ пулнӑ.

У нее было бледное, усталое лицо, она была в полувоенной форме — гимнастерке и сапогах.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Асфальтпа витнӗ урамсемпе площадьсем хушшинчи йывӑҫсем тавра пыл хурчӗсем сӗрлесе вӗҫнӗ, — вӗсем иртсе пыракан машинӑсем кӑшкӑртни ҫине те, трамвайсем чӑнкӑртатни ҫине те, хӗрсе ҫитнӗ асфальт ҫийӗнче чӗтресе тӑракан, нефть шӑршипе тулнӑ вӗри сывлӑш ҫине те ҫаврӑнса пӑхман, хӑйсен ӗҫне тунӑ.

Среди асфальта улиц и площадей в подстриженных кронах, желтевших нехитрыми, сладко пахнущими цветами, деловито гудели пчелы, не обращая внимания ни на гудки проезжавших машин, ни на дребезжанье и скрежет трамваев, ни на жаркое, пахнущее нефтью марево, дрожащее над раскаленным асфальтом!

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл пӗр аллӑ ҫулхи чӗрӗ, пирчӗк ҫын, ҫийӗнче вӑрӑм симӗс сюртук, умӗнче, кивелнӗ хӑю ҫинче, виҫӗ медаль.

Это человек лет пятидесяти, свежий и бодрый, на нем длинный зеленый сюртук с тремя медалями на полинялых лентах.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Шутпала, унӑн никамран малтан ӳкмелле, анчах та вӑл утать те утать, ҫынсене те хавхалантарать: ҫывӑх ӗнтӗ, ҫитесси нумай юлмарӗ, тет, выртакансен пуҫӗсем ҫийӗнче пистолетне вылятать: тӑр, атту персе пӑрахӑп, тет…

Ему бы как будто первому упасть, а он идет и все людей шевелит: дескать, близко, скоро — и пистолетом трясет над теми, кто ложится: вставай, пристрелю…

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вучахра сивӗнекен чулсем шартлатса илкелеҫҫӗ, сайра-хутра ҫеҫ шӑрчӑк хуллен чӗриклетсе илет, ҫӗрпӳрт ҫийӗнче ватӑ хырсем лӑпкӑн та пӗр евӗрлӗн кашлаҫҫӗ, алӑк умӗнче, тулта, йывӑр тумла патлатса тумлать.

Потрескивали в очаге остывающие камни, вяло и редко пиликал уставший за ночь сверчок, слышно было, как над землянкой спокойно и ровно звенят старые сосны и даже как барабанит у входа полновесная весенняя капель.

17 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

«Юнкерса» пӗтерсен, унтан хура тӗтӗм мӑкӑрланса хӑпарнӑ вӑрман ҫийӗнче Алексей икӗ хутчен ҫӗнтерӳллӗн ҫаврӑнса илчӗ те, каялла, нимӗҫ аэродромӗ еннелле, ҫул тытрӗ.

Уложив «юнкере» и дав два победных круга у места, где над зеленым всклокоченным морем бесконечного леса поднялся черный столб, Алексей повернул было самолет обратно к немецкому аэродрому.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Леш енчи вӑрмана илсен, унта ҫар чаҫӗ тӑнӑ е штабсем вырнаҫнӑ пулмалла: вӑрман ҫийӗнче темиҫе вырӑнта тӗтӗм йӑсӑрланнӑ.

Что же касается леса на противоположном берегу, то в нём явно стояла воинская часть или находились штабы: в нескольких местах над лесом подымались дымки.

14 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Пӗррехинче ҫутатакан ракета вӗҫсе хӑпарнӑ; вӑл нумайччен йывӑҫ тӑррисем ҫийӗнче ҫакӑнса тӑнӑ, вара унӑн чӗтӗрекен ҫутти, уйӑх ҫутипе хутӑшса, вӑрмана витӗрех ҫутатнӑ.

Один раз взлетела осветительная ракета; она долго висела над верхушками деревьев, и её плывущий голубой свет, смешанный с дымным светом луны, насквозь озарил лес.

