Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫав Сехмете пула пирӗн хуҫалӑх саланнӑ, анне вӑхӑтсӑр ҫӗре кӗнӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Васса саланнӑ ҫӳҫне пуҫтаркаласа тутрине ҫыхрӗ, Спанюк, кӗпе ҫаннипе юнлӑ тутине типӗтсе, хӑй ани ҫине кайса тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пусӑра // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Ун пиччӗшӗсем, шӑллӗсем, тетӗшсем, куккӑшсем — Попов Воскресенский, Боголюбов, Вознесеньев тата ытти ҫавнашкал хушаматлӑ пупсем, тияккӑнсем, настоятельсем, учительсем пӗтӗм Атӑл тӑрӑхне саланнӑ.

Со специфическими фамилиями — Поповы, Воскресенские.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ялта пурӑнакансем тата кунтан тухса тӗрлӗ ҫӗре саланнӑ ҫамрӑксем Давыдов пӗвине ҫӗнӗрен чӗртес тӗллевпе укҫа пуҫтарма пикеннӗ.

Куҫарса пулӑш

Туслӑн пӗрле тӑрӑшсан пӗве те типмӗ нихӑҫан // Н.Калашникова. http://kasalen.ru/2022/10/07/%d1%82%d1%8 ... %b0%d0%bd/

Килсене саланнӑ чух каччисем хӗрсене ӑсатма каясшӑн, хӗрӗсен кӑмӑлӗ те вӗсене хирӗҫ мар.

И каждый вечер парни провожают девушек до дому, и девушки не противятся этому.

Улахра // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Мӑнтарӑн саланнӑ йӑви, мӗн чухлӗ таса ӗмӗт пӗтмен пуль санпа пӗрле, миҫе ыйхӑсӑр каҫ хупланман пуль сивӗ ҫӗрпе.

Бедное семейное гнездо, рухнули вместе с тобой последние надежды, а ведь сколько бессонных, холодных ночей провел твой хозяин, чтоб сохранить тебя, уберечь!

Татӑклӑ сӑмах // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑл пӗччен тӑрса юлсанах, эрех ӗҫме вӗреннӗ ҫын пек, савӑнсах хӑйӗн яланхи шухӑш ҫӑмхине малалла кумма тытӑнать, саланнӑ йӑва вырӑнне асра ҫӗнӗ йӑва ҫавӑрать, чул касать, вӑрман турттарать…

А он, оставшись один, снова начинал сматывать клубок сладких мечтаний, восстанавливать свое разрушенное гнездо грез, тесать камни, валить лес…

Ярила мучи // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗррехинче кун килчӗ мурлӑ: Хӗвел тухсассӑнах ирпе Ял хушшинче ҫынран ҫын урлӑ Хыпар саланнӑ: тем чирпе Васса аппа пит сывмарланнӑ — Ура ҫине те тӑраймасть, Куҫне-пуҫне те уҫаймасть.

Куҫарса пулӑш

I // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Унӑн техӗмлӗ шӑрши таврана саланнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ял халӑхӗ савӑннипе хӗвел те хытӑрах хӗртрӗ // Е.АЛЕКСАНДРОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/9717-yal-kha ... akh-kh-rtr

— Килӗсене саланнӑ.

Куҫарса пулӑш

12. Ҫул хӗрринчи йывӑҫ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫитменнине, ун ҫинчен тӗрлӗ хыпар саланнӑ: чекист, хӑрушӑ ҫын, хӗрхенӳсӗрскер тата ытти те.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Анчах мӗншӗн учредительнӑй пуху ҫав тери хӑвӑрт саланнӑ?

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

IX ӗмӗрте, Авар каганачӗ саланнӑ хыҫҫӑн, Балатан тавралӑхӗнче славянсем пурӑнма тытӑннӑ, вӗсем Блатен кнеҫлӗхне йӗркеленӗ — тӗп хули Балатон ҫыранӗнче инҫех мар Зала юханшывӗ ҫинче вырнаҫнӑ Блатноград (хальхи вӑхӑтра Залавар ял) пулнӑ.

В IX веке, после крушения Аварского каганата, на землях вокруг Балатона расселились славяне, образовавшие Блатенское княжество, столицей которого был город Блатноград (ныне деревня Залавар) на реке Зала неподалёку от берега Балатона.

Балатон // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0% ... 0%BE%D0%BD

Учительсен кружокӗ тахҫанах саланнӑ, шкулсенче халӗ Толстойӑн кӗске калавӗсене кӑна вулакаланӑ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Куравҫӑсем саланнӑ ӗнтӗ; ҫанӑран турткаласа мана сӗтел патне ертсе пычӗҫ, Том лартса хунӑ каҫхи апата кӑтартрӗ.

Зрители уже удалились; тогда подвели меня за рукав к столу, Том показал на поданный ужин.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пире тытма тесе йӗри-тавра саланнӑ шуррисен хушшинчи хӑрушлӑхра эпир пӗр сехете яхӑн сыхланса ирттертӗмӗр.

Целый час мы были под угрозой быть пойманными рассыпавшейся облавой.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ куҫа уҫса пӑхсан, пахчари саланнӑ сарайӑн улӑм витнӗ ҫийӗ хӗвел ҫутинче лайӑхрах палӑрайман шупкарах ҫулӑмпа ҫунать.

Когда я открыл глаза, то увидел, что в огороде сухая солома крыши взорванного сарая горит бледным, почти невидимым на солнце огнем.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тулта никам та курӑнмасть — Блюм садри сукмакпа утать; йӗри-тавра — ҫӳллӗ вулӑсен шурӑ тӗсӗ саланнӑ ырӑ шӑршӑллӑ сулхӑн; шупка кӗрен, шутсӑр йышлӑ венчиксен тарӑнӑшӗнчи чӗрӗ юр мӗльюн-мӗльюн хурт-кӑпшанкӑна сӗрлет-нӑйӑлтатать-мӑйлать-ҫатӑртатать; шӗвӗр вӗҫлӗ, йӗплӗ, ҫавра, сапака евӗрлӗ чӗнтӗрлӗ ҫулҫӑсен ярӑмӗсем пуҫ ҫийӗн тата малта вӑрттӑн ҫутӑ ӗнтрӗкӗн эрешӗсем пек ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; сукмак вӗҫӗнче, карта леш енче, чул куписен хушшинче сӑртсем ҫинелле — Суаналла — чупакан чуллӑ ҫул каҫхи тусанра йӑлтӑртатса шуранкаланнӑ.

За дверью никого не было — Блюм двинулся по тропам сада, в душистой прохладе осыпанных белизной цвета высоких крон; живой снег бесчисленных, в глубине розовых, венчиков гудел миллионами насекомых; каскады остроконечной, иглистой, круглой, гроздьеподобной, резной листвы свешивались над головой и впереди узорами таинственных светлых сумерек; в конце тропы, за изгородью, ослепительно белела вечерней пылью каменистая, бегущая на холмы среди груд камней, дорога в Суан.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ван-Конет ӑнланчӗ: сӑмах-юмах айккинелле саланнӑ; авӑ — ӑна кӗтмен ҫӗртен такам шӑнкӑравлать, кӗпӗрнаттӑрпа сумлӑ туйӑмсӑр сасӑпа калаҫать, тата — итлекене кӳрентерме пултаракан ӑнсӑрт интонацирен асӑрханнине палӑртса.

Ван-Конет понял, что слух кинулся стороной, вызвав неожиданное вмешательство человека, говорящего теперь с губернатором тем бесстрастно почтительным голосом, какой подчеркивает боязнь случайных интонаций, могущих оскорбить слушающего.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл арӑш-пирӗш, урӑм-сурӑм арканса сӑнсӑрланнӑ уйсене, илсе ывӑтнӑ ҫи виттисене, ҫуртсемпе хуралтӑсене, килти ҫӗвӗрен саланнӑ ҫӗтӗк-ҫатак евӗр ӑпӑр-тапӑра — канавсенче сапаланнӑскере, хуҫӑлнӑ йывӑҫсене, чӗрӗ юлнисен пӗччен кӗлеткисене курать.

Он увидел взлохмаченные, исковерканные, обезображенные поля, снесенные крыши, жилища, развалившиеся по швам, как ветошь; домашнюю утварь, разбросанную в канавах, сломанные деревья; одинокие фигуры живых.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.