Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аксинйӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Упӑшкин йӑпанӑвӗсене ухатах мар хӗрарӑм пулнӑ Наталья, ҫуралассах вӑл ҫавӑн пек ҫуралнӑ, ашшӗ-амӑшӗ ӑна шух мар чунлӑ ерипен ҫӳрекен юнлӑ туса янӑ, ҫавӑнпа та Григорий, юратура вӗресе тӑракан Аксинйӑна аса илсе, ассӑн-ассӑн сывлать:
Была Наталья до мужниных утех неохоча, при рождении наделила ее мать равнодушной, медлительной кровью, и Григорий, вспоминая исступленную в любви Аксинью, вздыхал:

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Авланас умӗнех пӗрре, авӑн ҫапнӑ чух, йӗтем ҫинче, Петро унтан: — Гришка, Аксинйӑна ӑҫта чикетӗн ӗнтӗ? — тесе ыйтнӑччӗ.
Еще перед женитьбой, как-то на току во время молотьбы, спросил Петро: — Гришка, а как же с Аксюткой?

Кӑшкӑрнӑ сасӑ Аксинйӑна ҫав тери хыттӑн илтӗннӗ пек туйӑнчӗ те вӑл ҫавӑнтах ҫӗр ҫине лӑпчӑнса выртрӗ.
Окрик показался Аксинье настолько громким, что она ничком упала на землю.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн лӑпкӑ сасси Аксинйӑна пӗҫертсех илчӗ.
Спокойный голос его обжег Аксинью.

Кайран, ҫак тӗлпулӑва аса илмессеренех, ку чӑнах та куҫкӗретӗнех пулнине хӑйне ӗнентерес тесе, темӗн чухлӗ тертленме тиврӗ Аксинйӑна.
После, вспоминая эту встречу, ей стоило немалых усилий, чтобы уверить себя, что это было наяву.

Хӑрани ура ҫине тӑратрӗ-и Аксинйӑна е хӗрарӑм чӑтӑмлӑхӗ ҫӗклерӗ-и, анчах та вӑл вӑй илчӗ, сывлӑш ҫавӑрчӗ, тӑват ура тӑррин тӑчӗ.
Страх ли поднял Аксинью, или снесла бабья живучая натура, но она отлежалась, отдышалась, встала на четвереньки.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пуҫран хӑрушла туртса ҫапни Аксинйӑна, ураран ӳкерсе, алӑк сулли патне сирпӗнтерсе ячӗ.
Страшный удар в голову вырвал из-под ног землю, кинул Аксинью к порогу.

Григорий юлташӗсем ӗлӗк ӑна Аксинйӑна ҫыхланнӑ пирки сӑмахсемпе тӑрӑхласа илетчӗҫ, халӗ унпала тӗл пулсан нимӗн те шарламаҫҫӗ.
Товарищи Григория, раньше трунившие над ним по поводу связи с Аксиньей, теперь молчали, сойдясь.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич ӑна, урипеле тапса, лавкка ҫумнелле вӑркӑнтарчӗ те, Аксинйӑна куҫӗнчен шӑтарас пек пӑхса, кӑшкӑрса ячӗ:
Пантелей Прокофьевич шваркнул его об лавку и, глядя Аксинье в брови, крикнул:

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗсри хыҫалти урисем ҫине чакса ларчӗ те, сиксе ӳксе, Аксинйӑна пылчӑкпа сирпӗтсе хӑварчӗ.
Та присела на задние ноги — взлягнув, забрызгала Аксинью грязью.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак ӳпремлӗх хӑратать те Аксинйӑна.
И это-то упорство и было страшно Аксинье.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑнтан вара вӑл унтан-кунтан тупкалама тытӑннӑ, ют хӗрарӑмсемпе, аскӑнланса пурӑнакан жалмеркӑсемпе ҫыхланса кайнӑ, Аксинйӑна кӗлете е горницӑна питӗрсе хӑварса, кашни каҫах тенӗ пек килтен тухса кайса ҫӳреме пуҫланӑ.
С той поры стал он прихватывать на стороне, путался с гулящими жалмерками, уходил чуть не каждую ночь, замкнув Аксинью в амбаре или горенке.

Степан амӑшӗ, ҫӳллӗскер те хӗрарӑмӑн темле хӑруш чирӗпе пӗкӗрӗлсе кӗнӗ ватӑ карчӑк, ӗҫкӗ-ҫикӗ хыҫҫӑн тепӗр куннех Аксинйӑна, питӗ ир вӑратса, кухньӑна ҫавӑтса кайнӑ та, ухватсене ним сӑлтавсӑрах тустаркаласа, ҫапла каланӑ:
Свекровь, высокая, согнутая какой-то жестокой бабьей болезнью старуха, на другой же день после гульбы рано разбудила Аксинью, привела ее на кухню и, бесцельно переставляя рогачи, сказала:

Ҫӳллӗ, тулли мӑйлӑ та кӗрнеклӗ Степан Аксинйӑна килӗшнӗ.
Высокий, крутошеий и статный Степан понравился Аксинье.

Вӑл мӗскӗннӗн йынӑшнӑ, пытаннӑ Аксинйӑна тупас тесе, куҫӗсемпе горница тарӑх шыранӑ.
Он жалобно мычал, шарил по горнице глазами, отыскивая спрятавшуюся Аксинью.

Амӑшӗпе аслӑ пиччӗшӗ, атаманец, халӗ кӑна службӑран таврӑннӑскер, урапа кӳлнӗ те, Аксинйӑна лартса, ашшӗ патне вӗҫтернӗ.
Мать и старший брат, атаманец, только что вернувшийся со службы, запрягли в бричку лошадей, посадили с собой Аксинью и поехали туда, к отцу.

Аксинйӑна, вунҫичӗ ҫула ҫитсен, Степана качча панӑ.
Аксинью выдали за Степана семнадцати лет.

Тепӗр сӗреке валли Аксинйӑна тата хӗрарӑмсенчен кама та пулин чӗнӗпӗр.
А с другим бреднем — Аксинью покличем, кого-нибудь ишо из баб.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, кулкаласа, лашана хӳтӗртсе илчӗ: лаши, каялла чакса, Аксинйӑна ҫыр хӗрринелле хӗстерсе хучӗ.
Григорий, улыбаясь, горячил коня; тот, переступая, теснил Аксинью к яру.

Григорий Аксинйӑна аван маррӑн туйӑннине калаҫнинченех сисрӗ те васкаса тухса кайрӗ.
По голосу Григорий догадывается, что Аксинье неловко, и спешит уйти.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика