Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тинӗс тӗпӗнчен, темиҫешер ҫул шыв тӗпӗнче выртнӑ тем пысӑкӑш чулсем, шуранка мӗлкесем пек, ҫыран хӗррине ыткӑнаҫҫӗ.

Со дна, как бледные призраки, лезли на откосы огромные камни, целыми годами лежавшие в глубине.

V // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Темиҫе хум бухтӑна хӳтӗлекен хумҫӗмӗрен урлах каҫса каять, сулахай енчен, тинӗс тӗпӗнчен чулсем ҫыран сӗвекне хӑпарни илтӗнет…

Несколько валов уже перекатилось через волнолом, отделяющий бухту, и слева было слышно, как камни лезут со дна на откосы берега…

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Тухӑҫран вӗрекен ҫил тапрансан, вӑл уйрӑмах вӑйлӑ чухне, пӗчӗк утрав сӑмсахӗнчи чулсене хумсем хускатма пуҫласан ҫеҫ, — унӑн чунӗ тӗпӗнче, тинӗс тӗпӗнчи чулсем пек, темле паллӑ мар та йывӑр тунсӑхласа ҫитни хускала пуҫланӑ.

Только когда поднимался восточный ветер, особенно сильный в этих местах, и волны начинали шевелить камнями на откосе маленького острова, — в глубине его души, как эти камни на дне моря, начинала глухо шевелиться тоска, неясная и тупая.

III // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Хум таппи ӑна малалла ывӑтать, вара вӑл вак чулсем тӑрӑх шуса пӗчӗк бухтӑна кӗрет.

Прибоем ее кинуло вперед, и киль скользнул по щебню в маленькой бухте.

II // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Пулӑҫӑн руль вӗҫертмелле мар, мӗншӗн тесен кимме пӗр самантрах чулсем ҫине ывӑтма пултарать…

Рыбаку нельзя оставить руль, потому что волны мгновенно бросят лодку на камни…

II // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Дик тӗрӗс астӑвать пулсан, ку тӳремлӗхӗн тӗп паллисем ҫакӑн пек: шыв ҫителӗксӗр, йывӑҫ тавраш ҫитӗнмест, чулсем ҫук, ҫанталӑк ҫумӑра кайнӑ вӑхӑтра тал-пиҫен тапса тухать те, пӗчӗк йывӑҫ ҫӳллӗшне ҫитсе, шӑрӑх вӑхӑтра иртме май ҫук чӑтлӑх туса хурать.

И если память ему не изменяет, характерные черты этой равнины таковы: нехватка воды, отсутствие деревьев, полное отсутствие камней, а в сезон дождей — могучий рост чертополоха, который достигает размеров небольшого дерева и в жаркое время образует непроходимые заросли.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чулсем хушшипе ҫыран хӗрринче йӑраланчӑк кайӑксем — пысӑк мар пеликансем пуль, ахӑртнех, — утса ҫӳреҫҫӗ; сӑмси айӗнче аялта ҫакӑнса тӑракан тир хутаҫне вӗсем вӗтӗ пулӑ тытса тултарнӑ.

У берега меж камней прогуливались неуклюжие птицы — по-видимому, небольшие пеликаны; они набивали мелкой рыбешкой кожистый мешок, который висит у них под нижней створкой клюва.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унта шывран тухса тӑракан хура чулсем тӑрӑх ҫӑмӑллӑнах ҫитме пулать.

До него легко было добраться по цепочке торчащих из воды черных камней.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чулсем ҫине ҫапӑнса, карап корпусӗ шӑтрӗ, шӑтӑкран карап ӑшне шыв кӗре пуҫларӗ.

При ударе корпус судна получил пробоину, и в нее хлынула вода.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пысӑк хум карапа ҫӗклесе илчӗ те чулсем еннелле ывӑтрӗ.

Огромная волна подняла корабль и бросила его на камни.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Малтан пӑхсан, ҫав вӗтӗ пулӑсем ҫыран хӗрринчи чулсем хушшинче ахаль кӑна явӑнса ҫӳренӗ пек туйӑнать.

Сначала кажется, что рыбки просто так шмыгают между прибрежными камнями.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Чулсем сиксе тухсан, вӗсене ҫиеле йӑвантарса кӑларчӗҫ.

Попадались камни, их выворачивали на поверхность.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӑрланса ларнӑ чулсем алӑсене юнлантарса пӗтеричченех шӑйӑрнӑ.

Обледенелые камни раздирали руки до крови.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Вӑл хӑйӗн ӳт-пӗвӗ ыратнине туйса илчӗ, ӑна хӑй ҫара чулсем ҫинче ҫывӑрнӑ пекех туйӑнчӗ.

Во всем теле было такое ощущение, будто он спал на голых камнях.

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Урапа кустӑрмисем чулсем ҫине лексе сике-сике, чӑрик-чӑрик туса илеҫҫӗ.

Колеса подпрыгивали на камнях и монотонно скрипели.

9 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унӑн тӑрринчен анаталла кӑвак чулсем тӑрӑх йӑрӑм-йӑрӑм юр тӑрӑхӗсем анаҫҫӗ, ҫӳлте, куҫа ҫиекен таса юр сӑрт хӗррисене танлаштарса-якатса тӑнӑ ҫӗрте, пысӑк тачка пӗлӗт майӗпен, шурӑ баржа евӗр, хӑйӗн сарлака хырӑмӗпе ту ҫурӑмне сӗртӗнсех пынӑ пек шӑвать.

Снег сползал продольными белыми полосами по его серому каменистому скату, а вверху, где ослепительно чистая толща снега плавно сглаживала выступы скал, большое плотное облако медленно плыло, как белая баржа, волоча свое широкое днище по снежному полю седловины хребта.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Тӗттӗм те хӗрлӗ тӗслӗ хумсем чулсем ҫумне ҫапӑнса ерипен ҫыран патнелле ыткӑннӑ.

Озаренные багровым светом волны тихо бежали к берегу, гулко разбиваясь о камни.

Балтика хуралӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 3–19 с.

Ҫителӗклӗ таранах ҫавӑрӑнӑҫуллӑ мар галерӑсем ансаттӑнах шыв айӗнчи чулсем ҫине пырса тӑрӑнса ҫӗмӗрӗлме е ашӑка ларма пултарнӑ.

Приходилось плыть среди множества мелких и скалистых островков; недостаточно проворные галеры легко могли разбиться о подводные камни или сесть на мель.

Ҫула пӳлсе хунӑ // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Ку вырӑнта тинӗс питех те ӑшӑх: пӗчӗк утравсем, шыв айӗнчи пысӑк чулсем нумай.

Море здесь мелководно и изобилует островками, подводными скалами и мелями.

Ҫула пӳлсе хунӑ // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Чулсем ҫумне пыра-пыра ҫапӑнать, унталла та кунталла вӑркӑнать, пӑхатӑн та, пӗтрӗ ӗнтӗ ку, тесе шухӑшлатӑн, анчах кӑлӑхах иккен ун пек шутлани: кутӑн-пуҫӑн ҫаврӑнса пырса шыва ӳкет те ним пулман пекех малалла ишсе каять.

Кажется, что он до смерти расшибется, а смотришь: слетел кувырком в воду и поплыл как ни в чем не бывало.

Ионы утравӗ ҫинче // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 148–155 с.