1 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Ун ҫийӗнче чӗнтӗрлӗ халат, аллисене хыҫала тытнӑ.

Она в сексуальном халате, руки держит за спиной.

Улттӑмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Вӑл пит-куҫне те ҫуман, пуҫне те тураман, ҫийӗнче хӑйӗн ӗлӗкхи ҫетӗк-ҫатӑк тумтирӗ пулнӑ, — хӑй ирӗкре ҫӳресе телейлӗ пурӑннӑ чухне вӑл ҫав тумтирпе картина ҫине ӳкерме те питӗ тивӗҫлӗ пек туйӑннӑ.

Он был немыт, нечесан и одет в те самые лохмотья, которые придавали ему такой живописный вид в доброе старое время, когда он был свободен и счастлив.

35-мӗш сыпӑк. Хисепе тивӗҫлӗ Гек вӑрӑ-хурахсен шайккине кӗрет // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Ку арҫын ачи вара питӗ аван тумланнӑскер пулнӑ, праҫник-мӗн мар — ун ҫийӗнче ҫав тери капӑр тум.

А этот мальчишка был еще и хорошо одет — подумать только, хорошо одет в будний день!

1-мӗш сыпӑк. Том вылять, ҫапӑҫать, тарать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Вӗсене ҫын пурӑнман пӳлӗмсем ҫийӗнче /икӗ хутлӑ пулсан/ вырнаҫтарма тӑрӑшмалла.

Куҫарса пулӑш

Ванна пӳлӗмӗ йӗркелер-и? // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. «Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх», 2017.02.02, 4(904)№

Ҫуралнӑ эп хурҫӑ кара ҫийӗнче.

Родился я на стальной занавеске.

Асран кайми Юрий Скворцов // Ҫӗнтерӳ ялавӗ. «Ҫӗнтерӳ ялавӗ», 2006.01.18

РФ Патшалӑх Думин депутачӗ А.Аксаков чӑваш тумӗпе килнӗ: ҫийӗнче тӗрӗллӗ шурӑ кӗпе, эрешлӗ галстук.

Депутат Государственной Думы РФ А.Аксаков пришел в чувашской одежде: на нем вышитая белая рубашка, галстук с орнаментом.

Чӑваш тумӗ — халӑх мулӗ, сумӗ // Сувар. «Сувар», 16(697)№, 2007.05.11

2. Унӑн ҫийӗнче пурччӗ, ҫӑмӑлланнӑ чухне вӑл ыратнипе асапланса кӑшкӑрчӗ.

2. Она имела во чреве, и кричала от болей и мук рождения.

Ӳлӗм 12 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

17. Хама кӑтартнине курса тӑнӑ чухне эпӗ лашасемпе вӗсене утланнисене ҫакӑн евӗрлӗ куртӑм: вӗсем ҫийӗнче вут-ҫулӑм тӗслӗ, гиацинт тата кӳкӗрт тӗслӗ вӑрҫӑ тумтирӗччӗ; лашисен пуҫӗ — арӑслан пуҫӗ пек; вӗсен ҫӑварӗнчен вут-ҫулӑм, тӗтӗм, кӳкӗрт тапа-тапа тухать.

17. Так видел я в видении коней и на них всадников, которые имели на себе брони огненные, гиацинтовые и серные; головы у коней - как головы у львов, и изо рта их выходил огонь, дым и сера.

Ӳлӗм 9 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

3. «Халӗ тӑнӑҫлӑ, хӑрамалли ҫук» тесе тӑнӑ вӑхӑтрах вӗсем пӗтесси сасартӑк — ҫийӗнче пур арӑмӑн ача ҫуратас умӗн пилӗкӗ сасартӑк касса кайнӑ пек — персе ҫитӗ; вӗсем ӗнтӗ хӑтӑлаймӗҫ.

3. Ибо, когда будут говорить: «мир и безопасность», тогда внезапно постигнет их пагуба, подобно как мука родами постигает имеющую во чреве, и не избегнут.

1 Фес 5 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.