Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Дуся (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хывӑнӑр та малалла ирке ларӑр! — вашаватлӑн сӗнчӗ те Дуся текенни Кузнецов хыҫҫӑн кӗчӗ.

Куҫарса пулӑш

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Дуся, хаклӑ хӑна илсе килтӗм, йышӑн! — терӗ хаваслӑн Кузнецов.

Куҫарса пулӑш

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Эпӗ ку, Дуся!

Куҫарса пулӑш

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Дуся вӗсем ҫинелле пӑшӑрханса пӑхать: хӑйне курӑннӑ пекех лайӑх-и вӗсем?

Дуся тревожно вглядывалась в них: так ли они хороши, как ей представлялось?

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Манӑн пӑрусем килеҫҫӗ! — терӗ пӑрусем пӑхакан Дуся, вырӑнтан тӑрса.

— Мои идут! — сказала телятница Дуся, вставая е места.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Тур ҫырлах, кӑшкӑрашма пуҫларӗҫ! — йӗрӗнсе каларӗ Дуся.

— Батюшки, поднял суматоху! — презрительно сказала Дуся.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пӑрусем пӑхакан Дуся ӑна хирӗҫ чи малтан чупса тухрӗ:

Дуся, ухаживавшая за телятами, первой выбежала ей навстречу:

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ытла хӗрсе кайнипе вӑл Ксенофонтовна стена ҫумӗнчи сехет ҫине анасла-анасла пӑхнине те, пӑру пӑхакан Дуся чӳрече витӗр такам ҫине пӑха-пӑха илнине те, Матвеич таҫта тавраналла пӗр кӑмӑлсӑр тинкерсе ларнине те тӳрех асӑрхаса илеймерӗ.

Увлекшись, она не сразу заметила, как, позевывая, поглядывает на ходики Ксенофонтовна, как переглядывается с кем-то через окно Дуся-телятница, как равнодушно смотрит куда-то в пространство Матвеевич.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Сывпуллашнӑ чух, Дуся ӑна: — Ан манӑр, эпир сана кӑнтӑрлахи апата кӗтетпӗр, — тесе асӑрхаттарчӗ.

На прощанье Дуся напомнила: — Не забывайте, что ждем вас к обеду.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн аппӑшӗ Дуся, шӑлнӗпе пӗр сӑнлӑрах тӗреклӗ хӗр, тӗрлӗ пули-пулмисем ҫинчен калаҫкаласа, хӑнана чей ӗҫтерчӗ.

Дуся, сестра его, крепкая дивчина, лицом в брата, угощала гостя чаем, весело тараторя о всяких пустяках.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Нарт-нарт! — терӗ Дуся.

— Кряк-кряк! — повторила Дуся.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

— Нарт-нарт! — терӗ Дуся.

— Кряк-кряк! — проговорила Дуся.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Унта урайӗнче Дуся хӑй пӗччен кӑна мар иккен.

Там оказалось, Дуся была не одна на полу.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Ирхине, эпир ҫывӑрнӑ вӑхӑтра, Дуся корзинкӑран тухнӑ та урайӗнче утса ҫӳрет, кӑшкӑрать, чӗпписене хӑй патне чӗнет.

Утром, когда мы еще спали, Дуся вылезла из корзины, ходила вокруг по полу, кричала, вызывала к себе утят.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Дуся вӗсене хавхалансах хӑйӗн ҫемйине йышӑнчӗ; Муся енчен вӗсем унӑн тӑванӑн чӗпписем пулнӑ-ҫке-ха.

Радостно приняла их в свою семью Дуся; по Мусе они были ей родные племянники.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Темиҫе кун иртсен ӑшӑтрӗ те Дуся хӑйӗн хурашкисене пӗве патне ертсе кайрӗ.

Через несколько дней наступила очень хорошая, теплая погода, и Дуся повела своих черненьких к пруду.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Дуся хӑйӗн йӑвине вунултӑ ҫӑмарта туса пусма ларма тытӑнчӗ.

И на них гнезда Дуся положила себе в гнездо шестнадцать яиц и стала высиживать утят.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Вовка патне пӗчӗк Дуся Кацман пычӗ те сӑмсипе сӗтел аяккинчен тӗренсе: — Архимед мӗн вӑл — ҫавӑн пек пулӑ та пулать-и? — тесе ыйтрӗ.

К Вовке протиснулся маленький Буся Кацман и прижался носом к краю стола: — А что «Архимед» — это рыба такая?

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

«Сывӑ-и, савнӑ Дуся тата хӗрӗм Валя!

«Здравстуйте, любимая Дуся и доченька Валя!

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ҫук, Дуся, шухӑшла эсӗ, — тет Гриценко мучи.

— Нет, Дуся, ты решайся, — говорил дядя Гриценко.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех