Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗсӗнсе (тĕпĕ: хӗсӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шериф-агапа икӗ полецийски халӑх хушшипе хӗсӗнсе малалла иртрӗҫ.

Шериф-ага в сопровождении двух полицейских протиснулся сквозь толпу.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун вырӑнне йӗп-йӗпе тара ӳкнӗ, тусанланнӑ тӑрӑхларах пит-куҫ хӗсӗнсе кӗчӗ.

Место ее было заполнено очень потным и пыльным эллипсовидным лицом.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Унччен те пулмарӗ хушша улӑм шлепкеллӗ пуҫ — студент йышши пулчӗ ӗнтӗ ку — хӗсӗнсе кӗчӗ, ҫӑварӗнче кавӑн вӑрри кулмалла хӑйӗн.

В проход внезапно просунулась голова в шляпе из жесткой соломы, видимо, принадлежащая студенту, с чем-то очень похожим на семечко тыквы во рту.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Мӑнтӑркка ача тӑват-пилӗк утӑм айккине сирпӗнчӗ, анчах ӳкмерӗ, хӑрах аллипе питне тытса, пӗкӗрӗлсе анчӗ, шыҫмакӑн урисем хушшипе уҫлӑха хӗсӗнсе тухасшӑн пулчӗ.

Толстый мальчишка отлетел на несколько шагов в сторону, но не упал и, держась рукой за щеку, изогнулся, собираясь протиснуться в проход у ног толстяка.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Рабочи вара, хӑй айӑпа кӗнӗ пек, аванмарланса кайрӗ, майӗпенех каялла чака пуҫларӗ, ҫапла чаккаласах халӑх хушшинчен хӗсӗнсе тухрӗ.

Тогда он смутился, словно сам совершил какое-то преступление, стал медленно пятиться и в конце концов выскользнул из толпы.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Шкул ачи кунта тӗрткелешсе ӗҫ тухмасса тавҫӑрса илчӗ, ҫак ҫурӑм сылтӑм енӗпе хӗсӗнсе кӗрсен ҫеҫ, юлашкинчен, ун телейне, хушӑк тупӑнчӗ-тупӑнчех.

Школьник понял, что руками здесь не справишься и остается только обойти эти штаны справа, но в последний момент он, к счастью, увидел просвет.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Шап-шурӑ пустав калпакне тыткаласа, халӑх хушшине хӗсӗнсе кӗме хӑтланчӗ, анчах виҫҫӗмӗш е тӑваттӑмӗш рете ҫитсен, вӑл темле хускалми япала тӗлне пырса перӗнчӗ.

Придерживая рукой свою белоснежную холщовую шапочку, он протискивался прямо в толпу, но, протиснувшись до третьего, а может быть, до четвертого ряда, он натолкнулся на какой-то неподвижный огромный предмет.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Пӑтӑрмахпа усӑ курса, пӗчӗк ача тытнӑ темле ватӑ няня хыҫран хӗсӗнсе кӗчӗ.

Пользуясь моментом, сзади протиснулась вперед старая нянька с ребенком на руках.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Кантӑкран вӑл ниепле те тухаймасть, самӑртнӑ сысна шӑтӑк-шатӑк ҫатан хушшине хӗсӗннӗ пек хӗсӗнсе ларать, ку сӑнаса пӑхнӑ ӗҫ, унта пӗр хут ҫеҫ мар хӗсӗнсе ларнӑ вӑл.

Ей ни за что в окно не пролезть, застрянет, как кормленая свинья в дыроватом плетне, это дело уже пробованное, застревала она там, и не раз.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Халӑх шӑпланасса кӗтсе, вӑл хӗсӗнсе ларнӑ ҫынсен ҫийӗпе таҫталла пӑхать, ҫамрӑк та илемлӗ куҫне ҫеҫен хирти инҫете пӑхнӑ чухнехи пек хӗсет.

Она выжидала тишины и смотрела куда-то поверх голов тесно сидевших людей, щуря молодые красивые глаза, будто вглядываясь куда-то в дальнюю степную даль.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Шкула лӑках тулнӑ халӑх хушшипе хӗсӗнсе тухса, сӗтел патне Варюха-горюха пырса тӑчӗ, ҫӳҫне хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ аллипе шӑлса якатрӗ.

Смело пробиваясь сквозь плотно сбитую толпу, к столу подошла Варюха-горюха, легким касанием загорелых рук поправила волосы на затылке.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Агафон та, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен сӗт ӗҫме нӳхрепе шӑвӑнса кӗресшӗн пулнӑ пек, партие хӗсӗнсе кӗресшӗн, анчах эпӗ ӑна паян Кондратран та ытларах кӳпкетӗп, эпӗ ун ҫинчен те чылай япала пӗлетӗп, эсир ӑна пӗлсен тӗлӗнсе кайӑр, хӑш-пӗри, тен, тӑнран та кайса ӳкӗ.

Агафон тоже норовит в партию пролезть, как ужака в погреб, чтобы молока напиться, но я ему отлуп нынче дам похлеще, чем Кондрату, я и про него знаю кое-что такое, что все вы ахнете, когда узнаете, а может, кое-кого и омороком шибнет.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Автансем авӑтса ячӗҫ, тухӑҫ ҫуталса киле пуҫларӗ, ирхи шуҫӑм ҫути чӳрече хушӑкӗсенчен хӗсӗнсе кӗчӗ.

Прокричал петух, на востоке посветлело, и вскоре в оконную щель проник серебристый утренний луч.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Лао Гун юррине ӗнӗрлеме чарӑнать кӑна — тухӑҫ ҫуталса киле те пуҫлать, кӗҫех вара чӳрече хушӑкӗнчен ирхи кӗмӗл ҫутӑ хӗсӗнсе кӗрет.

Будто немного времени прошло с тех пор, как Красноносый перестал мурлыкать свою песенку, а на востоке уже посветлело, и вскоре в оконную щель проник серебристый луч утренней зари.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Халь вара, пӗрремӗш священник сӑмахӗсем хыҫҫӑн, ҫакна аса илнӗ те вӑл, чӗри унӑн хуйхӑпа та шиклӗхпе хыттӑн хӗсӗнсе ларнӑ.

И когда теперь, после слов первосвященника, вспомнил он это, то сердце его сжалось от печали и страха.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Хура усал хӗсӗнсе кӗчӗ ман чуна…

— Темный ужас проник в мою душу…

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫавӑнпа партбилетна кӑларса патӑн, ялхуҫалӑх ӗҫӗпе пурӑнӑп, пӑлкка ҫӗрура чулсем хушшипе хӗсӗнсе кӗнӗ пек, партие хӗсӗнсе кӗтӗн!..

Через это и бросил билет… а потом опять в партию пролез, как склизкая мокрушка сквозь каменьев!..

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унӑн куҫӗсем хӗсӗнсе ларчӗҫ, тути хӗрри кӗтессисенче шурӑ кӑпӑк пекки пӑчӑртатса тухрӗ, урса кайнипе тӑвӑнса ҫитнӗскер, вӑл хӑрӑлтатса каласа хучӗ:

Глаза его сузились, на углах губ вскипели белые заеди, с задавленным бешенством он выхрипел:

24-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сулахай куҫӗ ӗмӗрлӗхех кӑшт хӗсӗнсе ларнӑ.

Левый глаз был навек прижмурен.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫак ырӑ шӑршӑ вара садсенче каҫ тӗттӗмӗ кӑвакарса киличченех, симӗсрех тӗс ҫапнӑ уйӑх ҫап-ҫара туратсем витӗр хӗсӗнсе тухичченех, ҫу хушмашкӑн апат шырама тухнӑ мулкачсем юр ҫине ҫӑмӑллӑн пуса-пуса йӗр туса тухичченех тытӑнса тӑрать.

Тонкий многоцветный аромат устойчиво держится над садами до голубых потемок, до поры, пока не просунется сквозь голызины ветвей крытый прозеленью рог месяца, пока не кинут на снег жирующие зайцы опушенных крапин следов…

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех