Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Фоман (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӑлаки пӑрахса каяссине Фоман ӗненес килмен, юлашкинчен — Хусана ҫитиччен пӗр каҫ малтан — хӗрарӑм хӑйӗн сӑмахне тепӗр хут каласан, Фома тӗксӗмленсе кайнӑ, хӑйне пӑрахтарасшӑн мар пулса, вӑл ӑна ӳкӗтлеме пуҫланӑ.

Фоме не верилось, что Палагея уйдет от него, и когда — за ночь до прибытия в Казань — она повторила свои слова, Фома потемнел и стал упрашивать ее не бросать его.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман тискеррӗн ҫиҫсе илнӗ куҫӗсем, урмӑшса кайнӑ сан-пичӗ капитана ӗнентерӳллӗн ырӑ шухӑш панӑ: кун пек чух пӑрӑннинчен ырри нимӗн те пулас ҫук, — вӑл вара хӑвӑрттӑн хуҫи патӗнчен пӑрӑнса кайнӑ.

Дико сверкнувшие глаза Фомы, его искаженное лицо внушили капитану благую мысль уйти от хозяина, и он быстро ушел.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман шурӑхса кайнӑ пичӗ ҫине пӑч-пӑч хӗрлӗ персе тухнӑ, вӑл урисене улӑштарса илнӗ, чӗтревлӗн хутланса, аллисене пиншак кӗсйине чикнӗ, унтан тикӗс те ҫирӗп сасӑпа: — Эс! Капитан! Акӑ мӗн — пӗр сӑмах кӑна мана хирӗҫ калатӑн пулсан — халех ҫӑва патне! Вон! Ҫыран хӗррине! Эп лоцманпа та ҫитетӗп. Ӑнлантӑн-и? Сан мар мана командӑлама? Ну? — тесе хунӑ.

На бледном лице Фомы выступили красные пятна, он переступил с ноги на ногу, судорожным движением спрятал руки в карманы пиджака и ровным, твердым голосом сказал: — Ты! Капитан! Вот что — слово еще против меня скажешь — убирайся к чёрту! Вон! На берег! Я и с лоцманом дойду. Понял? Надо мной тебе не командовать! Ну?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах, хӑй кулкаланӑ пулсан та, Фоман кӑкӑрӗ ҫине унӑн шултра ӑшӑ куҫҫулӗсем ӳксех тӑнӑ.

Но на грудь Фомы всё падали ее большие, теплые слезы.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман хӗрарӑма чӗнес килсе кайнӑ, анчах вӑл ун ятне пӗлмен.

Фоме захотелось позвать женщину, но он не знал ее имени…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман ҫак пӑшӑлтату сассипе темӗншӗн йӗрес килсе кайнӑ; чӗри ун тутлӑ тимсӗлӳпе сӑрӑлтатнӑ; вӑл хӗрарӑмӑн кӑкӑрӗ ҫумне хыттӑн лӑпчӑнса, ӑна ыталаса, чӑмӑртаса илнӗ, темӗнле, хӑйне те ӑнланмалла мар сӑмахсем кала пуҫланӑ…

А Фоме плакать захотелось под ее шёпот, сердце его замирало в сладкой истоме; крепко прижавшись головой к ее груди, он стиснул ее руками, говоря какие-то невнятные, себе самому неведомые слова…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Парӑшсене «Ӳркенмен» ятлӑ пӑрахут туртса пынӑ, унӑн капитанӗ Фоман ӗлӗкхи пӗлӗшӗ — хайхи Ефим матрос пулнӑ.

Баржи вел пароход «Прилежный», которым командовал старый знакомый Фомы, бывший матрос Ефим.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗпе Маякина, — ун ҫинчен куҫ илмесӗр тӑраканскерсене, — Фоман ҫак ларайман характерӗ чылаях шиклентернӗ.

А отцу и Маякину, которые не спускали его с глаз, эта неопределенность характера Фомы внушала серьезные опасения.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах, ҫапах та, Фоман, вунтӑхӑр ҫул тултарсан та, темӗнле ачалӑх, хӑйне тантӑшӗсенчен уйӑрса тӑракан ачалла ӑсӗ пӗтмен.

И все-таки, даже когда Фоме минуло девятнадцать лет, — было в нем что-то детское, наивное, отличавшее его от сверстников.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Любовь темӗнле гимназистсемпе пӗлӗшлӗ пулнӑ: чӑн ӗнтӗ, вӗсен хушшинче Фоман ӗлӗкхи юлташӗ Ежов та пулнӑ, ҫапах Фоман вӗсен енне кӑмӑл туртсах кайман, вӗсен компанийӗнче вӑл хӑйне хӗсӗккӗн туйнӑ.

Любовь была знакома с какими-то гимназистами, и хотя между ними был Ежов, старый товарищ, но Фому не влекло к ним, в их компании он чувствовал себя стесненным.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫапла, кун хыҫҫӑн кун, Фоман пурнӑҫӗ вӑраххӑн уҫӑлса пынӑ, пӗтӗмӗшпе илсен, хумхану тӗлӗшпе пуян мар, тӑнӑҫ та лӑпкӑ пурнӑҫ пулнӑ унӑн.

Так, день за днем, медленно развертывалась жизнь Фомы, в общем — небогатая волнениями, мирная, тихая жизнь.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман хӑрани сирӗлсе пынӑ, анчах ун куҫӗ умӗнче — хура шыв ҫинче ишекен шӑлне йӗрсе пӑрахнӑ хӑрушӑ сӑн-пит ҫав-ҫавах чӳхенсе тӑнӑ.

Страх Фомы таял, но пред глазами его всё еще покачивалось на черной воде страшное лицо с оскаленными зубами.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат ку тӗлте, вӑлча сӗрнӗ ҫӑкӑр татӑкне ҫӑварӗ патне ҫитернӗскер, ачин сӑмахне пула, тапах ҫиме чарӑннӑ; вӑл Фоман усӑннӑ пуҫӗ ҫине ыйтуллӑн пӑхса илнӗ.

Игнат нес ко рту кусок хлеба с икрой, но рука его остановилась, удержанная восклицанием сына; он вопросительно взглянул на склоненную голову Фомы.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман вӗсем патне каяс килнӗ, анчах темӗскер ӑна чарса тӑнӑ.

Ему очень хотелось к ним, но что-то не пускало его туда.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӑрахут ҫинчи ҫынсене ашшӗ ҫавӑн пек часах улӑштарма пултарни Фоман кӑмӑлне кайнӑ.

Фоме понравилось то, что отец его может так скоро переменять людей на пароходе.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман яра кунӗ вӑрӑм та пӗр евӗрлӗ пулнӑ.

День Фомы был длинен, однообразен.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак ӗненмен Фоман хушамачӗ — Плетнев.

Фамилия этого Фомы неверного Плетнев.

62 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех