Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чул сăмах пирĕн базăра пур.
чул (тĕпĕ: чул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кӳлленчӗке кӗнӗ чух яланах асӑрхануллӑ пулмалла, — ӑс пачӗ мана ҫак кунсенче руль умӗнчи пысӑк стажлӑ водитель. — Шывра асфальт, чул е кирпӗч катӑкӗсем курӑнаҫҫӗ-тӗк — эпӗ хӑвӑртлӑха май пур таран чакаратӑп.

Куҫарса пулӑш

Юр каять. Пӗрле асфальт та // Николай КОНОВАЛОВ. «Хыпар», 2016, пуш, 15; 33-34№

Урамра лашапа та иртсе ҫӳреме ҫукчӗ, В. Скворцовпа В. Николаев тӑрӑшнипе кашни килтен 2-3 пин тенкӗ пухрӗҫ, тӑпрана хӑпартса вӗтӗ чул сартарчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Тирпей хамӑртан килет // А. ЛЕОНТЬЕВ. «Авангард», 2016, пуш, 11

Мӗн вара, пирӗн те чӗре чул мар-ҫке…

Что ж, и у нас сердце не камень…

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийский, аллисене пуҫ айне хутлатса, пысӑк чул ҫине майлашӑнса выртрӗ те хӑй ҫинчен каласа пама тытӑнчӗ.

Муратлийский лег на камень, положив руки под голову, и, устроившись поудобнее, начал.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Муратлийский инҫетерех кайрӗҫ, сӗм-тӗттӗм ҫӗре кӗрсе, чул ҫине вырнаҫса ларчӗҫ, вӗсен умӗнченех шыв шӑнкӑртатса юхать.

Огнянов и Муратлийский отошли подальше — в самое темное место — и устроились на большом камне, у которого тихо журчала извилистая речка.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсен хыҫӗнче инҫетри ту купаланчӑкӗсем палӑраҫҫӗ, унта чӑнкӑ чул катмаксемпе тарӑн варсам пур, тарӑн варсенче шыв шӑнкӑртатса юхать.

Между ними пролегало ущелье с крутыми скалистыми склонами, на дне которого шумела река.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пылчӑка чул ан пӑрах — сирпӗнет.

Не бросай камень в грязь — обрызгает.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чиркӗве кӗмелли чул пусма ҫинче чӑп-чӑмӑркка Гедеон атте ларать, вӑл картишӗнчи кӑрккасене каҫса кайса пӑхса тӑрать, лешсем хӳрисене кӑшӑлласа хӑпартнӑ.

На каменных ступеньках, ведущих в церковь, сидел круглый, как шар, отец Гедеон, увлекшийся наблюдением за индюками, которые прогуливались по двору, распустив хвосты веером.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах, халь пӗлетӗп ӗнтӗ, Саша кӑтартнӑччӗ мана ҫакӑн пек хӑма татӑкне, вӑл кӗленче пекех ҫӑмӑлччӗ, халӗ ун пек металран тунӑ хӑлха алкисем, брошкӑсем пур; ҫапла, Саша каланӑччӗ ҫав мана, йывӑҫ вырӑнне, тен, чул вырӑнне те, кӗҫ-вӗҫех алюминипе усӑ курма тытӑнаҫҫӗ тесе.

Ах, знаю теперь, Саша показывал мне такую дощечку, она была легка, как стекло, и теперь уж есть такие серьги, брошки; да, Саша говорил, что, рано или поздно, алюминий заменит собою дерево, может быть, и камень.

8 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Унӑн чул стенисем ретӗн ларса тухнӑ пилястрӑсем пек, вӗсем галерея ҫине тухакан чӳречесен рамисем пулнӑн туйӑнаҫҫӗ.

Его каменные стены — будто ряд пилястров, составляющих раму для окон, которые выходят на галерею.

8 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эрне ҫурӑран вӗсем Чул утрав ҫинче пӗр пӗчӗк дача йышӑнчӗҫ те унта пурӑнма тытӑнчӗҫ.

Через полторы недели нанята маленькая дача на Каменном острове, и они поселяются на ней.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сӗмсӗр Кабаргасӗ, чул чӗреллӗ пьянцӑ налук агенчӗсем тата ытти сӗлӗхсем хамӑр ялсемехчӗ, вӗсем саккунпа витӗннӗччӗ.

Безобразный Кабаргас, пьяные налоговые агенты с каменным сердцем и все остальные кровососы были из нашей же деревни, их защищал закон.

«Тӑлӑх арӑм минтерӗ» роман тавра // Виталий Станьял. https://chuvash.org/blogs/comments/4943.html

Пыра-киле хам тантӑшсенчен пӑрӑнма пуҫларӑм, ҫынсемпе хутшӑнми пултӑм, чӗнместӗп, чул пек, халӑх хушшине тухас килмест…

И стал я помалу сторониться своих дружков-одногодков, нелюдимым стал, молчу, как камень, на народе не хочу бывать…

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Черкессен — чӗре, вырӑссен чӗре вырӑнӗнче чул, тетӗн-им?

— У черкесов — сердце, а у русских заместо сердца камушки, что ли?

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эп Макар мар, вӗсем Макарпа ҫавапа чул каснӑ, манӑн кӑмӑл ун пек мар, эп унпа урӑхла пурӑнӑп», — ҫапла, хӑйӗн пултарулӑхӗпе Лушка пултарулӑхне ӳстерсе, хӑйӗн вӑйӗ ҫине ытлашши шанса, шутланӑ Давыдов.

Я не Макар, у них с Макаром коса камень резала, а у меня не тот характер, я другой подход к ней найду», — так, явно переоценивая свои и Лушкины возможности, самонадеянно думал Давыдов.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Симӗс курӑк та кипариссемпе кедрсем унта, унтах тата эс, чул стена патӗнче, аллусемпе ман чунӑма тытса илсеттӗн…

Туда, где зелень, и кипарисы, и кедры, где около каменной стенки ты взял руками мою душу…

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех