Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑраххӑн сăмах пирĕн базăра пур.
вӑраххӑн (тĕпĕ: вӑраххӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫапла-а! — вӑраххӑн тӑсса илчӗ хохол.

— Да-а! — медленно протянул хохол.

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл куҫӗпе пӳлӗме пӑхса ҫаврӑнчӗ те ҫавӑнтах кӗнекесем хунӑ сентре патнелле вӑраххӑн, вӑрттӑн йӑпшӑнса пынӑ пек утса пычӗ.

Оглянул комнату и тотчас же медленно, точно подкрадываясь, пошел к полке с книгами.

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унӑн ҫамки тарласа кайрӗ, вӑл Павел патне вӑраххӑн утса пырса, аллине унӑн хулпуҫҫи ҫине хучӗ.

У него вспотел лоб, он, медленно надвигаясь на Павла, положил ему руку на плечо.

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Рыбин вӑраххӑн хывӑннӑ май, калаҫма чарӑнмарӗ:

Медленно раздеваясь, Рыбин говорил:

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Алӑк вӑраххӑн уҫӑлчӗ те, йывӑррӑн утса, Рыбин кӗрсе тӑчӗ.

Дверь отворилась медленно, и в нее грузно вошел Рыбин.

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пӳлӗм тӑрӑх вӑраххӑн уткаласа, пуҫне усса, шухӑшлӑн та сурӗкреххӗн калаҫрӗ:

Медленно расхаживая по комнате, опустив голову, он вдумчиво и хмуро сказал:

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унӑн сӑнӗ шурса кайнӑ, вӑл йӑл кулса илсе, хуллен, вӑраххӑн каларӗ:

Был он бледен и, усмехаясь, сказал негромко, медленно:

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫапла-а!.. — вӑраххӑн тӑстарса каларӗ Павел.

— Да-а!.. — медленно протянул Павел.

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ ун патнелле аллисене тӑсса вӑраххӑн утса пычӗ те: — Каҫар, кӑмӑллӑ ҫыннӑм, — терӗ.

Она медленно шла к нему, протягивая руку, и говорила: — Милый вы мой человек…

XXIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ун патне вӑраххӑн Павел утса тухрӗ.

К ней медленно вышел Павел.

XXIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Ҫапла-а, — вӑраххӑн тӑсса илчӗ хохол.

— Да-а! — медленно протянул хохол.

XXI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хохол пӳлӗм тӑрӑх вӑраххӑн, ывӑннӑн, эрешмен урисем пек ҫинҫе урисемпе кӑштӑртаттарса ҫӳрерӗ.

Хохол медленно и устало шагал по комнате, тихо шаркая тонкими, паучьими ногами.

XXI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Весовщиков аллине пысӑк ҫӗрулми тытрӗ, ҫӑкӑр татӑкӗ ҫине хулӑннӑн тӑвар сапрӗ те лӑпкӑн, вӑраххӑн вӑкӑр пек чӑмлама тытӑнчӗ.

Весовщиков взял большую картофелину, круто посолил кусок хлеба и спокойно, медленно, как вол, начал жевать.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Сашенька, авӑ, сӑн-пит вӑл — чун тӗкӗрӗ, тет! — вӑраххӑн тавӑрчӗ Николай.

— А вот Сашенька говорит — лицо зеркало души! — медленно выговорил Николай.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Нимӗн те калама пултараймастӑн эсӗ мана! — терӗ Весовщиков вӑраххӑн.

— Ничего ты не можешь мне сказать! — медленно проговорил Весовщиков.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл амӑшне питӗнчен пӑхрӗ те вӑраххӑн, шӑл витӗр каларӗ:

Он поднял глаза в лицо матери и медленно, сквозь зубы, проговорил:

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем кунта пӗрремӗш хут мар килнӗ пулмалла та, пӗр-пӗрне паллаҫҫӗ; вӗсем хушшинче кахаллӑн, вӑраххӑн та лӑпкӑн, эрешмен карти пек ҫыпӑҫакан калаҫу тӑсӑлать.

Должно быть, они уже не в первый раз были здесь и знали друг друга; между ними лениво и медленно сплетался тихий и липкий, как паутина, разговор.

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем, перӗнмеллех хулпуҫҫипе хулпуҫҫи юнашар утса, вӑраххӑн кухньӑна тухрӗҫ, пӗр-пӗрин ҫине пӑхмасӑрах кӗскен калаҫа-калаҫа илчӗҫ:

Они медленно пошли плечо к плечу в кухню и, не глядя друг на друга, перекидывались краткими словами.

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл вӑраххӑн, кашни сӑмахне каласа яриччен хыпашласа пӑхнӑ пек калаҫрӗ.

Он говорил медленно, как бы ощупывая каждое слово, прежде чем сказать его.

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пуҫлӑх таврашӗсем темле канӑҫсӑррӑн ҫӳреҫҫӗ, полицейскисем унталла та кунталла чупкалаҫҫӗ, вӗсене курсан, рабочисем вӑраххӑн саланаҫҫӗ е, вырӑнсенчех тӑрса, калаҫма чарӑнаҫҫӗ те полицейскисен шӑртланчӑк усал сӑнӗсем ҫине ним чӗнмесӗр пӑхаҫҫӗ.

Озабоченно расхаживало начальство, бегали полицейские, и, заметив их, рабочие медленно расходились или, оставаясь на местах, прекращали разговор, молча глядя в озлобленные, раздраженные лица.

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех