Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кунта пуканесем каллех ытаклашма, чуптума, тӗккелеме, чӗпӗтме тата вучахра питех те хӑрушшӑн ҫунса пӗтесрен хӑтӑлса юлнӑ Буратинона ыталаса чуптума пуҫларӗҫ.

Тут куклы опять начали обнимать, целовать, толкать, щипать и опять обнимать Буратино, так непонятно избежавшего страшной гибели в очаге.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Арлекинпа Пьеро Буратинона пуканесем ҫывӑракан пӳлӗме илсе кӗчӗҫ.

Арлекин и Пьеро отвели Буратино в кукольную спальню.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл аллине сухалӗ айне, жилет кӗсъине чикрӗ те унтан пилӗк ылтӑн укҫа туртса кӑларчӗ, вӗсене Буратинона тӑсса пачӗ.

— Он залез под бороду в жилетный карман, вытащил пять золотых монет и протянул их Буратино.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пьеро Буратинона вӑрттӑн хӑлхаран шӑппӑн: — Апчхилетнӗ хушӑра унпа калаҫса пӑхма пикен-ха, — терӗ.

Пьеро украдкой шепнул Буратино: — Попробуй с ним заговорить между чиханьями…

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пуканесем Буратинона сӗтӗрсе пырса вучах патне, урайӗнчи решетке ҫине пӑрахрӗҫ.

Куклы приволокли Буратино и бросили на пол у решётки очага.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсен вара йӗре-йӗре кладовоя кайрӗҫ, Буратинона пӑта ҫинчен вӗҫертсе илчӗҫ те кухняна сӗтӗрсе пычӗҫ.

Тогда они, рыдая, пошли в кладовую, сняли с гвоздя Буратино и приволокли на кухню.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Арлекинпа Пьеро чӗркуҫленсе ларчӗҫ, мӗскӗн Буратинона шеллемешкӗн ыйтаҫҫӗ.

Арлекин и Пьеро упали на колени, умоляли пощадить несчастного Буратино.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Илсе килӗр-ха ҫав Буратинона, — терӗ синьор Карабас Барабас.

— Принесите-ка мне этого бездельника Буратино, — сказал синьор Карабас Барабас.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл Буратинона ярса илчӗ те, кладовоя кайса пӑта ҫине ҫакса ячӗ.

Он схватил Буратино, отнёс в кладовую театра и повесил на гвоздь.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кӗсъерен сухан кӑларса тасатрӗ те Буратинона пачӗ: — На, ҫи!.. — терӗ.

Вынул из кармана луковку, очистил, дал Буратино: — На, ешь!..

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Акӑ мӗн пулса тӑчӗ ӗнтӗ ашкӑннӑ пирки, — терӗ мӑкӑртатса Карло ашшӗ, Буратинона урайӗнчен илсе.

— Вот до чего доводит баловство! — проворчал папа Карло, поднимая с пола Буратино.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унта, сӗтел ҫинче, Буратинона пырӗнчен ярса илчӗ те, ӑна шӑлӗсемпе тытса йӑвантарса ячӗ, урайне сиксе анчӗ те, Буратинона пусма айнелле, урай хӑмисем айне сӗтӗрсе кайрӗ…

И тут, на столе, она схватила Буратино за горло, повалила, держа его в зубах, соскочила на пол и поволокла под лестницу, в подполье.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑранипе вӑл, Буратинона хӑй хыҫӗнчен сӗтӗрсе пусма айнелле ӗмӗлке пек сирпӗннӗччӗ, анчах вӑл йывӑҫран тунӑ ача иккенне курчӗ те, — каялла ҫавӑрӑнса, урса кайнӑ пекех унӑн мӑйне кӑшласа татма пикенчӗ.

С испугу она, как тень, кинулась под лестницу, волоча Буратино, но увидела, что это всего-навсего деревянный мальчишка, — обернулась и с бешеной злобой набросилась, чтобы перегрызть ему горло.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Ну, чим-ха, эпӗ сана кӑтартӑп ҫапла хӑтланнӑшӑн, — терӗ те Карло, Буратинона пиншак кӗсъине чикме пикенчӗ…

— Ну, погоди ж ты, я с тобой ужо расправлюсь, — отпыхиваясь, проговорил Карло и хотел засунуть Буратино в карман куртки…

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Халӗ, нумай ҫул иртнӗ хыҫҫӑн, эпӗ хамӑн авалхи тусӑма — Буратинона аса илтӗм те сире — хӗрачасемпе арҫын ачасене ҫав йывӑҫ ҫыннӑн ӗненме ҫук тӗлӗнмелле мыскаралла пурӑнӑҫӗ ҫинчен каласа пама шухӑшласа хутӑм.

Теперь, через много-много лет, я припомнил моего старого друга Буратино и надумал рассказать вам, девочки и мальчики, необычайную историю про этого деревянного человечка.

Умсӑмах // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.