Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑпатрӗ (тĕпĕ: йӑпат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ан васка, ӗлкӗретӗн-ха, — йӑпатрӗ ӑна Тоня.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Лайӑх пурнӑҫ тӑвӑпӑр — вилме те кирлӗ мар пулӗ! — йӑпатрӗ Чапаев.

Жизнь построим такую помирать не надо! — утешал Чапаев.

Хваттерте пурӑнакан // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

«Нимех те мар! Йӑлтах иртсе каять!» — йӑпатрӗ хӑйне хӑй Аксенкин, вара каллех Таволжанкӑналла таракан чехословаксем хыҫҫӑн чупрӗ.

«Пустяки! Всё пройдёт!» — утешал себя Аксёнкин и опять понёсся за убегавшими в Таволжанку белочехами.

Николаевска илни // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Эпир ку ӗҫе ахаль хӑвармӑпӑр, — пуҫӗнчен ачашшӑн сӑтӑрса, йӑпатрӗ ӑна Го Цюань-хай.

Мы этого дела так не оставим, — утешал его Го Цюань-хай, нежно гладя по голове.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

«Ытла та лайӑх хӑна! Лар унпа!» — шухӑшларӑм эпӗ; тарҫӑ чей илсе килсен, Дмитрин стакан тытма Безобедова пӗр пилӗк хут сӗнмелле пулчӗ, мӗншӗн тесен хӑюсӑр хӑна пӗрремӗш стакан хыҫҫӑн та, иккӗмӗш стакан хыҫҫӑн та урӑх ӗҫме килӗшмессине тата «хӑвӑр ӗҫӗр» тесе калассине хӑйӗн тивӗҫӗ тесе шутларӗ, Дмитрий хӑйне ирӗксӗрлесе пулас, хӑнана калаҫупа йӑпатрӗ, ку калаҫӑва мана та хутшӑнтарасшӑн кӑлӑхах темиҫе хут та хӑтланса пӑхрӗ.

«Очень приятный гость! Сиди с ним!» — думал я, когда лакей принес чай и Дмитрий должен был раз пять просить Безобедова взять стакан, потому что робкий гость при первом и втором стакане считал своей обязанностью отказываться и говорить: «Кушайте сами», Дмитрий, видимо принуждая себя, занимал гостя разговором, в который тщетно несколько раз хотел втянуть меня.

ХLI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Аван мар ку, анчах инкек мар! — йӑпатрӗ мана Дмитрий.

— Нехорошо, ну да еще не беда! — утешал меня Дмитрий.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пилӗк ҫула яхӑн иртсе кайичченех эпӗ хама кӳрентернӗшӗн тавӑрмасӑр хӑварнине аса илмессерен чӗтре-чӗтре илтӗм, кӑшкӑра-кӑшкӑра ятӑм, Дубковпа пулнӑ ӗҫре хама епле харсӑр тытнине мӑнкӑмӑлланса аса илни кӑна мана йӑпатрӗ.

Я подергивался и вскрикивал лет пять после этого, всякий раз, как вспоминал неотплаченную обиду, и утешал себя, с самодовольствием вспоминая о том, каким я молодцом показал себя зато в деле с Дубковым.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр виҫеллӗн, ыйхӑ килтересле кӑрласа юхакан кӗввипе те йӑпатрӗ вӑл, те хуйхӑ-суйхӑсӑр пурнӑҫ пуҫланасса шантарчӗ — пӗлместӗп.

Баюкала ли, житье ли привольное сулила размеренным, усыпляющим стуком — не знаю.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ҫавӑнтах йӑпатрӗ:

И тотчас же утешил:

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пурне те хӗнеҫҫӗ, — йӑпатрӗ Артамонов.

Всех бьют, — утешил Артамонов.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Апат ҫинӗ чухне ӑна Хмара край центрӗн пурнӑҫӗ ҫинчен каласа йӑпатрӗ.

За ужином Хмара развлекал хозяйку рассказами о жизни в краевом центре.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Геркулес пысӑк утӑмсемпе утрӗ, ачана хӑй пӗлнӗ пек йӑпатрӗ.

Геркулес шел широким шагом и утешал ребенка как умел.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Эпир пурпӗрех пурте пӗрле пулатпӑр, — йӑпатрӗ ӑна Одинцов.

Мы все равно все вместе будем, — тихонько утешал ее Одинцов.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эсӗ те кайӑн-ха, — йӑпатрӗ ӑна Ваҫҫук.

— Поедешь еще, — утешил его Васек.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шкул ҫурчӗ кӑна ман чуна кӑшт йӑпатрӗ.

Немного утешила меня школа.

Ҫӗнӗ пурнӑҫ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫамрӑк тимӗрҫӗ ӑна ура ҫине асаппа тӑратрӗ: «Айта, Тухтар, айта, юрамасть кун пек», — тесе йӑпатрӗ вӑл.

Но молодой кузнец решительно оторвал его от могилы: «Хватит, Тухтар, нельзя так убиваться».

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эс кӑна мар-ҫке, ыттисем те пур, кӗрсен курӑн акӑ, — йӑпатрӗ Нямаҫ.

— Да не один, не один, там еще есть гости, ну ты сам их увидишь, — успокоил его Нямась.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ну, кай, кай, — ачашлӑн чуптуса йӑпатрӗ ӑна амӑшӗ.

— Ну, иди, иди — ласково отвечала мать, целуя его.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тен, аҫу пӗлмӗ-ха, — йӑпатрӗ ӑна Мазин.

— Да, может, отец не узнает, — утешал его Мазин.

8 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Савнӑ Паганель, — тесе йӑпатрӗ ӑна Гленарван, — пур ҫӗрте те пулма хӑват ҫитмест пулсан, пӗр вӑхӑтрах темиҫе ҫӗре ҫитсе курма май ҫук.

— Милый Паганель, — утешил его Гленарван, — если не обладать даром вездесущности, невозможно присутствовать в нескольких местах одновременно.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех