Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аян (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аян хӑй итлев пулса тӑчӗ, унӑн инстинкчӗ — куҫӗсем, вӑл хыпашла-хыпашла кӗрешет.

Аян превратился в слух, инстинкт стал зрением, борьба шла ощупью.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Халӗ вӑл ҫыран енчен йӑтӑна-йӑтӑна килет; айккинчен питех те хытӑ лӑсканипе Аян кимми пушӑ михӗлле куҫкалать, унталла-кунталла силленет, сулахай бортпа, унтан сылтӑммипе тайӑлать, ҫакӑн чухне кӗсменсенчен пӗрин е теприн сывлӑша хевтесӗррӗн ҫапнипех ҫырлахма тивет.

Теперь он обрушивался с берега; сильнейшая боковая качка встряхивала суденышко Аяна легче пустого мешка, возилась с ним, клала на левый и правый борт, и тогда какое-нибудь из весел бессильно ударяло по воздуху.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чакӑл тусенчен хӑвӑртрах ишсе иртмешкӗн Аян каллех кӗсменсене ярса тытрӗ.

Он снова схватил весла, торопясь проплыть скалы.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян кӗсменсемпе шӑлне ҫыртса ӗҫлет.

Аян, стиснув зубы, работал веслами.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Тинӗс хӗрринчи чукун ҫул станцийӗнчен чӑнкӑ чул ҫыранри ҫынсӑр вырӑна ҫити Аян ҫуран утрӗ; вӑл шлюпкине кунта пытарнӑччӗ.

От железнодорожной приморской станции до глухого места у каменного обрыва берега, где была спрятана шлюпка, Аян шел пешком.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Паллӑ марлӑха пӑхӑнса Аян галерейӑна тухрӗ, халӗ ҫеҫ тӳссе ирттерни чунне асаплӑ пылак тиевлӗ кӗрсе вырнаҫрӗ.

Повинуясь неведомому, он вышел на галерею; только что пережитое лежало в его душе мучительной сладкой тяжестью.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Суллана-суллана Аян алӑка уҫрӗ.

Пошатываясь, Аян открыл дверь.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— О! — ҫакна ҫеҫ кӑларчӗ Аян.

— О! — только сказал он.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эпӗ ҫакӑн пирки шухӑшланӑччӗ ӗнтӗ, — шӑппӑн чӗнчӗ Аян.

— Я уже думал об этом, — тихо сказал Аян.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян, эсир кулӑшла.

— Аян, вы смешны.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян, — хӗр ҫепӗҫҫӗн чӗнчӗ, тата мӗн калам-ши тенӗн шухӑшлӑн чарӑнчӗ те — сасартӑк каччӑн хӑвӑрт ӗненекен, вӑйлӑ, юмарт чунӗ хӑйне хӑех ӑна тӗрӗс ҫул ҫине тӑратрӗ.

— Аян, — мягко сказала девушка, остановилась, придумывая, что продолжать, и вдруг простая, доверчивая, сильная душа юноши бессознательно пустила ее на верный путь.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян куҫҫульпе тулнӑ куҫӗсемпе тӳррӗн пӑхать; вӗсем хӗр сӑнне тӗтрепе хуплаҫҫӗ.

Аян поднял глаза, полные слез, и они туманом застилали лицо девушки.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян шавлӑн сывлать, инкекӗ унӑн питех те пысӑк, виҫесӗр, сӑнӗнче тилӗрчӗк намӑс кулӑ чӗтрет.

Аян шумно дышал, горе его было велико, безмерно; бешеная, стыдливая улыбка дрожала в лице.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эпӗ портрета чуп турӑм, — шӑппӑн хуравларӗ Аян.

— Я целовал портрет, — глухо сказал Аян.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян та вырӑнтан тӑчӗ.

Аян встал.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян Стелла кресло ҫинчен ҫӗкленсен шӑпланчӗ.

Аян остановился, когда Стелла поднялась с кресла.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Тинӗсри вилӗ куҫӑмсӑрлӑх — хум ҫуклӑх, айккинчен тата тӗпӗнчен силлени, каҫхи сигналсем, сывлӑшра вӗҫекен пулӑсем, япаласем тиени, магнит тӑвӑлӗсем, — ун чухне компас йӗппи тилӗрсе-урса ташлать, — Аян сӑмахӗсенче ҫаксем пӗтӗмпех мӑйӑр йывӑҫ хӑмилле чӗп-чӗррӗн те ӗненмелле пулса тухрӗҫ.

Мертвая зыбь, боковая и килевая качка, ночные сигналы, рыбы, летающие по воздуху, погрузка клади, магнитные бури, когда стрелка компаса пляшет, как взбешенная, — все было в его словах крепко и ясно, как свежая ореховая доска.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян пульӑсен айӗнчи вилӗм пирки каларӗ — вилӗм ахаль контузи евӗр ҫеҫ туйӑнчӗ; вӗҫӗмсӗр куҫакан такелажа юсани ҫинчен, шӑрӑхра палубӑна шывпа сапни пирки; вӑл вӗри торнадӑна сӑнласа кӑтартрӗ, ҫула май штильпе паллаштарчӗ; негр мӗлки пирки, карап ҫине кушаксемпе килекен инкек-синкек ҫинчен, ҫиле хирӗҫ пымалли искусство ҫинчен, сураншӑн кӗл усӑлли пирки, тинӗсри вут-хӗлхем пирки, мӗлке-карапсем ҫинчен.

Аян говорил о смерти под пулями, и смерть казалась невзрачной, как простая контузия; о починке бегучего такелажа, о том, что в жару палубу поливают водой; он упомянул знойный торнадо, попутно прихватив штиль; о призраке негра, о несчастьях, приносимых кораблю кошками, об искусстве лавировать против ветра, о пользе пепла для ран, об огнях в море, кораблях-призраках.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян Пэдран пуҫларӗ, анчах кӗҫех, хӑй те сисмесӗрех, пӗтӗмпех каласа пачӗ.

Аян начал с Пэда, но скоро и незаметно для самого себя рассказал все.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Стелла ӑна пӗрре те пӳлмерӗ, тепӗр чухне ҫеҫ, Аян чарӑннӑ самантсенче пуҫне сӗлте-сӗлте, урайне ури тупанӗпе тапкаларӗ.

Стелла не перебивала его, иногда лишь, кивая головой, ударяла носком в пол, когда Аян останавливался.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех