Шырав

Шырав ĕçĕ:

аня сăмах пирĕн базăра пур.

аня (тĕпĕ: Аня) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Аня Саша еннелле ҫаврӑнчӗ те хыттӑн вула пуҫларӗ:
Аня, повернув лицо к Саше, громко прочитала:

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Каҫпа Саша, Аня тата Володя крыльца ҫинче ларчӗҫ, ҫывӑхри ялӑн тӗксӗмреххӗн ҫеҫ ҫунакан ҫутисем ҫине пӑхрӗҫ.
Вечером Саша, Аня и Володя сидели на крылечке, смотрели на тусклые огоньки деревни,

— Путсӗрлӗх ку, — пӑшӑлтатрӗ Аня, куҫҫульне шӑлса.
— Подлость это, — прошептала Аня, вытирая слезы.

— Аня куҫҫульне тытса чараймарӗ.
Аня не сдерживала слез.

— Хӑҫан кӑмпа татма кайӑпӑр эпир? — ыйтрӗ Аня, кӑмпа юратаканскер.
— Когда мы за грибами пойдем? — спросила Аня, страстная грибница.

Аня чӳречерен пӑхрӗ.
Аня выглянула в окно.

— Володьӑна хамӑрпа илменни аван-ха, — терӗ Аня туратпа сулкаласа.
— Хорошо, что Володю с собой не взяли, — сказала Аня, обмахиваясь веткой.

Аня ӑна пуракне тултарма пулӑшрӗ.
Аня помогала брату наполнить туесок.

Аня туп-тулли ҫырла тултарнӑ карҫинккине ҫӗклесе пырса тӑчӗ.
Подошла Аня с корзиной, полной ягод.

Аня вӗтӗ хӑмла ҫырлине васкавлӑнах пуҫтарать.
Аня проворно обрывала мелкие ягоды.

Аня аманнӑскере ҫуна патнелле ертсе кайрӗ, хӑй вара юлташӗсене пулӑшма ыткӑнчӗ.
Аня отвела раненую к саням, а сама кинулась помогать товарищам.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫапӑҫу сасси илтӗннипе Сашӑпа Аня хӗвел тӗттӗмленнине курса пӗтереймерӗҫ.
Шум сражения оторвал Сашу и Аню от солнечного затмения.

— Аня куҫне хупрӗ.
— Аня закрыла глаза.

— Эпӗ уйӑх ҫинче тейӗпӗр, — тет Аня.
— Вообразим, что я на Луне, — говорит Аня.

Материне Аня хӑй пӗрремӗш хут ӗҫлесе илнӗ укҫапа туяннӑ.
Материю Аня купила на свой первый трудовой заработок.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Маняша, атя, — пӑшӑлтатать Аня.
— Маняша, иди, — шепчет Аня.

Аня мала тухрӗ.
Аня вышла вперед.

Аня ҫипсене пуҫтарчӗ.
Аня подбирала нитки.

Аня ахлатса илчӗ, вара иккӗш вӗсем арҫын ачасем патне пулӑшу ыйтма чупса кайрӗҫ.
Аня ахнула, и сестры побежали к братьям за помощью.

Аня патне, макӑрса, Оля чупса пычӗ.
Оля с плачем прибежала к Ане:

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика