Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак яла килсен икӗ ҫултан-ши вӑл, Ваҫукӑн тепӗр ҫывӑх этем тупӑнчӗ — Иван Васильевич Золотницкий.

После переезда в эту деревню, вроде спустя два года, у Вазюка нашелся еще один близкий человек — Иван Васильевич Золотницкий.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Саншӑн та, маншӑн та вилнӗ! — хӗремесленсе кайса кӑшкӑрашнӑ Ваҫукӑн ҫамрӑк амӑшӗ.

И для меня, и для тебя — умер! — Мать раскраснелась и кричала громко и зло.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Суять Сбоев! — кӑшкӑрса янӑ ҫавӑнтах Ваҫукӑн тусӗ пулнӑ ача хыҫалти ретрен.

— Врет Сбоев! — это опять был его бывший дружок Парамон, сделавший его калекой.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пур ҫӗрте те юлтасем пулнӑ Ваҫукӑн, хаваслӑ ачан.

Друзей у него было много — в силу его жизнерадостного и общительного нрава.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ваҫукӑн иккӗмӗш енӗ — вӑл пурне те пӗлме тӑрӑшни.

Вторая грань натуры Вазюка — его стремление вес познать, постичь.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тӗрӗс, тӑван-пӗтен сахал Ваҫукӑн ку енче, ун вырӑнне юлташӗ-пӗлӗшӗсем нумай.

Появились у Вазюка закадычные друзья, завелись знакомые.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ашшӗ те ҫук Ваҫукӑн.

Не было у него также и отца.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.