Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнать (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗрст! тутарать те, окопран вӑркӑнса тухассӑнах туйӑнать.

Керст! делает, и кажется, что стремительно вылетаешь из окопа.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗсем халь инҫетре-ха, мотор сассисем хуллен ҫеҫ илтӗнеҫҫӗ, — таҫта аслати лӑпкӑн кӗрленӗ пек ҫеҫ туйӑнать.

Они были еще далеко, рокот их моторов долетал еще слабо, будто где-то прокатывался спокойный гром.

XXII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑш-пӗр чухне пӗтӗм хир талкӑшӗ йынӑшса, кӗрлесе, таҫта тамӑкалла анса кайма пуҫланӑ пекех туйӑнать.

Иногда казалось, что все поле ходило ходуном, гремело, проваливалось куда-то в ад.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Йывӑр аманнӑ пӗр ҫамрӑк юмана икӗ паттӑр хурама, санитарсем пек, хул айӗсенчен тытса, вӑрман хӗрринелле илсе тухнӑн туйӑнать.

Два могучих вяза, точно санитары, под руки выносили к опушке тяжко раненный молодой дубок.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах пыр та калаҫ вӑт: таҫта, темре, темле йӑнӑш тунӑ пекех туйӑнать!

Но что ни говори, кажется, где-то как-то какую-то ошибку совершаем.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑшӗ-пӗрисене халь юн шӑрши те виле шӑрши ҫеҫ кӗнӗ пек туйӑнать.

Иным кажется, что все теперь пахнет только кровью да мертвечиной.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫав хыпаланса тунӑ оборонӑра темле кӑлтӑк пур пекех туйӑнать ӑна.

Ему казалось, что эта организованная в спешке оборона имеет какой-то недостаток.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эп унта нихҫан та пулман, ҫапах та чунӑм яланах унта пурӑннӑ пек туйӑнать

Я никогда там не был, но душой как будто всегда там жил…

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗрмаях: — Ҫил ӑҫтан вӗрет-ши? тесе ҫӳренӗнех туйӑнать.

Он будто постоянно соображал: откуда поддувает?

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Куҫ умӗнче ула-чӑла: картӑ ҫинчи паллӑсемпе цифрӑсем, симӗс тумхасемпе ял ячӗсем, чӗре пекех, кӑвак карандашран упаленсе тарнӑ пек туйӑнать.

Перед глазами пестрило: казалось, что значки, цифры, зеленые пятна и названия селений ползают по карте, как живые, убегая от ядовитого синего карандаша.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эпӗ — тӗшмӗшлӗ ҫын мар, ҫапах та, сирӗн сӑмахӑр нумая пӗлтерессӗн туйӑнать

Я — не суеверный, но мне кажется, что ваше слово многое значит…

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ывӑла ӗҫтерес тенӗччӗ — ҫӑвара та сыпса пӑхмасть: ахаль те йӳҫҫӗн туйӑнать пулмалла.

Сыну хотел выпоить — в рот не берет: и так, должно, горько.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Пурте кунта чечеке ларнӑ пек туйӑнать! — тенӗ вӑл.

— Как будто здесь всё зацвело! — сказал он.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Таҫта курнӑнах туйӑнать ку, терӗ вӑл.

«Как будто где-то ее видел, подумал.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пурте ӗмӗрлӗхех ҫӗр ҫумне ҫыпҫӑнса ларнӑн туйӑнать.

Казалось, что всё тянулось к вековой земле.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫак кӗр ҫуллахи савӑнӑҫлӑ тӗссемпе илемленсе ларакан тӑван ҫӗршывалла вӑхӑтрах ҫитсе кӗчӗ пулин те, Андрейшӑн пулсан вӑл ытла сасартӑк тата харсӑррӑн ҫитсе кӗнӗ пек туйӑнать.

Эта осень ворвалась в родные места хотя и в положенное время, но все же, как думал Андрей, особенно внезапно и дерзко.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫил пыра-пыра ҫапать те, вӑрмансенчи вилӗ ҫулҫӑсене пӗлӗт пек вӗҫтере-вӗҫтере хӑпартса, аслӑ тӳпере ярӑнтарса ҫӳрет, хӗвелтухӑҫнелле иле-иле каять,— вара кӗркуннехи салху ҫӗр ҫинче хӗрлӗ ҫил-тӑвӑл ашкӑннӑн туйӑнать.

Когда налетал ветер, тучи мертвой листвы поднимало от лесов, легко кружило в просторной вышине и несло на восток, — и тогда казалось, что над унылой осенней землей бушует багряная метель.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унӑн ыттисенни пек ҫил кӑлтӑрмачӑсем ҫук, ҫав тери аялтан вӗҫет хӑй, ҫавӑнпа кичем пӗчченлӗхре ытла та хӗрхенчӗклӗн, тӑлӑххӑн ҫӳренӗ пек туйӑнать.

На нем нет ветряных колес, его пускают очень низко, и он кажется жалким и отверженным в своем одиночестве.

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

Ҫимеллине хамӑн умма пырса лартсан, эпӗ хӑраса кайрӑм: чашӑкӗ ытла та пысӑк, ку мана пӗрре мар, кунӗпе ҫиме те ҫитет, Чжан-фу чашӑкӗпе танлаштарсан ҫеҫ, ман умри кӑштах пӗчӗкрех пек туйӑнать.

Когда передо мной поставили кисель, я испугался — такой большой чашки мне хватило бы на день, но в сравнении с чашкой Чжан-фу она и в самом деле была маленькой.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Халӗ ак, ун ҫине ҫурҫӗре хӑнӑхнӑ куҫӑмсемпе сӑнаса пӑхатӑп та, вӑл маншӑн ытла та улшӑннӑн туйӑнать.

Но сейчас моим глазам, уже привыкшим к северу, было на что удивляться.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех