Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑна (тĕпĕ: тӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Нимӗне тӑна илеймен этем, — ӑҫта тарам-ха эпӗ?

— Бессмысленный человек, — куда я побегу?

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Енчен те, эсӗ ӑна тӗкӗнсен, — терӗ ҫакна тӑна кӗртмелле Четыхер, — курсах тӑр — аван мар пулать сана манран!

— Ежели ты его тронешь, — вразумительно говорил Четыхер,— гляди плохо тебе будет от меня!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӑй ҫав тери хыткукар пулнӑ пулин те, имени енӗпе лайӑххӑн тӑрӑшман, хӑш-пӗр чух кӑна, ним сӑлтавсӑрах, морякӑн управленине вӑркӑнса пырса кӗнӗ, пурне те ҫав тери хӑратса чӗтретнӗ, ҫамкасене хыртарнӑ, хӗнеттернӗ, хӑй килне илсе пынӑ, пачах та кирлӗ мар ӗҫсем ӗҫлеттерсе тӑна кӑларнӑ: лере ҫӗнӗ ҫул тума хушать, унта сарайне пӗр ҫӗртен тепӗр ҫӗре куҫарттарать…

При всей своей скупости он серьезно имением не занимался, иногда только, без всякой нужды он врывался в управление моряка, распространял ужас и трепет, брил лбы, наказывал, брал во двор, обременял совершенно ненужными работами — там дорогу велит проложить, тут сарай перенести с места на место…

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Тыткӑна илнӗ салтаксене хуралласа тӑна леш ватӑ партизан мӗн пулса иртнине ҫаплах ӑнланса илеймест-ха, вӑл, куҫӗсене мӑч-мӑч хупса, салана пуҫланӑ салтаксем ҫине пӑхса тӑчӗ-тӑчӗ те: — Вот тебе на-а! — тӑстарчӗ, аптраса ҫитсе.

Старик партизан, который стоял на карауле возле пленных, все еще не понимал случившегося и, хлопая глазами, смотрел, как разбредались солдаты: — Вот тебе на, — недоуменно протянул он.

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑрман хуралҫи патӗнче тӑна кӗнӗ вӑл.

Пришел он в себя в домике лесника.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Анчах начальник тӑна кӗнӗ те вӑхӑтра пулӑшу чӗнсе илнӗ.

Но начальник опомнился и вовремя вызвал подкрепление.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӑл тӑна кӗнӗ те санӑн ятна асӑннӑ.

Он пришёл в себя и назвал твоё имя.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

— Пӗлместӗп, пӗлместӗп, пӗлместӗп! — тӑна кӗнӗ пек пулса, аллисемпе сулкаланӑ дон Лопес.

— Не знаю, не знаю, не знаю! — замахал руками, точно опомнившись, дон Лопес.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӑл тӑна кӗрет.

Он приходил в себя.

Халӑх япали // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ленина ятарласа курас тенӗ пекех, вилес умӗн тӑна кӗрет вӑл.

Очнулся на миг из забытья перед кончиной.

Йывӑр ҫухатусем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кама тӑна кӗртес тетӗн?!

Кого и в чем хочешь переубедить?!

15 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кайран, тӑна кӗрсен, тепӗр чухне ӳкӗнет те-ха куншӑн Альбина Альбертовна, анчах кая ӗнтӗ: Маринка ӑна панӑ сӑмаха пӑсма пӑхнӑшӑн намӑслантарма тытӑнать те, юлашкинчен, хӑйӗнне тӑвать-тӑватех.

Бывает, что отрезвевшая Альбина Альбертовна потом и спохватывается и жалеет об обещанном, но уже поздно: Маринка начинает «бить на совесть», начинает стыдить мать за клятвопреступление и в конце концов добивается своего.

13 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Юлашкинчен, тӑна кӗрсен, пӑхатӑн та — каҫ пулса килет иккен, пӳлӗме ӗнтрӗк аннӑ, чӳречесене урам хунарӗсен ҫути ӳкет.

Наконец, придя в себя, смотришь — наступает вечер, в комнате сумерки, в окна падают огни уличных фонарей.

11 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кӑшт шутарасчӗ ӑна кунтарах, кӑшт ҫывӑхарах пулччӑрччӗҫ ҫав ҫара — ах, тӑна илесшӗ, мӗн тери хитре урасем…

Хорошо бы подвинуть ее поближе, чтобы можно было погладить ее обнаженные — ах, с ума сойти, какие красивые — ноги…

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Мӗн чухлӗ хытӑрах ҫилленет, ҫавӑн чухлӗ лайӑхрах — кайран хама хам тӑна кӗртме ҫӑмӑлрах пулӗ…

И чем больше она на меня рассердится, тем лучше — мне потом легче будет с собой оправиться…

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тӑна кӗрсе те ӗлкӗреймерӗм, хӗр, хӑйӗн пӗтӗм пиҫӗ те вӗри пӗвӗпе тӗршӗнсе, мана ҫатӑрр ҫупӑрласа илчӗ, тутам ун ҫемҫе те кушӑрха тутине перӗнчӗ.

И не успел я опомниться, как почувствовал мягкие сухие губы Маринки на своих губах, почувствовал, как она прильнула ко мне своим гибким горячим телом.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Пӑх-ха, хӗпӗртенипе халь те тӑна кӗреймест, — терӗ Дуняша мужике те, укҫине те курайми пулса.

— Вишь, не опомнится — рад, — сказала Дуняша, показывая, что она все-таки презирает и мужика и деньги.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дуняшӑпа унӑн инкӗшӗ, тата тепӗр хӗрӗ хӑранипе ни вилӗ, ни чӗрӗ пулса тӑчӗҫ; вӗсем тӑна кӗрсе ҫитиччен ҫенӗкре алӑк умӗнче такам йывӑррӑн, вӑрахӑн та хӑюсӑр утнӑ сасӑ илтӗнчӗ.

Дуняша, тетка ее и другая девушка обмерли со страху; но не успели они очнуться, как тяжелые, медленные и нерешительные шаги послышались в сенях и у двери.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ӑна урӑх пӳлӗме илсе тухрӗҫ, юнне уҫса ячӗҫ, пӑрӑҫ ҫӑнӑхӗпе ҫыхрӗҫ, пуҫ ҫине пӑр хучӗҫ, анчах вӑл ҫапах та тӑна кӗмен, йӗмен, тек ахӑрнӑ та сӳпӗлтетнӗ, тӗрлӗ мыскараллӑ япаласем туса кӑтартнӑ.

Ее вывели в другую комнату, пустили ей кровь, обложили горчичниками, льду приложили к голове; но она все так же ничего не понимала, не плакала, а хохотала и говорила и делала такие вещи.

XI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Кулине тӑна кӗрсен каллех пусма патнелле туртӑнчӗ, анчах ӑна тытса чарчӗҫ.

Акулина пришла в себя и рванулась опять на лестницу, но ее не пустили.

XI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех