Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

бенедикт сăмах пирĕн базăра пур.
бенедикт (тĕпĕ: Бенедикт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах та мӗн турӗ-ха Алвиш Бенедикт пиччепе?

Но что сделал Алвиш с кузеном Бенедиктом?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Уэлдон миссис вара Бенедикт пиччӗшне факторирен Алвиш хушнипе таҫта илсе кайрӗҫ пуль текен пӑшӑрханчӑк шухӑш патне пырса тухрӗ.

Миссис Уэлдон вынуждена была прийти к печальному выводу: должно быть, кузена Бенедикта увели из фактории по приказу работорговца для какой-то непонятной ей цели.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗнле пулсан та, Жозе-Антониу Алвиш факторийӗнче Бенедикт пичче тупӑнмарӗ.

И тем не менее кузена Бенедикта не было в фактории Жозе-Антониу Алвиша!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче хӑй ирӗкӗпех хӑйӗн энтомологиллӗ пуянлӑхӗнчен уйрӑлман пулӗччӗ.

Кузен Бенедикт не мог добровольно расстаться со своими энтомологическими сокровищами — такое предположение было просто невероятным.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫав кун, июнӗн 17-мӗшӗнче, Бенедикт пичче яланхи вӑхӑтра таврӑнманнине Уэлдон миссис ҫав тери пӑшӑрханса ӳкрӗ.

Когда в этот день, 17 июня, кузен Бенедикт не явился к обычному часу, миссис Уэлдон очень встревожилась.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак кун Бенедикт пичче тӗнчен пилӗк пайӗнчи пӗтӗм энтомологсенчен чи телейли пулма пултарас шанчӑка яланлӑхах вӗҫертрӗ.

В этот день кузен Бенедикт безвозвратно упустил возможность стать счастливейшим из энтомологов всех пяти частей света!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пиччене, хӑй мантикорӑна тытма хатӗрленнӗ пекех, пӗр аллипе мӑйӗнчен, тепринпе ҫурӑмӗн аял енчен ярса тытрӗ те ученӑй ним шухӑшласа ӗлкӗриччен чӑтлӑха йӑтса кӗрсе кайрӗ.

Потом оно схватило кузена Бенедикта одной рукой за шею, а другой за низ спины, как он сам схватил бы мантикору, и, не давая ему времени опомниться, утащило в чащу.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче ним тума аптрарӗ.

Кузен Бенедикт потерял голову.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Мур илесшӗ! — кӑшкӑрса ячӗ тепӗр хут Бенедикт пичче.

— Проклятие! — еще раз воскликнул кузен Бенедикт.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Йӑлт асапланса пӗтнӗ, чӗркуҫҫине юн тухичченех татса янӑ, аллисене чӑрмаласа пӗтернӗ Бенедикт пичче те сиккелерӗ.

Совершенно измученный, с ободранными до крови коленями и расцарапанными руками, кузен Бенедикт тоже прыгал.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пиччен кӗтмен ҫӗртен ӑнчӗ: вӑл шӑна ӑҫта ларнине асӑрхарӗ, ҫавӑнтах хӑлаҫланса ҫӗр ҫине ӳкрӗ.

Кузену Бенедикту неожиданно повезло: он заметил место, куда село насекомое, и тотчас же с размаху бросился на землю.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗлесчӗ сирӗн Бенедикт пичче мӗнлерех тарӑхнине!

Легко представить себе отчаяние кузена Бенедикта.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче хӑрушлӑха сисрӗ.

Кузен Бенедикт почувствовал опасность.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тепӗр ҫур минутран Бенедикт пичче фактори картин тулаш енне тухрӗ.

Через полминуты кузен Бенедикт оказался уже вне фактории.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче ӑна халех куҫран ҫухататӑп тесе шутласа илнӗччӗ ӗнтӗ.

Кузен Бенедикт решил уже, что сейчас потеряет ее из виду.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫук, вӗҫесси мантикора йӑлинче мар — Бенедикт пичче сикекеннисен йӑлисене аван пӗлет.

Нет, это было не в характере мантикоры — кузен Бенедикт хорошо знал привычки скакунов.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Йӑнӑшмарӗ-ши Бенедикт пичче?

Ошибался ли кузен Бенедикт?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Мантикорӑна тытас, — терӗ хӑйне Бенедикт пичче, — анчах ӑна ҫапса лапчӑтасран хӑрушӑ.

— Поймать мантикору, — сказал себе кузен Бенедикт, — это значит рисковать раздавить ее.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче мӑкӑрӑлчӑклӑ мантикора вӗҫменнине, вырӑнтан вырӑна вӗҫсе кайса ҫеҫ ларнине, ытларах утса ҫӳренине пӗлет.

Кузен Бенедикт знал, что бугорчатая мантикора почти не летает — она только перепархивает с места на место, а больше бегает.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче, ӑна тытас тесе, аллине ҫӗклерӗ, пӗтӗм вӑйран пӳрнисене пӑчӑртарӗ, вара — хӑй сӑмси вӗҫне ярса тытрӗ…

Кузен Бенедикт хотел схватить ее, поднял руку, с силой сжал пальцы в кулак — и захватил только кончик собственного носа!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех