Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чул сăмах пирĕн базăра пур.
чул (тĕпĕ: чул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юнашар дачӑна Петя йӗри-таврах сӑнаса тухма ӗлкӗрчӗ: унта симӗс газонсем, сукмаксем ҫинче вӗтӗ чул, йывӑҫсем, илемлӗ пысӑк чашкӑ ҫинчи чечек, улаланнӑ статуя, вӑрӑм усӑннӑ ҫулҫӑсем тата картина ҫыракан художник пулнӑ.

Петя уже давно успел рассмотреть во всех подробностях соседнюю дачу: ярко-зеленые газоны, гравий на дорожках, туи, статую, испещренную лиловыми кляксами тени, вазу, из которой ниспадали длинные, острые листья алоэ, и художника, пишущего пейзаж.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чугун картасем ӑшӗнче, кипариссем хушшинче, чаплӑ чул ангелсем ҫуначӗсене усса тӑраҫҫӗ.

За чугунными оградами в черной зелени кипарисов и мирт стояли, опустив крылья, каменные высокомерные ангелы.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унта, илемсӗр чул ҫуртсен икӗ речӗ хушшинче, ҫӳлте, авалхи хӗвелӗн темӗн пек пысӑк ҫаврашки ҫакӑнса тӑрать.

Там в перспективе, заполняя широкий просвет между скучными кирпичными домами, висит чудовищный круг красного допотопного солнца.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӳрнескине каснӑ ҫип перчетке тӑхӑннӑскер, вӑл аллипе яка чул тытса пырать.

Ее рука в нитяных перчатках с отрезанными пальцами крепко держала увесистый голыш.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Юлашки ҫын каҫса кайнӑ хыҫҫӑн, чул купи вырӑнне таса вырӑн ҫеҫ тӑрса юлчӗ.

Когда прошел последний, на месте кучи оказалась совершенно гладкая земля.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫын вилли кӑвак чул сарнӑ урам тӑрӑх сӗтӗрӗнет, ун хыҫӗнчен вӑрӑм, хӗрлӗ, тӗлӗнмелле йӑмӑх палӑракан йӗр юлать.

Тело человеко оставляло на мертвенно-серой мостовой длинный красный, удивительно яркий след.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чул стенасем хушшинче, ещӗксен купи тата кивӗ сӗтел-пукансен купи хушшинче те темле хӑрушлӑхсем пытанса тӑнӑ пек туйӑннӑ.

Опасность пряталась в каменных арках внутренней галереи, среди зловещих ящиков и старой, поломанной мебели.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫурт стенисенчен тыткаласа, мамӑк пек ҫемҫелнӗ, кивӗ атӑ тӑхӑннӑ, авӑнса кайнӑ урисемпе чул ҫинче чаштӑртаттарса, кашни виҫӗ утӑмран канса, Гаврика хирӗҫ вӑйран кайнӑ старик пырать.

Навстречу мальчику, держась поближе к домам, покачиваясь на согнутых, как бы ватных ногах, тяжело шаркая рваными чоботами по щебню и останавливаясь через каждые три шага, шел дряхлый старик с серебряной щетиной бороды.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫапах та пӗр ҫын, чӳрече патне чупса пырса, чул ҫине тӑрса кӑшкӑрса ярать: «Сывӑ пултӑр ирӗклӗх!»

А вольный один все-таки успел подбежать к окну, стал на камень и как закричит: «Да здравствует свобода!»

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темиҫе городовой шӑтӑка ирӗксӗрех кӗнӗ те, вӗҫӗ-хӗррисӗр шӑрпӑк ҫутнӑ, ытла шала кӗмесӗр, вӗсем виле шӑтӑкӗ пек тӗттӗм ҫӗр айӗнчи тӗпсӗр коридорӑн нӳрлӗ чул стенисене пӑхса тӑнӑ.

Несколько городовых с неохотой полезли в щель и, беспрерывно зажигая спички, топтались недалеко от входа, оглядывая серые известняковые стены подземного коридора, терявшегося в могильной тьме.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав йӑрансенчен пӗринпе утрӑмӑр та, икӗ пысӑк чул хушшинче плавникӑн ишӗлсе аннӑ штабельне малтанласа никам та асӑрхамарӗ.

Мы шли по одной из этих ложбин, и никто сначала не обратил внимания на полуразвалившийся штабель плавника между двумя огромными валунами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чул ҫине хӑпарса пӑхсан, писарьсем мӗнле пурӑннине курма пулать.

Взобравшись на камень, можно было заглянуть через решетку и посмотреть, как живут писаря.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫапла вара, поезд урапи айне тимӗр е чул хурас пулсан, инҫе ҫӳреме кирлӗ пулман.

Так что, для того чтобы положить под колеса петарду или камень, не нужно было далеко ходить.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хӑйӗн пӗчӗк тенкелӗ ҫинче ларать, пысӑк, патне пыма ҫук хаяр, чул пек хытӑ.

Она сидела на своей детской скамеечке — громадная, неприступная, каменная.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавӑнпа вӗсен тӗсӗ те е чул тӗслӗ — хӑмӑр, е хӑйӑр тӗслӗ — сарӑ.

Поэтому и окрашены они в бурый цвет скал или желтоватый цвет песка.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чул сарнӑ урам тӑрӑх фургон кӑнтӑртатать.

По мостовой тарахтел фургон.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Виҫӗ вӑйлӑ лаша чул сарнӑ урам тӑрӑх таканӗсемпе чаклаттарса пыраҫҫӗ.

Три бодрые клячи щелкали подковами по мелкому щебню.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑйӗн чул пек тӗреклӗ ҫурӑмӗпе кимӗ хӳрине тӗренсе, вӑл старикӗн мӗскӗн кимми ҫине ҫаврӑнса та пӑхмарӗ.

Прижав каменной спиной круто повернутый румпель, Федя даже не взглянул на жалкую шаланду дедушки.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ҫыран хӗрринче, кимӗ аяккинче пуҫ айне яка тикӗс чул хурса, аслашшӗ пиншакӗпе витӗнсе ҫывӑрнӑ.

Он спал на берегу возле шаланды, положив под голову гладкий морской камень и укрыв лицо старым дедушкиным пиджаком.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах штурман координачӗсем хам Ледков картти ҫинче пӳрнепе тӗксе кӑтартнӑ тӗлтен питӗ ҫывӑхчӗ, вара эпӗ ирӗксӗрех ҫакӑнтан пӗр-икӗ утӑмрах, ав ҫав чул леш енчех капитана хӑйнех курмӑп-и-ха, тесе тавраналла пӑхса илтӗм…

Но координаты штурмана были так близки к этой точке — точке, в которую я ткнул пальцем на карте Ледкова, — что я невольно осмотрелся вокруг: не увижу ли сейчас в двух шагах, вот за тем камнем, самого капитана…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех