Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

казаксемпе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑнтӑр фронтран хӗрлӗ ҫарсен пысӑк пайне туртса пынӑ Тури Дон восстанийӗ Дон ҫарӗн командованине хӑйӗн Новочеркасска хӳтӗлекен вӑйӗсене ирӗклӗн ҫӗнӗлле вырнаҫтарса тухма ҫеҫ мар, ҫапӑҫусенче тӗрӗсленнӗ ҫирӗпрех полксенчен — ытларах анатри казаксемпе калмӑк полкӗсенчен — Каменскипе Усть-Белокалитвенски станицисен районӗнче хӑватлӑ ударлӑ ушкӑн пухса тӑратма та май панӑ.

Верхнедонское восстание, оттянувшее с Южного фронта значительное количество красных войск, позволило командованию Донской армии не только свободно произвести перегруппировку своих сил на фронте, прикрывавшем Новочеркасск, но и сосредоточить в районе станиц Каменской и Усть-Белокалитвенской мощную ударную группу из наиболее стойких и испытанных полков, преимущественно низовских и калмыцких.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Урӑххине шыра, каймастӑп казаксемпе Дон леш енне!

— Ищи другого, я не поведу казаков за Дон!

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑштах казаксемпе калаҫкаларӗ.

Коротко потолковал с казаками.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хам та хӗрарӑмсене хирӗҫ эпӗ, анчах мӗн тумалла-ха казаксемпе?

— Я сам супротив баб, да что с казаками поделаешь?

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну, килӗштерсех пӗтермен курӑнать казаксемпе.

Ну и вроде не заладил с казаками.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урюпински станицӑра ҫар старшины Алимов чылай казаксемпе вырӑнти хуторсенче пытанса пурӑннӑ офицерсене хӑй тавра пухать.

В станице Урюпинской войсковой старшина Алимов вколотил было вокруг себя изрядное число казаков и скрывавшихся офицеров.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫурӑмне мӑкӑртса, пуҫне майӗпен те йывӑррӑн пӑркаласа, Иван Алексеевич хуторти палланӑ ҫынсем ҫине тинкерсе ҫаврӑнчӗ, анчах нихӑшӗн сӑнӗнче те шеллени е хута кӗни палӑрмарӗ, — казаксемпе хӗрарӑмсем пурте ун ҫинелле куҫ айӗпе, кӗҫ-вӗҫ туртса ҫурас пек хаяррӑн тирӗнсе пӑхаҫҫӗ.

Ссутулясь, медленно и трудно поворачивая голову, обводил он взглядом знакомые лица хуторян и ни в одном встречном взгляде не прочитал сожаления или сочувствия, — исподлобны и люты были взгляды казаков и баб.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бобровски хуторӗнче стариксем питӗ меллӗн те тискеррӗн хӗнесе асаплантарма пуҫласан, пӗр еланецӗ тӳсӗм ҫитереймерӗ: вӑл хӑрушӑ сасӑпа, ачалла ҫари ҫухӑрса ячӗ, унтан гимнастерка ҫухине туртса ҫурчӗ те казаксемпе хӗрарӑмсене кӗпе айӗнчен ҫакса янӑ пӗчӗкҫӗ хӗресе кӑтартма пуҫларӗ; мӑйӗнчи хӗрес ҫакки хӑйӗн пӗтӗмпех кирӗкпе тата тарпа ҫулланса хытса ларнӑ.

Один из еланцев не выдержал — когда на хуторе Бобровском его начали умело и жестоко бить старики, он закричал дурным, мальчишеским криком, разорвал ворот гимнастерки, стал показывать казакам, бабам висевший у него на шее, на черном от грязи и пота гайтане, маленький нательный крест:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйсене хирӗҫ чупса килекен казаксемпе хӗрарӑмсене курсан, вӑл, хӑй ҫывӑхӗнче утса пыракан юлташӗсенчен пӗринпе сывпуллашрӗ те ҫурма сасӑпа каларӗ:

Завидя бежавших навстречу им казаков и баб, наспех попрощался с ближним из товарищей, вполголоса сказал:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйсене хирӗҫ вирхӗнсе килекен казаксемпе хӗрарӑмсем ҫинелле пӗрре пӑхсах Иван Алексеевич хӑйсемшӗн вилӗм ҫывхарнине тавҫӑрса илчӗ.

При первом взгляде на бежавших навстречу им казаков и баб Иван Алексеевич понял, что это — смерть.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пур ҫӗрте те, ушкӑнӑн-ушкӑнӑн эшкерленсе тата уйрӑмшарӑн сапаланса, ҫуран казаксемпе юланутлӑ повстанецсем вӗркӗшсе ҫӳреҫҫӗ.

Всюду толпами и вразбивку шныряли пешие и верховые казаки.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий казаксемпе сывпуллашрӗ те, вилнисемпе ҫулти патшалӑх сунса уйрӑлма тесе, лав патне утса пычӗ, ҫавӑн чух тин вӗсем, виҫҫӗшӗ те урапа ҫинче ҫарран выртнине асӑрхарӗ, аттисене кунчисемпе урисем айне хунӑ.

Григорий попрощался с казаками, подошел к повозке прощаться с мертвыми хуторянами и только тут заметил, что они все трое разуты до боса, а три пары сапог подостланы голенищами им под ноги.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксемпе танлашичченех ыйтрӗ:

Еще не поравнявшись с казаками, спросил:

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем, хӑрушӑ ӗҫсенчен шикленсе, килсем тӑрӑх пытанса пӗтнӗ (унччен пӗр кун малтанах станицӑра: полк хӗҫпӑшаллӑ пӑлхава хутшӑннӑ казаксемпе пӗрлешет, станицӑра коммунистсемпе ҫапӑҫу тухма пултарать текен сас-хура ҫӳренӗ).

Они попрятались по домам, страшась событий (за день до этого по станице упорные ходили слухи, что полк соединяется с повстанцами и в станице может произойти бой с коммунистами).

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ытти-хытти — пирӗн ӗҫ мар, пирӗн хуйхӑ-суйхӑ мар: хамӑрӑн Донец леш енчи казаксемпе пӗрлешетпӗр те, унта вӗсене хӑть мӗнле айӑплаччӑр, хӑть мӗн туччӑр.

А там не наше дело печаль: соединимся со своими, какие за Донцом, они их тогда пускай судят и делают с ними, что хотят.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗнерсем ҫинчен анса тӑнӑ казаксемпе карлӑкран кӑкарнӑ утсене аякранах асӑрхаса, вӑл хӗҫне туртса кӑларчӗ, хыттӑн кӑшкӑрса команда пачӗ:

Издали увидев спешенных казаков и лошадей у коновязи, выхватил шашку, крикнул:

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ казаксемпе калаҫрӑм, вӗсем килӗшеҫҫӗ.

Я гутарил с казаками, они согласны.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кагинскинчи ҫапӑҫу хыҫҫӑн вӑл, Григорий ыйтнипе, пӗрер витре кӗрекен виҫӗ кӑкшӑмлӑ кӑмӑшка илсе пычӗ, унтан юрлама ӑста казаксене чӗнсе пуҫтарчӗ те, Григорий вара, хӑйне савӑнӑҫлӑ та ирӗклӗ, чӑн пурнӑҫпа йывӑр шухӑшсен асапӗнчен вӑхӑтлӑха хӑпнӑ пек туйса, казаксемпе пӗрле тул ҫутӑличченех ӗҫсе ларчӗ.

После боя в Каргинской он, по просьбе Григория, привез три ведерных кувшина самогона, созвал песенников, и Григорий, испытывая радостную освобожденность, отрыв от действительности и раздумий, пропил с казаками до утра.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Миҫемӗш хут курать-ши ӗнтӗ вӑл казаксемпе утсен пӗрлешсе кайнӑ йышлӑ ушкӑнӗ хӑй хыҫӗнчен ҫапла асар-писеррӗн тӗпӗртетсе пынине!

Сколько раз он видел позади себя грохочущую, слитую из всадников и лошадей лавину.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор кӗлет ҫумӗнче хӗвелпе хӗртӗнсе ларакан казаксемпе шӑппӑн калаҫса тарать.

Прохор тихо говорил с казаками, сидевшими на сугреве под амбаром.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех