Шырав

Шырав ĕçĕ:

Сева (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Жуковкӑна тиесе каяҫҫӗ пулмалла, Сева ҫавӑн пек илтнӗ.
Сева слышал — на Жуковку повезут.

38 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Нимӗҫсем пӗтӗм яла пӗр ҫӗре хӑваласа пухрӗҫ, кунта Сева сӑмахӗсем чӑнах та тӗрес пулни палӑрчӗ.
На сходке, куда полицаи согнали все село, слова Севы, к ужасу мальчиков, подтвердились.

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сева хӑйне темшӗн айӑплӑ пек туйса илчӗ.
Сева чувствовал себя в чем-то виноватым.

Ачасем куҫӗсене чарса пӑрахсах итлерӗҫ ӑна, Суккӑр Ҫырминче вӗсем мӗн каҫ пуличченех ларчӗҫ, Сева пӗлтернӗ хыпар вӗсене хӑратса пӑрахрӗ, вӗсен кӑмӑлне хуҫрӗ.
Ребята слушали с широко раскрытыми глазами, до вечера, сбившись в кучку, сидели они в Слепом овражке, убитые и напуганные Севиным сообщением.

Вӑл хӑй килӗшнӗ, — пӑшӑлтатрӗ Сева.
Он сам согласился, — прошептал Сева.

Пӑшӑрханса ӳкнӗ Сева Трубачева ҫӑл патне чӗнсе кӑларчӗ.
Встревоженный Сева вызвал Трубачева к колодцу.

Вӑл Сашӑн ҫап-ҫаврака пит-куҫне, Одинцовӑн вичкӗн куҫӗсене, Петькӑн ырхан та нервлӑ сӑн-питне, Мазинӑн лӑпкӑ сӑн-сӑпатне, Сева Малютинӑн пӑшӑрхануллӑ кӑвак куҫӗсене, Генкӑн тинкерсе пӑхакан хӑмӑр куҫӗсене тата Грицькон сенкер те ӑшӑ кӑмӑллӑ куҫӗсене курчӗ.
Он увидел честное круглое лицо Саши, внимательные, зоркие глаза Одинцова, худенькое, нервное лицо Петьки, спокойное и напряженное лицо Мазина, синие встревоженные глаза Севы, карие пытливые глаза Генки и голубые простодушные — Грицька.

33 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Чи кайран Генкӑпа Сева ҫитрӗҫ.
Последними пришли Генка и Сева.

Пысӑккисем Сева ҫырӑвӗ ҫине тимлӗн сӑнаса пӑхма пуҫларӗҫ.
Глаза взрослых внимательно и серьезно разбирали Севины каракули.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Сева пирӗн нимӗҫле те аван пӗлет!
— Сева у нас немецкий язык знает!

Ҫав хутсем ҫинче Сева хӑй штабра мӗн курнӑ, мӗн илтнисене ҫырса пынӑ.
На этих бумажках Сева записывал все, что ему удалось услышать или увидеть в штабе.

Матвеич сӗтел ҫине Сева хучӗсене сарса хучӗ.
Матвеич разложил на столе Севины бумажки.

Халӗ ӗнтӗ Сева, кашни ир тенӗ пекех мучи саппунне ҫакса, хапха патнелле утать.
Теперь по утрам Сева надевал передник деда и шел к воротам.

28 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Эпӗ тытӑнса пӑхатӑп, — терӗ Сева ҫирӗппӗн.
— Я попробую, — серьезно сказал Сева.

— Пӗлместӗп, пулман эпӗ унта… кӗртмеҫҫӗ унта! — терӗ Сева хӑравҫӑллӑн.
— Не знаю, я там не был… туда не пустят! — испуганно ответил Сева.

Ваҫҫук Сева ҫине шухӑша кайса пӑхса тӑчӗ те кӗтмен ҫӗртенех: — Акӑ мӗн интереслӗ: фашистсем пӳлӗмре мӗн ҫинчен калаҫаҫҫӗ-ши? — терӗ.
Задумчиво глядя на Севу, Васек неожиданно сказал: — Вот что интересно: о чем фашисты между собой в комнате говорят?

Сева халӗ пӗтӗм чунӗпе Ваҫҫук патнелле туртӑнать, анчах Ваҫҫук юлашки вӑхӑтра улшӑнчӗ.
Сева всей душой тянулся к Ваську, но в последнее время Васек изменился.

Сева тенкел ҫинче утиял пӗркенсе выртать.
Завернувшись в одеяло, Сева лежал на скамейке.

Сева Малютин ӗнтӗ халь Михайло мучин мӑнукӗ вырӑнне шутланать.
Сева Малютин считался внуком деда Михайла.

— Лайӑх сирӗн учительница, — терӗ Сева, шухӑша кайса.
— Хорошая она у вас… — задумчиво сказал Сева.

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика