Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тельмарш (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тельмарш ҫав еннелле васкаса ута пуҫларӗ.

Тельмарк ускорил шаг и пошел по направлению к дыму.

VII. Хӗрхенмелле мар! // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Маркиз тӑчӗ те Тельмарш кӑтартнӑ еннелле утрӗ.

Маркиз тоже встал и пошел в том направлении, которое ему указал Тельмарк.

V. «Говэн» тесе алӑ пуснӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тельмарш часах ҫывӑрса кайрӗ.

Нищий тотчас же заснул.

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Ҫӑлатӑп, монсеньор, анчах… — ку сӑмахсем хыҫҫӑн Тельмарш сасси мӑнаҫлӑн та хыттӑн янӑрарӗ: — малтан калаҫса татӑлар.

— Так, ваше сиятельство, я вас спасаю, только с одним условием, — прибавил Тельмарк серьезным голосом, — с тем условием.

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Мана Тельмарш тесе чӗнеҫҫӗ, сӗтӗрӗнчӗк тесе те ят панӑ.

— Мое имя — Тельмарк, а мое прозвище — Попрошайка или Нищий.

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тельмарш

Тельмарш

Тӑваттӑмӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тельмарш — ватӑ, пурнӑҫран уйрӑлса кайнӑ, ӗмӗтсемпе пурӑнакан ҫын.

Тельмарш — старик, оторванный от жизни мечтатель.

V // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Ҫапла вара, ҫакнашкал «абстрактлӑ гуманизма» пула, кайран мӗн пулассине шута илмесӗр, ҫынсене юратакан Гюго, ҫак сыпӑкра хӑйӗн ӗлӗкхи гуманизмне тӑрӑ шыв ҫине кӑларса Тельмарш ячӗпе: «Эпӗ ҫакна пӗлнӗ пулсанччӗ!» тесе темиҫе хутчен те калать.

Так Гюго, часто страдавший отвлеченным человеколюбием, не считавшийся с обстановкой, с возможными последствиями такого «абстрактного гуманизма», разоблачает здесь свой былой отвлеченный гуманизм, заставляя потом Тельмарша повторять: «Если бы я знал!»

V // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Лантенака тытса панӑшӑн пысӑк пурлӑх илесси ӑна пӗртте илӗртмест; Тельмарш — ыйткалакан — ырӑ кӑмӑллӑ пулни мӗн патне илсе ҫитерни тепӗр куннех палӑрать.

Спасает, нисколько не прельстившись возможностью получить за голову Лантенака целое состояние; результат этого великодушия Тельмарша сказался на следующий же день.

V // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех