Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑмламас сăмах пирĕн базăра пур.
ҫӑмламас (тĕпĕ: ҫӑмламас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сарӑ ҫулӑм тӗслӗ каррар мраморӗнчен касса тунӑ евӗрлӗскер, вӑл чылайччен вилнӗ пек шак хытса тӑрать; хӗп-хӗрлӗ ҫӑмламас хӳрине хӑмӑр-кӑвак юр ҫине сарса хурать, тӗтӗм тӗслӗ хурарах ҫӑмлӑ шӗвӗрӗлсе пыракан пуҫне ҫиле хирӗҫ тытать те тӑрать вара ҫапла.

Он стоит долго, мертво, словно изваянный из желто-пламенного каррарского мрамора; стоит, опустив на лиловый снег рыжее ворсистое прави́ло, вытянув навстречу ветру заостренную, с дымной черниной у пасти, морду.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Демид, ҫӑмламас кӑкӑрне кӑтӑр-катӑр хыҫкаласа, ачалла тӳлек куллипе йӑл кӑна кулса илетчӗ.

Демид только улыбался тихой ребячьей улыбкой, почесывая волосатую грудь.

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Пухӑва пынӑ чухӑнсем паян пурте колхоза кӗчӗҫ, — Андрей, пиншакне хывмасӑрах, кровать ҫине тӑсӑлса выртрӗ, качака путеккине — ҫӑмламас ӑшӑ чӑмӑрккана — ярса илсе, алла тытрӗ.

— В колхоз нынче беднота вступила всем собранием, — Андрей, не снимая пиджака, прилег на кровать, схватил на руки козленка — теплый шерстяной комочек.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Лампа ҫутине пӗчӗклетсен, вӑл ман ҫине темле ҫӑмламас куҫӗсемпе пӑхса ыйтрӗ:

Справившись с огнем, он взглянул на меня какими-то мохнатыми глазами и спросил:

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Пуҫне усса, тӗлӗрсе пыракан абхазец пирӗн тӗлтен лашине уттарса иртрӗ; пӗчӗк лаши, питӗ шӑнӑрлӑскер, хӑлхисене тӑратса, ҫаврака хура куҫӗпе пирӗн еннелле пӑхрӗ те — тулхӑрса илчӗ; ҫӑмламас ҫӗлӗк тӑхӑннӑ юланутҫи те пуҫне кӑртах ҫӗклесе пирӗн еннелле пӑхрӗ, унтан каллех пуҫне усрӗ.

Дремля, свесив голову на грудь, шагом проехал абхазец; маленькая лошадка, вся из сухожилий, прядая ушами, покосилась на нас круглым черным глазом — фыркнула, всадник сторожко взметнул башкой, в мохнатой меховой шапке, тоже взглянул в нашу сторону и снова опустил голову.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Уйӑх тусен ҫӑмламас тӳписем хыҫӗнчен ишсе тухрӗ ӗнтӗ, халь вӑл хӑйне хирӗҫ йывӑррӑн сывласа выртакан тӳлек тинӗспе ун ҫыранӗсем ҫине тата пирӗн умра выртакан пысӑк чул ҫине хӑйӗн ҫутине салхуллӑн сапалать.

Она уже выплыла из-за мохнатых вершин гор и теперь задумчиво льет свой свет на море, тихо вздыхающее ей навстречу, на берег и камень, у которого мы лежим.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Унӑн пуҫӗнчи ҫӑмламас така тир ҫӗлӗкӗ ӗнси ҫине анса ларнӑ, ҫӳлӗ те вӗтӗ-вӗтӗ пӗркеленчӗклӗ ҫамкине тинӗс енчен уҫӑ сулхӑн ҫил ҫапать.

Мохнатая баранья шапка съехала ему на затылок, с моря веет свежестью в его высокий лоб, весь в мелких морщинах.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Купальня тунӑ ҫӗрте, симӗс хӑва турачӗсем айӗнче кӑтра хӗрлӗ пуҫлӑ, ҫӑмламас питлӗ, ҫӳллӗ ырхан мужик — Карачӑм платник шывра мӗшӗлтетет.

Около строящейся купальни, под зелеными ветвями ивняка, барахтается в воде плотник Герасим, высокий, тощий мужик с рыжей курчавой головой и с лицом, поросшим волосами.

Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.

Кил-ха кунтарах, Александр… — Захар ҫӑмламас куҫхаршине сиктеркелесе, ача ҫине шӑтарас пек пӑхса илчӗ.

Иди-ка ближе, Александр… — Захар пошевелил мохнатыми бровями, проницательно оглядел мальчика.

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Йӗнер ҫумне икӗ хутаҫ ҫакса янӑ: пӗринче клеенка плащ тата хулӑн, пӑтапа ҫапнӑ атӑсем курӑннӑ, Верхлевӑра тӗртнӗ пиртен ҫӗлетнӗ темиҫе кӗпе — ашшӗ ҫине тӑнипе туяннӑ япаласене хунӑ; тепринче ҫӳхе пуставран ҫӗлетнӗ лайӑх фрак, ҫӑмламас пальто, пӗр дюжина ҫӳхе кӗпе тата амӑшӗ вӗрентнине асӑнмалӑх, ятарласах Мускавра ҫӗлетнӗ ботинка пулнӑ.

У седла были привязаны две сумки: в одной лежал клеенчатый плащ и видны были толстые, подбитые гвоздями сапоги да несколько рубашек из верхлёвского полотна — вещи, купленные и взятые по настоянию отца; в другой лежал изящный фрак тонкого сукна, мохнатое пальто, дюжина тонких рубашек и ботинки, заказанные в Москве, в память наставлений матери.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тинех вӗсем ҫӑмламас ларакан турат патне ҫитрӗҫ.

Они достигли наконец Мусиной ветки.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тен пианино ҫинчи кӗленче калпак айӗнче ларакан тӗрлесе ҫӗлетнӗ пуканесем пуррипе ҫавӑн пек шухӑш кӗчӗ пуль мана, е урайӗпе сентрисем ҫинче темӗн чухлӗ кӗнекесем пуррипе пуль, е хама кӗтсе илнӗ хуҫи, ҫаплипех, ҫухине ярханах янӑ кӗпе вӗҫҫӗн ҫӑмламас кӑкӑрне кӑтартса тӑнипе пуль.

Может быть, художественно сшитые куклы, стоявшие на пианино под стеклянными колпаками, внушили мне эту мысль, или множество книг на полу и на полках, или сам хозяин, встретивший меня попросту, в рубахе, под распахнувшимся воротом которой была видна полная волосатая грудь.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ялан тӗлӗкре декабрь каҫне, Амеда тата уйӑх ҫутинче йӑлтӑртатса выртакан шурӑ уҫланкӑра вӗҫтерсе пыракан ҫӑмламас ҫелӗкле павлихинецсене куратӑп.

А мне все снились та декабрьская ночь, Амед и конники-павлихинцы, скачущие в косматых шапках на белой поляне, льдисто сверкающей под луной.

29 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн пуҫа ӗҫерсе, вӑл ҫӗлӗкне хывса илчӗ, унпа питне шӑлать, йӗрет, йӗрет, ҫӑмламас ҫӗлӗкӗ ҫинчен пуҫне ҫӗклеймест.

Отпустив мою голову, он срывает с себя мохнатую шапку и вытирает ею свое лицо и снова плачет, уткнувшись в нее.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Юланутҫӑ, йӗнерӗ ҫинчен татӑлса анас пек, ман ҫине усӑнса пӑхать, ҫӑмламас хура ҫӗлӗкӗнчен ӳкнӗ мӗлке унӑн питне хупласа тӑрать.

Всадник резко склоняется ко мне с седла, лунная тень от черной косматой шапки закрывает ему все лицо.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ лашан илемлӗн каҫӑрӑлса тӑракан пуҫӗ хыҫӗнче ҫӑмламас ҫӗлӗке куртӑм.

Я вижу косматую шапку за вскинутой красивой головой коня.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ уйӑхӑн сивӗ ҫутипе тулнӑ юрлӑ хир урлӑ пире хирӗҫ юланутсем вӗҫтерсе килеҫҫӗ, вӗсем пыр тӗпӗпе: «Иогее» — тесе кӑшкӑраҫҫӗ, пуҫӗсем ҫинче — ҫӑмламас ҫӗлӗксем.

И когда по снежному полю, залитому холодным сиянием луны, мчатся навстречу нам всадники с гортанным криком «Иогее!», а на головах их — косматые шапки.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед юлашки хут, ман енне ҫаврӑнса, пуҫне сӗлтрӗ, юлашки хут вӑл ҫӑмламас ҫӗлӗк айӗнчен хӗлхемлӗ куҫӗсене ҫутатрӗ.

В последний раз оглянулся и кивнул мне, блеснув глазами из-под косматой шапки, Амед.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепри, ҫӳлли, ҫӑмламас ҫӗлӗк тӑхӑннӑ пайтах ҫулти ҫын, манӑн саланса кайнӑ ҫыххӑма ҫӗртен пуҫтарать.

А другой, высокий, в косматой шапке, пожилой, подбирает с полу мои рассыпавшиеся из узла вещи.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗн пулчӗ, каҫарӑр… — мӑкӑртатать вӑл, ӳкнӗ витрине илме пӗшкӗнсе, анчах ҫӑмламас ҫӗлӗкӗ айӗнчен пӑхакан куҫӗсене ман ҫинчен ямасть.

— Что такое, извиняюсь… — бормотал Амед, нагибаясь за оброненным ведром, но не отрывая от моего лица своего взора из-под косматой шапки.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех