Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унтан пӑшал пени кӗрлесе кайрӗ те шӑтӑкран лейтенант пуҫне кӑларчӗ: сӑн-пичӗ вилнӗ ҫыннӑнни пекех, куҫӗсем — тем пысӑкӑш чарӑлнӑ.

Грохнул выстрел, и в дыру просунулась голова лейтенанта: лицо — как у мертвого, глаза — большие.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӗркуҫҫисене аллисемпе ҫавӑрса тытнӑ Андрей сулахай енне тинкерчӗ те унтан ҫап-ҫаврака чарӑлнӑ куҫӗсемпе пирӗн ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ:

Андрюшка, сидевший обхватив руками колени, пристально посмотрел налево, потом уставился на нас круглыми глазами:

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Амӑшӗ шуралса, юпа пек хытса кайнӑ, ун куҫӗсем чарӑлнӑ, вӑл Костя ҫине пӑхнӑ та ӑна хулпуҫҫинчен ярса тытнӑ.

Мать побледнела, глаза ее расширились, она, остолбенев, посмотрела на Костю, потом схватила его за плечи:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ансӑр шурӑ ҫамки ун тарпа йӗпеннӗ, шуранка пичӗ ҫинче тарӑхса чарӑлнӑ куҫӗсем ниҫта кайса кӗрейми вӗри юратӑвӑн асапӗпе ҫуталса ҫунаҫҫӗ.

Узкий белый лоб ее был влажен от пота, а на бледном лице с такой исступленной страстью горели расширившиеся злые глаза.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ухмаха ернӗ пек анкӑ-минкӗленсе чарӑлнӑ куҫӗсемпе хӑй паллакан пӗр старик ҫинелле тирӗнсе пӑхрӗ, чӑтма ҫук тарӑхса кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Он наткнулся осумасшедшими глазами на знакомое лицо одного старика, крикнул с великой обидой:

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каялла ҫаврӑнса пӑхсан, Григорий хӗрарӑмсен шурса кайнӑ пичӗсене, амӑшӗн анкӑ-минкӗллӗн чарӑлнӑ куҫӗсене асӑрхарӗ.

Оглянувшись, Григорий увидел омытые бледностью лица женщин, беспамятные глаза матери.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗ унӑн хӑмла ҫырли тӗслӗ пулса кайрӗ, ҫамки ҫине, шнурсем евӗр, ик шӑнӑр явӑнса тухрӗ те сӑмси патӗнче туртӑнса пӗрлешӗнчӗ, пуҫӗ чылай аялаллах хаяррӑн пӗкӗрӗлнӗччӗ, чарӑлнӑ куҫӗсен ҫаврака, ҫап-ҫара, шуррисем хӑрушла ҫуталчӗҫ.

Лицо у него сделалось малиновым, на лбу вздулись, как шнурки, две жилы, сходящиеся к носу, голова была низко и грозно опущена, а в выкатившихся глазах страшно сверкали обнажившиеся круглые белки.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах вӑл сасартӑк пуканӗ-мӗнӗпех арӑмӗ енне ҫаврӑнчӗ, унӑн тем сарлакӑш чарӑлнӑ илемлӗ те айвантарах куҫӗсенче вара аптӑравлӑ ӑнланманлӑх, хӑравҫӑлӑх тесен те юрамалла, курӑнса кайрӗ.

Но вдруг он вместе со стулом повернулся к жене, и в его широко раскрывшихся красивых и глуповатых глазах показалось растерянное недоумение, почти испуг.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мунчо игумен хушнине илтсен, паҫӑрхинчен те ытларах пуҫне пӑркаларӗ, чарӑлнӑ куҫӗнче унӑн сехри хӑпни палӑрса тӑчӗ.

Выслушав приказание игумена, Мунчо пуще прежнего завертел головой, и в его выпученных глазах появилось выражение тупого страха.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ мӗн пулнине ӑнланса илтӗм те (кун пеккине эпӗ пӗрре курсаттӑм), паллах, хӑраса, аяккалла сиксе ӳкрӗм; хӗрарӑм, сассине вӑрӑммӑн тӑсса, хытӑ ӳлесе ячӗ, унӑн сиксе тухас пек чарӑлнӑ куҫӗсенчен хура куҫҫуль тухса, мекӗрленнипе хӗрелнӗ пичӗ тӑрӑх юхса анчӗ.

Я понял, в чем дело, — это я уже видел однажды, — конечно, испугался, отпрыгнул, а баба громко, протяжно завыла, из глаз ее, готовых лопнуть, брызнули мутные слезы и потекли по багровому, натужно надутому лицу.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Тӑватӑ арҫын, тепӗр ҫамрӑк хӗрарӑм — йывӑр ҫын; унӑн хырӑмӗ питӗ пысӑк, малалла мӑкӑрӑлса тӑрать, сенкер-кӑвак куҫӗсем хӑраса чарӑлнӑ.

Четверо мужиков и скуластая баба, молодая, беременная, с огромным, вздутым к носу животом, испуганно вытаращенными глазами, синевато-серого цвета.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Хальхинче вӑл мана куҫӑмран шӑтарас пек пӑхрӗ, куҫӗ те ытла тӗлӗнмелле пек курӑнчӗ — темле, хӗпӗртенӗ пек, чарӑлнӑ.

Теперь он в упор смотрел на меня, и у него были очень странные глаза — какие-то торжественные, широко открытые.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн хӑраса чарӑлнӑ куҫӗсем аслӑ уҫланкӑна пӑхса ҫаврӑнчӗҫ, хӗрлӗн курӑнакан ҫемҫе сӑмси ҫунаттисем, хӑвӑрттӑн сывласа вӗри пӑс кӑлараканскерсем, туртӑна-туртӑна сиккелеҫҫӗ.

Испуганные глаза осмотрели огромную поляну. Розовые замшевые ноздри, извергавшие горячий парок встревоженного дыхания, судорожно задвигались.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ача куҫӗсем халь-халь сиксе тухасла чарӑлнӑ, вӑйсӑрланнӑ ҫинҫе аллисем шӑва-шӑва каяҫҫӗ, пичӗ-куҫӗ вараланчӑк.

У мальчика от страха вытаращились глаза, руки соскальзывали с бревна, лицо было грязное.

Аманнӑ чӗресем // Сувар. «Сувар», 22(700)№, 2007.06.01

Арҫыннӑн куҫӗсем чарӑлнӑ: — Сирӗн умӑрта пуҫа таятӑп!

У мужчины вытаращились глаза: - Низкий поклон вам!

Шывра та путман, вутра та ҫунман хӗрарӑм // Валентина БАГАДЕРОВА. «Хыпар», 2016.06.21, 96№